Relight The Fire

Fire 15

Sorry for updating so slow, busy na masyado sa school. I have lot of things to do, I'll be joining a sci quiz and I'll be having my prelim. So I'm supper sorrry.

--------------------------------------------

My alarm clock rang, I quickly turned it off. I tiredly get-up on bed, yawning. I still want to sleep, di ako naka tulog nang maayos kagabi.

Tamad akong naglakad papuntang banyo dala ang towel ko. Hindi ko na pinatagal ang pagligo ko dahil tinatamad talaga akong gumalaw ngayon.

I'm already wearing my uniform. My phone keep on ringing but didn't bother to give a glance with it. I'm busy looking for my pair of foot sock. Naiinis na ako, sa dami kung foot socks ngayon ko pa sila sabay hindi ma kita.

Hindi nagtagal huminto din naman ang pag-ring ng phone ko. Hindi ko ulit ito binigyan nang pansin, tinigil ko ang paghahanap ng foot sock ko at napagpasyhang magsuklay nalang at maglagay ng tint sa labi ko.

Bibili na lang siguro ako ng foot sock mamaya. Dala ko ang Herchel bag ko at phone ko nang bumaba ako. Agad akong umupo sa dining table at nagsimulang maglagay ng kanin.

Wala sila Mama at Papa ngayon, hindi naka uwi kagabi. Wala ring nasabi sa akin si Kuya, sila lang talaga ang may alam. Iniiwas talaga ata ako nila pag-usapang business, alam siguro nilang diko maiintindihan.

Pinagtataka ko lang, if ever mawala sila Mama at Papa sino ang hahawak sa maliit naming business? E nag Med si Kuya. Ako naman, planong mag- Architecture.

Dumating si Kuya nang may kausap sa phone n'ya, hindi ko mabasa ang expression n'ya. Di ko alam kung bakit s'ya biglang ngingisi at babalik ulit sa walang emosyon.

He handed me the phone. "Sina Mama?" I asked pertaining sa kausap sa phone. Umiling lang ito.

"Hello?" sabi ko. Binaba ko ang kutsara at sumimsim sa tubig.

"Good morning." upon recognizing the voice napatingin ako kay Kuya.

He just shrugged. He has lot of explanation to make.

Napatikhim ako. "Hmm Good morning, ba't ka pala kay Kuya tumatawag, di ba s'ya magagalit?" sunod sunod na tanong ko.

He laughed on the other line. "You're not answering your phone, babe."

Nagulat ako sa sinabi n'ya, agad ko namang kinuha sa bulsa sa uniform sa skirt ko ang phone ko.

Tumambad sa akin ang mga miscalls n'ya. Pero mas nagulat ako nang napagtanto kung tinawag n'ya akong babe. Agad naman akong pinamulahan na agad kinatikhim ni Kuya, nagtaas ito ng kilay sa akin.

"And as for Denzel, napagsabihan n'ya na ako. I now know my do's and don't's, buti di masyadong mahigpit Kuya mo sa akin, it's my way of apologizing about last night. Palibhasa relate sa akin." saka ito tumawa sa kabilang linya.

"Tapos ka nang kumain?" he asked me. I was shocked when he knows I am eating, but it faded away when I realized that maybe Kuya said to him, that I'm eating. Maybe that's what they've been talking when I saw Kuya earlier with his phone.

"Almost."

"Okay, I'm waiting outside your house." my eyes widened. This is going serious, and I'm loving it.

Nang matapos ang tawag agad kung sinauli kay Kuya ang phone n'ya. Pinasalamatan ko ito, hindi dahil sa phone n'ya na ginamit kundi sa pagpayag, pagsuporta at paggabay n'ya sa amin ni Averill. All along he is there, watching me... us, to be fully grown.

I sometimes hated him for not pushing me to Averill, not knowing what he did. Indeed, I have the best brother.

"Bilisan mo na d'yan, nang makabalik sa tulog si Averill after kang ihatid, 3pm pa pasok no'n Saza, gumising 'yon ngayon nang maaga para maihatid ka. Puyat rin 'yon dahil sa pag-aaral kagabi. Pinaalahanan lang kita." Kuya said with authority. He eyed my thoroughly, I just nodded, trying to be an obedient sister.