(*ยังไม่ได้แก้คำผิด)
จองกุกกับแทฮยองมาถึงไทยและเคลียร์เรื่องงานเสร็จไปเมื่อสามวันที่แล้ว ตอนนี้ทั้งสองพักผ่อนอยู่บนเกาะบูโหลนมาได้สองวันพอดี แทฮยองชอบที่นี่มากเพราะมันเงียบสงบเหมือนได้ยกเรื่องเครียดออกจากอกไปได้พ้น
พวกเขาพักอยู่ที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง เป็นรีสอร์ทที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะ ลักษณะของรีสอร์ทเป็นพื้นที่กว้างติดกับชายหาด มีรีสอร์ทในตัวกว่าสามสิบหลัง แต่ละหลังมีขนาดเท่าบ้านเล็กๆที่ใหญ่กว่ากระท่อมมาเล็กน้อย
ที่บอกว่าเป็นส่วนตัวคือคนที่นี่จะไม่มายุ่งกับนักท่องเที่ยวที่มาพักผ่อนเลย นอกจากเป็นเราที่จะเข้าไปทักเท่านั้น ที่นี่ไม่ได้เป็นเกาะที่เจริญอย่างเกาะชื่อดังหลายเกาะในเมืองไทย แต่เป็นเกาะที่ชาวบ้านหรือชาวเกาะบุกเบิกเข้ามาอยู่อาศัยและสร้างบังกาโลหรือรีสอร์ทให้นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาพักผ่อนเข้าพัก
บ้านของชาวเกาะจะปักหลักกันอยู่หลังเกาะ รีสอร์ที่แทฮยองพักอยู่ตอนนี้มันอยู่หน้าเกาะ เขายังไม่มีเวลาเดินไปเที่ยวชมเลย วันนี้เลยตั้งใจจะเดินไปกับจองกุกให้ได้ ที่นี่ไม่ได้มีรถยนต์หรือมอเตอร์ไซค์ให้บริการ มันเป็นเกาะเล็กๆที่มีพื้นที่ไม่เยอะ และที่สำคัญทางเป็นถนนราดปูนไว้สำหรับเดินเท่านั้น แล้วก็ต้องเดินขึ้นควนลงควนอีกด้วย
จองกุกหันมองคนรักที่เดินขึ้นควนเนินสูงข้างๆนิ่งๆ เสียงหอบหายใจของแทฮยองทำให้จองกุกหยุดเดินแล้วดึงมือน้องไว้
“ไหวแน่หรอ?”
“แห่กๆ ไหวดิ พ้นควนนี่ไปก็เป็นทางลงแล้ว แต่...ก็ชันไม่ต่างจากอันนี้แหละ”
แทฮยองว่าพลางหันไปมองทางที่เดินขึ้นมาจากนั้นก็หันกลับมามองร่างสูงต่อ เขาฉีกยิ้มหวานให้ก่อนจะดึงมือหนาที่จับมือเขาไว้ก่อนแล้วลากให้เดินตามไป แล้วก็จริงอย่างที่แทฮยองว่ามันเป็นทางลาดชัน หรือเรียกง่ายๆเหมือนเดินข้ามภูเขาลูกเล็กๆนั่นเอง มิน่าทำไมถึงไม่มีรถยนต์ให้ขับ ทางก็แคบซะขนาดนี้แถมยังมีแต่ป่าอีกด้วย
KAMU SEDANG MEMBACA
Kookv - First & Last Love (END)
Fiksi Penggemar(มีต่อภาค2แล้วนะคะ) เขาผู้ไม่เคยรักใคร เพราะเจ็บช้ำจากอดีตที่โหดร้ายแต่กลับต้องมาเปลี่ยนความคิดใหม่ เมื่อเด็กคนนั้นค่อยๆแหวกกำแพงที่เขาปิดกั้นไว้เข้ามา ทำลายมันลงอย่างช้าๆ โดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว คิมแทฮยอง...เขาคือเด็กคนนั้น
