VERA

15.Bölüm

Şimdi bir anıya kısılı kalıp gözlerini uzaklara mühürledi Esma. İçinde tarifi olmayan bir duygu vardı. Boğazına biriken bir yumru dilini mühürleyen bir engel vardı sanki.

Derin bir nefes alıp gözlerini pencerenin karanlığı aydınlatan görüntüsünden çekti. Yatağında geriye doğru yaslanıp bu sefer de bom boş duvara dikmişti gözlerini.

Kapının açılıp içeri Meryem'in girmesiyle gözleri arkadaşına kaymış yatağında doğrulmuştu.

"Esma iyi misin.. Yeni duydum nasılsın şimdi"

Meryem kolunda ki çantayı yatağının üzerine fılatırken Esma'nın yanına çökmüş yüzüne doğru gelen şaçlarını kulağının ardına kıstırmıştı genç kızın.

"Bişey mi oldu Esma" diye yineledi dalgın arkadaşına sorusunu

Genç kız ayaklarını yatağından sarkıtıp Meryem ile aynı hizaya gelmişti. Gözlerini bir noktaya çevirmiş derince yutkunmuştu. O ara odalarının kapısı çalmış Meryem kapıda bir telaşlı Lona ve Carla'nın ciddi yüz ifadesi ile karşılaşmıştı.

"İçerde mi"

" içerde"

Akadaşları odaya girip Esma'nın tam karşısına oturmuş Carla Meryem'in yatağının bir ucuna Lona iki yatağın arasında kalan sehpaya oturup yüzünü Esma'ya çevirmişti.

"Esma.."

Genç kızını elini tutup avuçlarının içine aldı Lona Meryem'in kaşları hafif çatık Esma'yı süzerken Carla ciddi ve yorgun bir yüz ifadesi ile izliyordu olanları.

"B.ben..."

Esma'nın ağzından kısa bir cümle dökülmüş ve yutkunarak konuşmasına devam etmeye çalışmıştı. Şu boğazına biriken yumru olmasa belki de daha kolay sürdüre bilecekti konuşmasını.

"Birini besledim... Yüreğim de" demişti gönlünde ki koca koca dağları aşarak.

Meryem'in kaşları yükselirken Lona'nın gözleri hafif kısılmıştı.

".ne.."

"Büyümüş içimde...Farkın da olmadan koca bir çınara çevirmişim onu"

Kızarık gözlerini Lona'ya kaldırıp

"Belki unutmaya çalışsaydım" demiş boğazında kendini yineleyen yumruyu yutkunmuştu genç kız

"Canım bu kadar yanmazdı... Bu kadar yakmazdım canımı" derken kaşları, içinde biriken duygu yogunluğunun acısıyla çatılmıştı.

Lona oturduğu sehpanın üzerinden kalkıp Esma'nın yanına geçmiş kollarını arkadaşına sarmıştı sıkıca

"Daha önce neden söylemedin"

"...K.korktum..."

Meryem Esma'nın diğer ucuna geçerken Carla yavaş hareketlerle dizlerine doğru oturmuştu genç kızın. Dilinde biriken koca koca cümleler vardı ama kelimelere dökmek için uzun bir yol. Esma ile anıları üniversiteye adım attıkları ilk gün başlamıştı. Birlikte çok anılar biriktirmiş birçok zorlukları da beraber atlatmışlardı. Ama aradan geçen zamanlar ve yaşanmışlıklar Esma'yı içine kapamıştı. Her birinin ayrı hikayesi her birinin üstünü örttüğü yada kaybettiği anıları acıları vardı.

"Korkman gereken bişey yoktu" dedi sonun da dudaklarından bir kelime dökülerek Carla'nın.

"Vardı. O ve ben... Biz bambaşka insanlarınız" sağ gözünden bir damla yaş süzülüp gitmişti