HAYATLA MÜCADELEM (TAMAMLANDI)

9.FİNAL

Yine final bölümüyle karşınızdayım...

KEYİFLİ OKUMALAR

Kar gözlerini iki adamın üzerine dolaştırdı. Levent mutlu ve umutluydu. Mert ise, pişman ve Kar'ın kararından korkuyordu. Zira genç kadın daha önce onu şaşırtmıştı. Yağmur ona kalırsan konuşurum dediği hâlde gitmek istemişti, ama sonra Yağmur ona engel olmuştu. Peki şimdi aynı şey olursa ve Kar, Levent'i seçerse, ona kim engel olacaktı? Onun kararını kim değiştirecekti?

Kar ona umutla bakan gözlere baktı. Gülümsedi. "Bir zamanlar seni sevdiğim doğru, ama inan ki şimdi sana karşı hiçbir şey hissetmiyorum. Hastalığım sayesinde sendeki değerimi gördüm. Beni gerçekten seviyor olsaydın terk etmek yerine destek olurdun. Ama sen beni hiç sevmedin. Şimdi ise aynı şeyi tekrarlayacaksın, karına aynı şeyi yapmak istiyorsun, hasta diye onu terk edeceksin. Hani az önce değiştim demiştin ya, aslında hiç değişmemişsin. Hâlâ aynısın. Acımasız ama en çok da vicdansız. Bir kadın senin için ağlarken, sen mutlu mu oluyorsun?"

Levent yüzüne üzgün bir ifade aldı. "Ben gerçekten değiştim ve hatamı telafi etmek istiyorum. Lütfen Kar, tek bir şans istiyorum senden! Affet beni, yeniden evlenelim, yeni bir hayat kuralım, yeni beraber olalım!" dedi yalvarcasına. Kar kafasını iki yana salladı. "Sen geride kaldın ve ben arkamı dönmeyeceğim. Bitti. Sen bitirdin. Ama iyi ki bitti, iyi ki bitirdin. Gerçekten iyi ki bitirdin. Şimdi eğer gerçekten dediğin gibi pişmansan ve hatanı telafi etmek istiyorsan, karına sahip çık, ona destek ol, onun yanında dur, yanında ol. Benimle adam olmadın, bari onunla adam ol, bari ona adam gibi davran. Belki karın kısır değildi ama ben o gün, hatırlarsan, o gün beni gece yarısında koyduğunda Allah'a hevale etmiştim ya, asla çocuğun olmayacak demiştim ya, belki ondandır. Mazlumun ahı sonuçta!"

Mert sevinmişti. Kar, Levent'i seçmemişti. Onunla evlenmeyi kabul etmemişti. Levent ise, Kar'ın söyledikleriyle sarsıldı. Haklı olduğunu biliyordu. "Haklısın. Çok haklısın. Karıma sahip çıkacağım, ona destek olacağım, söz ama lütfen affet beni. Vicdanım rahat olsun, ne olur!" Genç kadın, Levent'in gözlerinin içine baktı. Gözlerinden gerçeği söyleyip söylemediğini anlamaya çalışıyordu. "Sözünün üstünde duracaksan ve onu terk etmeyeceğine dair söz verirsen, affederim, tüm kalbimle!" dedi emin bir şekilde.

"Söz. Adam gibi davranacağım. Onu terk etmeyeceğim. Dersimi aldım. Hiçbir zalim cezasız kalmıyor. Sana yaptığım her şey için, sana söylediğim her kelime, her harf için çok özür dilerim. Çok özür dilerim. Çok... Çok özür dilerim." derken, gözlerinden yaşlar akıyordu. Bu defa gerçekten pişmandı. Kar'a yaptıkları ve söyledikleri için çok pişmandı. Genç kadın bu kez Levent'in gözlerinde pişmanlığı ve çaresizliği görmüştü. Gülümsedi. "Affediyorum. Tüm kalbimle affediyorum. Seni tüm kalbimle affediyorum Levent." Levent bu defa mutluluktan gözyaşı dökmeye başladı. "Çok... Çok teşekkür ederim." dedi yarı ağlamaklı yarı mutlu bir sesle. Kar gülümsemekle yetinmişti.

"Beni seçtin, teklifimi kabul ettin yani!" Mert'in sesi umutluydu. Genç kadın gözlerini Levent'ten çekip Mert'e baktı. Kafasını hayır anlamında salladı. "Hayır, sadece Levent'in teklifini kabul etmemiştim. Sen de bana inanmamıştın." dedi ifadesizce. "Kar inan ki pişman olmuştum."

"Kar bence ona bir şans vermelisin. Mert'in suçu değildi gerçekten. Naz ona yalan söylemişti. Ama gerçekleri öğrenince onu hayatından silmişti. Bak, senin için, mutluluğun için anneni getirdi. Sen mutlu olmayı hak ediyorsun Kar, ben değerini bilemedim ama Mert kiymetini biliyor, eminim. Bir daha düşün diyorum." diyerek araya girmişti Levent. Mert minnetle baktı ona. Genç kadın ona yalvarcasına bakan gözlerle uzun uzun baktı. "Düşüneceğim." dedi net bir sesle.