Her şey nasıl bu kadar gelişmişti. Kendimi bir dizi çeker gibi hissediyordum. Her şey aynıydı sadece mekanlarım değişiyordu. Kaderim bana bir kez olsun yardım etseydin ne olurdu. Ben o kadar kötü bir insan değilim. Neden ama neden?
Bende herkes gibi bir kere mutlu olmak istedim. Şans bana gülmüyor hep bir karanlığın içinde sıkışıp kalıyordum. Üvey babam beni hiç bir zaman sevmediğini yeni anladım ki sadece annemle evlenmek için rol yapıyordu. Dua etsin o, annemin karnında bebek vardı yoksa ben ona yapacağımı bilirdim.
Kapıdan çıktıktan sonra Taehyung'un ağlama sesleri geliyordu. Kendini suçlayacağını biliyorum. Gözlerim dolmuştu Taehyung'u ne kadar çok sevdiğimi kimseye anlatamamıştım Joon dışında.
Yolda yürümeye başladım. Her şeyin sonu gelse bende kurtulsam hayattan artık bıktım bu dünyadan da bıktım. Aniden telefonuma gelen mesaj ile biraz irkildim. Etrafımda insan yoktu çok sesiz bir yoldaydım. Telefonuma baktım mesajı açtığımda adres yazılıydı. Bilinmeyen numara göndermişti korkmuştum. Bu adrese gel yazıyordu cesaretimi toplayıp adrese doğru yürümeye başladım.
Yol uzundu ve araç kabul etmedikleri için taksiye binemedim. Zaten mesafe çok fazla ayaklarım kopmuştu yürümekten sonunda bir yer görmüştüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eski bir depo kapısını açıp içeri girdim. Yerde kanlar vardı biraz irkilmiştim. Koridorda yürümeye başladım ama kimse yoktu ve seste yoktu. Bağırdım
"Heyy kimse var mı burada heyyyy."
Sesim yankılanmıştı koridorda boştu neredeler peki. Biraz bekledikten sonra sırtımda bir el hissettim ve silah kafamda adam bana bakıyordu ben ona.
"Elindekilerini hemen yere bırak çocuk."
"Siz kimsiniz ve bu silahı kafamdan çekin."
"Sana mı soracağız çekip çekmeyeceğimizi. Bizimle çalışacaksın Jungkook."
"Adımı nereden biliyorsunuz? Ve sizinle niye çalışacağım?"
"Soru sorma. Sadece bize itaat et. Baban yönlendirdi bizi. Anlamadın mı?" üvey babamın bu işlerle uğraşacağını önceden tahmin etmezdim. Taehyung'un bundan haberi yoktur kesin.
Ben nasıl buralara kadar geldim. Neden ben neden.
"Üvey babamla nasıl bir ilişkiniz vardı."
Bana doğru gelmeye başladı. Neden bu kadar korkuyordum. Cesaretimi toplayıp onlara kanıtlamam lazımdı. Ama yapamıyorum ayaklarım titriyordu.
"Sen ne yapacaksın babanı boş ver onu kendisi zaten bir işte bize hiç güvenmezdi. Bu arada yakışıklısın ha beğendim."
Karnıma vurdu bir kaç kez. Kendimi geri atıkça üzerime geliyordu. Dayanamayıp kolunu tutum yüzüne dik dik baktım.
"Lütfen durun yapmayın. Babam olacak o herif bana da güvenmezdi alışkınım ben buna."
Gülümsedim adama doğru. Bana karşılık vermişti oda. Zamanla hız geçiyordu kalacak yerimi ve neler yapacaklarımı bana anlatıyorlardı. Burada olmak zamanla hoşuma gidiyor bazı farklı silahlar kullanıp farklı mekanlara gidip insan öldürüp yada işkence yapıyorduk. Ama ben buna tam alışamasam da benim için zor oluyordu onların yanında kalmak.
