(*ยังไม่ได้แก้คำผิด)
08
แทฮยองตื่นตั้งแต่เช้ารีบเอางานแปลไปส่งให้คุณโรสที่ห้องทำงานของเธอ ก่อนจะขอตัวกลับบ้านเพื่ออาบน้ำแล้วมาทำงานต่อ อ่า ทำงานบริษัทมันเป็นแบบนี้นี่เองสินะ แทฮยองถอนหายใจขณะปั่นจักรยานกลับมาที่บริษัทแต่ระหว่างทางดันเจอรุ่นน้องที่ทำงานเก่าเสียก่อน
"พี่แทฮยอง!!!"
"อ้าว!! ซูบิน?"ซูบิน หรือ ชเวซูบิน เป็นรุ่นน้องที่ทำงานส่งของด้วยกัน ก็สนิทกันพอตัวเพราะแทฮยองทำงานนี้ตั้งแต่อายุ17 ส่วนซูบินก็ตามเข้ามาต่อจากอีกปีหนึ่ง แทฮยองยิ้มกว้างให้น้องชายตัวสูงที่ปั่นจักรยานเข้ามาหา
"โห เป็นไงบ้างพี่? ไม่เจอกันตั้งนานคิดถึงแทบแย่ ได้ยินว่าได้ทำงานที่บริษัทของจอนจองกุกด้วย สบายแล้วสิ"
"นี่ประชดชั้นใช่มั้ย?"
"เปล่าครับ ก็แค่...อิจฉาอะ พี่นี่โชคดีมากๆเลยนะ เอ้อ! เจ้านายบ่นคิดถึงพี่ทุกวันเลยด้วย"
"จริงหรอ?"
"อื้ม"อ่า ทำไงได้ในเมื่อเขาไม่มีเวลาว่างแวะไปหา ไหนจะกับซูบินอีก ถ้าไม่บังเอิญเจอก็คงจะไม่ได้เจอแน่ๆ เขาคิดถึงงานส่งของมาก การได้ออกไปนู่นนี่ชมบ้านชมเมืองไปเรื่อยศึกษาเส้นทางไปเรื่อยๆเป็นเรื่องที่เขาชอบมากที่สุด แต่กับบริษัทก็ได้แต่ทำงานอยู่ในตึกในแอร์ออกไปไหนได้บ้างล่ะ นอกจากตอนพักเที่ยงและตอนกลับบ้าน
"ไว้ชั้นมีเวลาเมื่อไหร่จะรีบแวะไปหาเลยนะ ฝากบอกคิดถึงทุกคนด้วย โดยเฉพาะเจ้านาย เดี๋ยวเอาของไปฝากด้วย"
"โหยยยย งั้นก็อย่าลืมของผมด้วยล่ะ ไม่งั้นมีงอน"
"หนอย! ทวงเยอะเดี๋ยวก็ไม่ซื้อให้หรอก ไปๆรีบไปส่งของได้ละ พี่เองก็ต้องรีบไปละ พอดีต้องเข้าประชุมน่ะ"ซูบินทำหน้ามุ่ยอย่างน้อยใจ แทฮยองอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา จะว่าไปหมอนี่ก็หน้าคล้ายจอนจองกุกอยู่นะ แต่ก็แค่บางมุมเท่านั้นแหละ ซูบินน่ะยิ้มเก่งแล้วก็น่ารักด้วย ตัดภาพไปที่จองกุกรายนั้นแทบไม่เคยยิ้มให้ใครเลยด้วยซ้ำ แต่ถ้ายิ้มออกมาต้องน่ารักมากแน่ๆ แอบสังเกตุว่าอีกฝ่ายเองก็มีลักยิ้มเหมือนกัน
ESTÁS LEYENDO
Kookv - First & Last Love (END)
Fanfic(มีต่อภาค2แล้วนะคะ) เขาผู้ไม่เคยรักใคร เพราะเจ็บช้ำจากอดีตที่โหดร้ายแต่กลับต้องมาเปลี่ยนความคิดใหม่ เมื่อเด็กคนนั้นค่อยๆแหวกกำแพงที่เขาปิดกั้นไว้เข้ามา ทำลายมันลงอย่างช้าๆ โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว คิมแทฮยอง...เขาคือเด็กคนนั้น