tsunami

bölüm 4

Bu yıldız meselesini düşünüyorduk sorun şu ki daha bu kağıtları adam mı yoksa kadın mı yazdı bilemezken yorum yapmak zordu ama ikimizinde tahmini kadından yanaydi büyük ihtimal bıçaklanan adamın adı mete yada berkaydı kadın sevmediği kişinin berkay olduğunu söylüyor kağıtta, öyleyse bıçaklanan adam berkay olabilir ikimizde ali ile tam olarak bunu düşünüyorduk sonra ben elime bir kitap aldım bu kitapta diğerleri gibi bazı kelimeler çizilmiş olarak duruyordu kitabın adı tsunamiydi bunu da kenara koyduk diğer Kitaplar gibi ama bu kitabın bazı yerleri basım şeklinde değildi el yazısıyla yazılmıştı büyük ihtimal bu kağıtları yazanla bu kitabı yazan kişi aynıydı ama bu kitabı şimdilik kaldırmak zorundaydık önceliğimiz kağıtları bulmaktı en son kitapları yakından inceleyecektik başka kağıtlar aradık ama bulamadık sonra ali artık gitmesi gerektiğini kardeşini uzun süre yalnız bırakmayacağını söyleyince onu onayladım ve gitti bende biraz bir şeyler araştırıp kendimi dışarı attim bahçede turlamaya başladım aynı zamanda düşünüyordum o adamın cesedi buralarda bir yerlerdeydi bir zamanlar o adamı kim öldürdü deli gibi merak ediyordum derken yine o adamı gördüm okyanusun orda gördüğüm adam

"selam küçük kız "

"selam büyük erkek"

diyerek gözlerimi devirdim kahkaha atmaya başladı

"çok komik"

dedim samimiyetsiz bir gülümsemeyle

"sen hep böylemisindir"

"nasılmışım"

"agresifsin"

"agresif?"

"Evet çok agresifsin hemde inanılmaz agresif seni gördüğüm her yerde suratın asık ve düşüncelisin rahatla biraz burası tatil yeri"

"bu seni ilgilendirmiyor"

"yüksek duvarların var anlaşılan ama ben onları yikmasını bilirim"

"ne demeye çalışıyorsun"

"yok birşey sadece somurtmaya devam et"

gözlerimi kısarak onun bu ukala yüzüne baktım ve arkamı dönüp yürümeye başladım arkamdan seslendi

"kaç küçük kız kaç okyanustan bir köpek balığı yutuverir belki seni"

onu umursamayarak yürümeye devam ettim ben hayatımda hiç bu kadar boş konuşan ukala ve sevimsiz birini görmemiştim ruh hastası olmalıydı kesinlikle ruh hastası... Eve girip odama çıktım ve araştırmaya devam ettim ali ile gözden kaçırdığımiz iki Rafın arasına sıkışmış kitabı elime alıp arasında kağıt olup olmadığına baktım ve evet bir kağıt buldum ve okumaya başladım

"Yalnızlık huzur bulmak mi yoksa huzurdan uzaklaşmak midir sizce herkes hayatında bir kere bile olsa yalnız kalmak ister yanında her kim varsa git der git! Yalnız kalmak istiyorum peki ne için neden istiyorsun yalnız kalmak düşünmek için mi dinlenmek için mi HUZUR için mi yalnızlık bir tür huzur mudur düşünün şimdi siz yalnız kalmak istiyorsunuz böyle olur ya hani hayatının her anı yalnız kalmak isteyen  insanlar siz o insansınız işte sizi kapattılar bir odaya yeterli su ve yiyecek verdiler odada her şey var Lavabo mutfak al dediler size yalnızlık huzur sessizlik tadını çıkar emin olun sadece 3 gün dayanabilirsiniz hadi 5 gün olsun eh hadi 1 ay olsun 1 ay sonra o kadar sıkılacaksınız ki yalnızlıktan huzurdan. bir daha ne yalnızlığı ne de huzura giden yalnızlığı kucaklayabileceksiniz işte o an siz yalnız kalmaktan korkacaksiniz yalnızlık sizin karanlık derin kuyunuz olacak bir bataklık misali içine çekecek sizi çırpınacaksınız durmayacaksınız pes etmeyeceksiniz ama bilmediğiniz bişey var bataklıkta ne kadar çırpınırsanız o kadar batarsınız işte yalnızlık böyle bir şey sizi bir anda derin karanlık bir kuyudan bir bataklığın içine bırakıyor belkide pes etme vakti gelmiştir ne dersiniz.. çırpınmayı bırakmalı bir süre sonra insan. Biz insanlar hep çabalarız daha iyi bir iş için daha iyi bir okul için ama sonuç elde var sıfır en iyisi kendini bırakmak ipin ucunu bırakmak olmuyorsa olmuyordur bende bir gün bırakacağım kendimi bir okyanusa bırakacağım nefes alacağım derin derin buz gibi su nefesimi keserken sonunda ben nefes alabileceğim derin derin nefes alacağım kendimi bırakmanın hazzını yaşayacağım olmuyorsa bırakın ipi bu bir intihar hikayesi değil bu bir nefes alma hikayesi bu okyanusun hikayesi o ne isterse o olur ve okyanus beni çağırıyor beni yanında istiyor artık süre doldu zaman tükendi ben sonunda okyanusa gidiyorum nefes almaya okyanusa kavuşmaya Ve yalnız olmayacağım okyanus ve ben ikimiz olacağız bugüne kadar hep meteyle yalnız olmadığımı düşünürdüm yaşadıklarımız o kadar bizi birlikte yapmıştı ki ama artık o yok gitti beni bırakıp gitti ben yalnız kaldım terk etti beni ikimizin en çok korktuğu korku filminde ilk sahneyi mete oynadı başrolde mete vardı bak bu son perde oyun yok bundan sonra ışık yok hiçbir şey yok yok yok Bizim hikayemiz mutlu sonla bitmedi bitemedi izin vermediler hep masallara inanmamak gerekiyormuş hain kötü bulutlar aldılar ay ı benden ben küçük aptal yıldız tek başıma kaldım bu hikaye bitti sanki hiç yaşanmamış gibi bitti şimdi ben meteye gidiyorum başka bir evrende başka bir zamanda başka bir galakside bizi ayiramazlar biliyorum başka bir galakside mete ve ben birlikteyiz ve ben nefes almaya gidiyorum meteye gidiyorum okyanusuma gidiyorum sonsuza kadar birlikte olmaya gidiyorum..."