Kapıyı açtıklarında gülümseyip içeri gifdim. Hoş bir karşılama yapmışlardı. Üvey kardeşim de pek fena sayılmazdı. Şu güzelliğe bak.
Oturma odasına geçip bir yere oturduk. Annem dayanamadan konuşmaya başladı. Çenesi biraz olsun dursaydı başıma bunlar gelmezdi.
"Hayatım iyi misin? Özledim seni."
"Anne, sen ciddi misin ya?"
Kafayı yemek üzereydim. Hayatım ne lan? Karşımda oturan afet tepkime şaşırmış bir yüzle bana bakıyordu. Gözlerimi doğruca çocuğa diktim. Benden gözlerini kaçırıp konuşmaya başladı.
"Efendim ne alırsınız? Annecim."
Annecim mi? Duyduklarıma inanamıyordum. Bu nasıl adap be? Çıldırmak üzereydim. Sırf annem için sabrediyordum.
Ayağa kalkıp mutfağa gittim. Kendime gelebilmem için dolaptan soğuk suyu çıkarıp bardağıma döktüm. İçtikten sonra sert bir şekilde elimdeki bardağı sıkmaya başladım. Yanıma gelen kişiyi fark edip daha çok sıktım elimi.
"Jungkook lütfen elindekini bırak."
"Ya! Sen başıma bela mısın çocuk? Neden ayağımın altında dolanıyorsun iki de bir."
"Ne belası be? Ben senin yanına gelmedim. Ama gördüğüm manzara iyi değildi. Jungkook elindekini şimdi bırakır mısın?"
Gözlerimin içine bakıyordu.
"Çek o pis ellerini üzerimden. Dokunma bana."
"Ben daha yeni elimi yıkadım senden daha temiz be."
Kolunu tutup duvara yapıştırdım.
"Beni iyi dinle bücür benden annemden uzak duracaksın. Anladın mı beni?"
Gözlerinin içine son kez baktım.
"Sakın konuşmaya cesaret etme sakın."
Kollarımı duvardan çektim.
"Tamam artık gidebilirsin. Ahhh pardon sen burada kalıp hizmet etmen gerek. "
Gülümseyip mutfaktan çıkıp annemin yanına oturdum.
....
Tae'nin ağzından.
Ne olduğunu anlamadan duvarlar arasında sıkışıp kalmış gibiydim. Onun nefesini hala hissediyordum. Sımsıcaktı.
İç ses.
"Tae kendine gel tae. Bak bıdık yine kaptırdı bu."
"Sakın aşık olma o senin üvey abin beni dinle Tae."
"Sen bıdıkı dinleme aşık tabi ki olacak üvey abisi baya yakışıklı böyle yakışıklıyı başka bir yerde bulamaz zaten."
Susun be sizin yüzünüzden duygu karmaşası yaşıyorum. Defolun başımdan.
"Ben ne yapıyorum ya burada iç sesimle kavga ediyorum resmen."
Babamın bana seslendiğini duydum.
"Oğlum nerede kaldın?"
"Geliyorum baba."
İç sesimle kavga etmekten unutmuştum. Ve jungkook yüzünden. Tepsiye bardakları koyup içeri gittim. İlk anneme sonra babama sonra beni zamanla deli edecek Jungkook'a verdim. Bana bakıp gülümsedi sanki bir şey olmamış gibi.
Her şey yolunda gidiyordu. Eğlenmiştik bütün gün sohbet muhabbet öyle derken zaman hızla akıp gitmişti. Saatler geçtikçe Jungkook'a daha çok ısınıyordum.
Saatin geç olduğunu söyleyip evden gitmişlerdi. Zor bir geceyi atlatmıştım.
Jungkook ve annesi evimize taşıdığında her günüm cehenneme dönecekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
