Üvey Abim | Taekook

7| Düğün Günü

Yeni bir gün yeniden başlıyordu. Her şey yolunda gidiyor. Taehyung ile aramızın düzelmesi, onu gördükçe delirmem, bir öpücük ile son bulmuştu.

Sanki hala o anı yaşıyormuş gibi hissettim. İçimdeki sıcaklık ortaya çıkmıştı.

Mutfağa gidip şişeyi kafama diktim. Bir bardak beni kesmezdi. Bende hepsini birden içtim. Kendime azda olsa gelmiştim. Kim Taehyung seni seviyorum.

O sıcak öpücüğü kendi dudaklarımda tekrar hissediyorum. Beni kendine çekiyordu..İçimde bir şeyler uçuşuyor.

Kendimi, onun dikdörtgen olan gülüşünü aklıma getirip kendi kendime gülmeye başladım. Çok tatlıydı. Kendimi ondan alamıyordum.

Artık hepimizin mutlu olduğu an gelmişti. Annem mutlu üvey babam mutlu ben ve Taehyung bile.

Mutlu bir aile tablosu şimdi başlıyordu. Olayların arasından sonra tabi ki.

İlk başta annemin bu evliliğine karşı çıksam da onunda mutlu olmaya hakkı olduğunu düşünmeye başladım.

Annem yanıma geldi.

"Evladım kara kara ne düşünüyorsun böyle bakalım."

Anneme dönüp baktım. Gözlerimi diktim. Konuşmaya başladım.

"Anne seninde mutlu olmaya hakkın var sen mutluysan bende mutluyum."

Bana gülümseyerek bakıyordu. Çok mutlu görünüyordu. Bunu söylediğim için.

"Oğlum sen iyi misin.? Gerçekten de beni mutlu ettin. Teşekkür ederim oğlum."

Ayağa kalkıp anneme sımsıkı sarıldım. Annem benim kokumu içine çekerek öpüyordu başımdan. Benimde gülmeme sebep oluyordu. Bana huzur veriyordu sarılması.

Annem benden ayrılıp yüzüme baktı. Yanımdaki sandalyeye oturdu. Söze başladı.

"Taehyung ile iyi anlaşa bildiniz mi bakalım.? "

"Anne ilk başlarda anlaşamıyorduk.. Sonra birbirimize destek olduk. Aramızı düzelttik. Bence çok tatlı bir çocuk anne."

"Anlaşmanıza sevindim."

"Anne babam nasıldı?"

"Biliyorsun oğlum baban bizi bıraktıktan sonra sana ben baktım. Seni ne zorluklarla büyüttüm. Baban hiçbir zaman beni sevmedi. Ben ona iyi davrandıkça o şiddet kullanmaya devam ediyordu bana.

Sen küçükken biz hep kavga ederdik sende ağlayıp odana saklanırdın. Hayata herkes ikinci şansı hak eder oğlum. Bunu unutma lütfen."

"Peki benim ikinci kardeşime ne oldu anne."

Gülümseyerek bana baktı. Yüzü birden değişti annemin. Kendini toparlayarak bana baktı tekrardan konuşmaya başladı.

"Ben ikinci kardeşine hamileyken baban hep içerdi. İçkili içkili eve gelir karnımdaki çocuk olmasına rağmen tekme atardı karnıma. O sırada bayılıp hastanede bebeğimi kaybetmiştim. Sonra zaman ilerledikçe baban iyi olup bir yandan da kötü davranmaya başlıyordu. En sonda boşandım."

Annem anlatırken gözleri dolmuştu. Kollarımı açıp sımsıkı sarıldım.

"Üzülme anne geçmişi değiştiremeyiz ama yeni hayatın mutlu olacağına eminim."

Yanağımdan öpüp gülümseyerek yanımdan kalktı. Telefonu çalmıştı yüzü bir mutlulukla dolmuştu. Arayan kesin babamdı. Düğün hazırlıkları içindi kesin zaten üvey babam her şeyi tamamlamıştı. Sadece annemin gelinliği kalmıştı.