Ezhar;
Meriçle ayni mahallede büyümüştük.
Daha ben altı yaşındayken bizim mahalleye yerleşmişlerdi.
Ailesi babasının iş yerini değiştirmesiyle bizim mahalleye taşınmışlardı .
Aynı şeherde ayrı yerlerde doğmuştuk onu ilk gördügüm andan itibaren içim ona ısınmıştı .
Meriç çok cana yakın ve hareketli bir çocuktu bir gün kapının önünde oynayan çocukları izlerken birden bir elin omuzuma dokunduğunu his ettim.
korkuyla ayağa kalktığımda kendini gülmekten alamamıştı.
Meriç;
Neden kortunki?
Sadece bir şey soracaktım .
Bu mahallede yeniyim ve hiç arkadaşım yok bu çocuklarıda tanımıyorum onlarla oynamak istiyorum ama beni tanimadiklari için oyuna giremedim .
Sanırım sen hespsinide tanıyorsun benide onlarla tanıştırırmısın?
Bu arada adım meriç ya seninki ne ?
Ezhar;
Şey benim adım ezhar.
Meriç;
Ezhar ne anlama geliyor ?
Ezhar;
Bilmiyorum diye cevap verdim aslında o güne kadarda hiç aklıma gelmemişti bunu sormak.
Meriç;
Ezhar hadi kalkta oyuna girelim ben çok sıkıldım kaç gündür sadece oynayan çocukları izliyorum.
Artık bende oynamak istiyorum.
Ezhar;
işte bizim tanışmamız böyle olmuştu.
Aslında bende çok oyuna girmezdim onları izlemeyi tercih ederdim.
Ama o gün gerçekten meriçle oynamayı çok istemiştim .
Hı hı diyerek başımla onayladım oynayalım o gün ne kadar hiç böyle mutlu olmamıştım.
Onunla koşuyor onunla gülüyordum gün hiç bitmesin istiyordum o gün akşama kadar zamanın nasıl geçtiğini bile anlamamıştım.
Hava yavaş yavaş kararmaya başlamış çocuklar teker teker evlerine geri dönüyorlardı.
Birden mericin annesi ona meriç yeter artık eve gel aksam oldu diye bağırdı.
Şimdi baban gelir dediği zaman mericin eli ayağına dolaşmıştı.
Bana dönüp korkan gözlerle benim hemen gitmem lazım diyerek koşar adım eve doru gitmişti.
Onların eviyle bizim evin arasında sadece iki ev vardı.
Olduğum yerden onun eve gitişini izledim.
İçeri girip kapıyı kapattıktan sonra tam ben eve gireceken ezher diye seslendi sesin geldiği yöne dönerek baktım yarın yine oynuyalımmı diye sordu?
Benimle vakit geçirmek istemesi benim çok hoşuma gitmişti .
gülerek evet dedim zaman hızla geçiyordu sanki onun yanında saat kavramı güneşin doğuşu batışı umrumda bile dildi.
Tek istediğim her an yanımda olmasıydı meriç babasından çok korkardı ve ona kızmasını asla istemezdi.
Annesi
Nermin; teyze çok iyi bir kadındı ama galiba oda kocasından korkardı.
Babası kadir ; amca çok sert bakışlı nerdeyse hiç gülerken görmezdim.
Onu benim babama bir kaç kez selam verdiğini görmüştüm okadar.
Genelde zaten pek denk gelmezlerdi benim babam işe gittiğinde onun babası çoktan çıkmış oluyordu.
Sadece hafta sonları bazen onu bahçede sigara içerken görürdüm zaman hızla geçiyordu.
İkimizde aynı okula gidiyorduk beraber vakit geçiriyor beraber geziyorduk.
Çocukluk zamanımız artık geçmişti etrafımızda yeni yeni insanlar vardi.
Artık meriç benimle çok takılmamaya başlamıştı bu beni çok üzsede onu mutlu görmek yinede bana iyi geliyordu.
Birileri yanına geldiğinde içim bir tuaf oluyordu sanki benden tamamen kopacakmış gibi geliyordu.
Huzursuz his ediyordum onu kimseyle paylaşmak istemiyordum yanlız benimle benim yanımda olsun istiyordum.
Meriç bir çok insanın ilgisini çekebilecek bir yapıya sahipti kızlar etrafında pervane gibiydi onu onlarla görmek içimi neden bu kadar acitiyordu .
Her seferinde biri yanına yaklaştığında bir bahaneyle onlardan uzaklaştırıyordum.
Meriç bana fazla direnmezdi bu konuda çok inatçiydim ona gel dersem ne yapar eder onun yanıma gelmesini sağlardım.
Şu Ece dışında tabi kız katır gibi inatçıydı.
meriç bu kızda ne buluyo anlamiyorum çok kendini beğenmiş havalı bir kız.
Okuldaki herkesin onun kölesi olmasını isterdi tabi bunda babasının bol sıfırlı banka cüzdanının olmasınında payı vardı.
