"J-Jungkook sen ölmüştün." beni kucağına çekip kafamı göğsüne yasladı.
"Geçti güzelim. Bak ben burdayım. " saçlarımı okşayıp öpücük kondurdu
"Nasıl ya?? Herşey gerçek gibiydi."
"Gördüklerinin hepsi kabustu. Bu sabah taburcu oldum. Yanına gelip sana baktığımda adımı sayıklıyordun. Giydiğin tişört terden ıpıslak olmuştu. Üç dört kez seni uyandırmaya çalıştım, uyanmadın. Anlat bana güzelim. Ne gördün?"
"Jungkook, ağır yaralanmıştın. Namjoon kendini yere atmış, öldüğünü söylüyordu. Morga gittiğimde senin ölünü gördüm. Ağlama krizi geçirdim. Sonra ben de kendimi uçurumdan aşağı atlayıp intihar ettim." gözlerimden yanaklarıma yaşlar süzüldü. Yanaklarımdaki yaşları silip kafasını boynuma gömdü
"Güzelim benim. Ağlama artık. Bir damla gözyaşının akmasına bile dayanamıyorum. Dünyayı yakarım senin için."
Boynumdan kafasını çekti. Benden ayrılıp ayağa kalktı. Elimden tutup benide ayağa kaldırdı.
Beni dinlemeyip koşmaya devam etti. Diğer elimi duvara koyarak, onunla birlikte merdivenlerden indim.
************ Hastaneden çıkıp arabaya bindik. Girdiğimiz yolu bilmiyordum. Babamların olduğu eve gitmiyorduk.
"Jungkook nereye gidiyoruz?"
"Sabırlı ol güzelim."
"Off varmamıza kaç dakika kaldı??"
"Yarım saatimiz var. Canın sıkıldıysa şarkı aç. Vakit geçer."
"Tamam." telefonumdan Jungkook'la ikimizin sevdiği şarkıyı açıp mırıldanmaya başladım.
You know there's no one, I can relate to
Biliyorsun ilişki kuracak başka biri yok.
And know we won't find a love that's so true.
Ve, bil ki gerçek aşkı bulamayacağız. ( başkasıyla )
There's nothing like us, there's nothing like you and me.
Bizim gibisi asla yok, senin ve benim gibisi asla yok.
Together through the storm.
Beraber fırtınaya doğru.
There's nothing like us, there's nothing like you and me.
Bizim gibisi yok, senin ve benim gibisi yok.
Together.
Birlikte.
************
Tek katlı bir evin önüne gelmiştik. Arabadan inip Jungkook'a baktım. Elinde renkli bir kumaşla bana doğru geliyordu. Arkama geçip kumaş parçasını gözlerime bağladı.
"Jungkook hiç bişey göremiyorum. Düşeceğim şimdi."
"Düşemezsin, ben seni tutuyorum."
Bir eliyle belimi diğer eliyle de elimi tutup beni yönlendiriyordu. Tek katlı evin merdivenlerinden çıkıp içeri girdik.
Burası çok güzeldi. Tıpkı masallardaki evlerin odalarına benziyordu. Büyük bir hayranlıkla salonun her köşesini inceledim. Muhteşemdi.
"Beğendin sanki evimizi." evimizi mi ne?? Burası bizim evimiz miydi? Şimdi düşüp bayılacağım.
"Beğenmek bu evin yanında az kalır. Bayıldım. Şimdi burası bizim evimiz mi?"
"Evet aşkım. Bizim evimiz."
Yere diz çöküp cebinden kırmızı bir kutu çıkarmıştı. Yoksa düşündüğüm şey mi?? Kalp atışlarım hızlanmıştı. O kadar hızlı atıyordu ki onun bile duyduğuna emindim. Kalpten gidecektim burada.
"Taehyung, benimle evlenerek beni dünyanın en mutlu insanı yapar mısın? Benimle evlenir misin?"
Duygulanmıştım. Şu an mutluluktan ağlıyordum.
"Güzelim neden ağlıyorsun?"
"J-Jungkook ben duygulandım. Önümüzdeki zorlu engelleri aşıp tekrar birbirimize kavuştuk. CEVABIM TABİKİ EVET EVET EVET."
