tsunami

bölüm 11

Ali her zaman uğradığı hastaneye tekrar uğradı o gün bilgilerini bıraktığı hastane onun umut ışığı hastanenin Web sitesinden bir ailesi varsa onu bulabilirdi tüm bu süreçte onunla ilgilenen doktor yüzü gülümseyerek aliye yaklaştı sırtını sıvazlayarak

"müjde... Kurtuldun!"

Dedi. Ali büyük bir şaşkınlıkla doktora bakarken suratında elinde olmadan bir gülümseme yer etti.

"Ailen olduğunu idda eden birileri var yarın ilk uçakla hastaneye gelecekler"

ali büyük bir mutlulukla doktora sarıldı ve gözlerinden düşen damlalara engel olamadı bunlar mutluluk göz yaşlarıydi bir ailesi vardı onu seven insanlar belki bir annesi bir babası  vardı sevinçle gözlerinden akan yaşları sildi

...

Alinin babası bu sırada adamlarından gelen haberle havalara uçmuştu sevinçle bu haberi karısına vermişti ikiside heycanla yarın olmasını ve çocuklarına kavuşmayı bekliyorlardı ama gün bir türlü geçmiyordu uçak biletlerini çoktan ayırtmışlardı ve saatin hızla gelip geçmesini bekliyorlardı bu o kadar zor geliyordu ki bu uzun bekleyiş hem can sıkıcı hem acı verici oluyordu

Bir kaç saat sonra

Uçaktan sevinçle indiler yeniden bu kasaba, bu tatil köyüne gelmek kötü hissettirirken bunu umursamadılar ama içlerindeki nefretin büyük payı bu kasabayaydı iki oğllarını da elinden alıyordu az daha bu lanet kasaba hızla hastanenin yolunu tuttular ordan oraya koşturan bir hemşireyi kolundan tutup durdurdu alinin annesi ve durumu anlattı hemşire onlara doktorun odasını gösterdi büyük bir heycanla içeri girdiler  ve karşılarında kapının açılmasıyla heyecanla ayağa kalkan oğullarını gördüler alinin annesi daha fazla göz yaşlarına hakim olamayarak oğluna koştu kollarını kocaman açıp onu sıkı sıkı sarmaladı ali kendisini saran kollarla sarsılsada anında annesinin beline kollarını doladı annesi Aliye sarılmış derin derin nefesler çekiyordu içine alinin kokusunu tekrardan solumak o kadar güzel bir histi ki onun için annesi geri çekilir çekilmez babası sarıldı Aliye sıkı sıkı ve gözlerinden yaşlar firar ederken fısıldadı

"OĞLUM!"

En sonunda sonuna kadar hasret gideren aile doktorun karşısına oturdu doktor sıkıntıyla nefesini verdi ve konuşmaya başladı

"öncelikle hoşgeldiniz hastamızın annesi ve babası olmalısınız"

ikiside başlarını olumlu anlamda salladılar

"oğlunuzun ismi nedir?"

İkisi de birbirine bakıp şaşırdılar ve anında oğullarına döndü bakışları annesi sakince cevap verdi

"Ali"

doktor olumlu anlamda başını sallayıp

"ali geçirdiği kazada başına ağır darbeler aldı tsunami onu sürüklemiş ve bir kaç gün komada kaldı uyandığında hiçbir şey hatırlamıyordu hafızası yavaş yavaş düzelecek taşlar yerine oturacak bu süreçte size düşen alinin yakın zamanda yaşadıklarını ona anımsatmak ali maalesef ki geçmişi de hatırlamıyor adını bile hatırlayamadi kolay şeyler yaşamadı sonuna kadar ona destek olmalısınız "

annesi duyduklarıyla göz yaşlarına boğulurken babası sakinliğini koruyordu
Doktorla el sıkışıp teşekkür ederek hastaneden çıktılar annesi aliden bir dakika ayrılmıyordu birlikte ilk uçakla evlerine döndüler eve geldiklerinde Tom aliyi görür görmez koşarak Aliye sarıldı ali eğilip küçük kardeşini kucakladı ama hatırlamıyordu bir kardeşi olduğunu bile hatırlamıyordu annesi Aliye

"bu senin kardeşin Tom"

dedi ali gülümsedi annesi Aliye küçüklüğünü anlattı çocukluk hallerini anlattı o tatil kasabasına değin alinin tüm anılarını anlatmaya özen gösterdi ali ise hayatını büyük bir merakla dinliyordu babasıyla annesi konuşmuştu bu tatil kasasında olanları birlikte anlatacaklardı ve babası bazı detaylari değiştirmeye karar vermişti bunu henüz karısı Bilmiyordu aliyi karşılarına alıp anlatmaya başladılar babası boğazını temizledi ve konuşmaya başladı