Üstümdeki ağırlıkla neye uğradığıma şaşırdım. Daha alarm çalmamıştı.
"Tae hadi kalk okula geç kalıyoruz."
Sesi işitince Jimin'in olduğunu anladım.
Gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım.
"Sana da günaydın Jimin. Daha alarm çalmadı. Geç kalıyoruz diyorsun."
Saati eline alıp gösterdi.
"Saati kurmamışsın ki. Bak saate 15 dk. sonra ders başlayacak."
15 dakikayı duymamla birlikte yerimden sıçradım.
"Ne? 15 dk mı? Ben saati kurdum diye hatırlıyordum."
Elimden tutup ayağa kaldırdı.
"Kurmamışsın işte. Elini yüzünü yıka, kıyafetlerini giy, hemen evden çıkalım."
"Kahvaltı?"
"Okulda atıştırırız. Hadi acele et."
"Tamam. Okula arabayla gidelim mi?"
"Ben seni aşağıda bekliyorum."
Jimin odadan çıktı. Bende tuvalete girip elimi yüzümü yıkadım. Tekrar odama girip üniformaları mı giydim. Çalışma masamın yanında duran çantamı kapıp merdivenlerden aşağı indim.
Arabaya bindik. Çok geçmeden okula varmıştık. Çantalarımızı alıp arabadan indik. Koştura koştura okuldan içeri girdik.
Üst kata çıkıp sınıfın kapısını çaldık. Ses gelmeyince içeri girdik. Şansımıza hoca gelmemişti. Jimin'le birlikte sıramıza oturup hocanın gelmesini bekledik.
Hoca sınıftan içeri girdiği gibi konuşmaya başladı.
"Günaydın çocuklar. Bugün aramıza yeni bir öğrenci daha katılacak. Önemli bir işi çıktığı için geç gelecek. Arkadaşınızla iyi geçinin."
Öğrenciler hep bir ağızdan
"Tamam hocam." diye mırıldanmaya başladı."
Kimyada yeni konuya geçmiştik. Hoca dersi anlattı. Hocanın tahtaya yazdığı yazıları defterimize not alıyorduk. Kapı çalmıştı. Herkes bir anda dersten çok kapıya odaklanmıştı.
"Gir."
O içeri girmişti.
Bu çocuğun bizim okulda ne işi vardı?
Hadi okulu geçtim. Niye bizim sınıfta? Benden büyük değil miydi?
Konuşmaya başladı.
"Hocam ben yeni öğrenci Jeon Jungkook"
"Okulumuza hoş geldin Jungkook. Arkadaşlarına kendini tanıt."
Sınıfta oturan herkese göz gezdirmeye başladı. Yüzünü benim olduğum tarafa çevirdi. Ondan gözümü bir türlü çekemedim. Dondum kaldım. Onu incelemeye başladım. Dişleri tavşana benziyordu.
Gözüme çok tatlı gelmişti gülümsedim. Bir anda gözlerini benim gözlerimle buluşturdu. Beni görünce sırıtmaya başladı. Ona yakalanmıştım. Sanki etrafta başka öğrenci yokmuş gibi bana bakarak konuşmaya başladı.
"Merhaba arkadaşlar ben Jeon Jungkook. Umarım iyi anlaşırız."
Arkadaki boş sıraya geçip oturdu. Hoca, Jungkook yerine oturduktan sonra dersi anlatmaya kaldığı yerden devam etti.
Zil çalınca çantasını alıp sınıftan çıktı. Diğer öğrenciler de sınıftan çıktı.
"Jimin hadi kantine gidelim. Karnım acıktı."
"Aynen benimde."
Jimin önden yürümeye başladı. Bende arkasından onu takip ediyorum. Jungkook'un sesini duymamla olduğum yerde kaldım.
"Şitt. Nereye böyle bücür?"
Arkamı döndüm. Yüzüne baktım.
"Seni ilgilendirmez."
Gözlerini benden çekip Jimin'e baktı.
"Çıkar mısın artık? Kapının önünde dikilip durma."
Jimin elini yumruk yapıp sıktı. Jungkook'dan gözlerini çekip bana baktı.
Bende ona kaş göz işareti yaparak çıkmasını söylemiştim. Kapıyı sert bir şekilde kapattı. Kesin bana kırıldı. Neyse ben bu sınıftan bir çıkayım da onun gönlünü almasını bilirim.
Jungkook kapıdan gözlerini çevirip bana baktı.
"Beni ilgilendirmez öyle mi?"
"Evet. Sen benim yakınım mısın?"
"Abinim ben senin."
"Öz abim değilsin üvey abimsin."
Yanıma gelip kolumu sıkmaya başladı.
"Bana bak bücür çok konuşma. Nereye gideceğini söyle?"
"Kolumu b-bırak acıtıyorsun."
Kolumu bırakmayınca sinirlenmiştim.
"Lanet olsun. Kantine gideceğim tamam mı? Rahatladın mı? Şimdi kolumu bırak."
Kolumu sert bir şekilde bırakmıştı.
"Taehyung bana böyle davranmanın cezasını çekeceksin. Kendini kollasan iyi edersin." dedi. Yanımdan geçerken bana sert bir şekilde omuz atarak sınıftan çıkmıştı.
Ben ona ne yapmıştım ki? Bana kötü davranıyordu. Ben mi dedim babama git o kadınla evlen diye.
Ağlamak istemiyordum ama gözyaşlarım istemsiz bir şekilde gözlerimden akıp gidiyordu. Dizlerim artık beni taşımıyordu sanki bağları kopmuştu. Dizlerimin üstüne kendimi bıraktım.
"Senden nefret ediyorum!!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
