VERA

32.Bölüm

Güzel bir akşam, iki mutlu insan. Huzuru anlatacak bir kelime bulunmuyordu belki ama görüntüsü şuan herkesi büyülemişti.

Aşk, Talha'nın gözlerinden akıp Meryem'e ulaşıyordu. Yüreğinde ki merhameti örtüyordu, sanki genç kızı. O narin ellerinden tutup dudaklarına götürdü. Daha sonra alnına bir öpücük bırakmıştı genç adam.

Artık onlarda Allah katınca karı koca olmuştu. Mutluluk kelimesine sığdıramayacak bir duyguydu bu. Neler geçmiş başlarından öyle. Neleri itelemişlerdi kenara nelerin acısını yüreklerine basmışlardı yıllardır.

Kokusunda büyüdükleri bile gelip geçmişti hayatlarından ama hepsinin üzerine bir mutluluğu sığdırabilmişlerdi.

Acı ve umutlarını sabırlarına yüklemişlerdi. Şimdi geleceğe dair akıllarında tek şey el ele olmaları ve kokularının birbirine karışmasıydı.

Onlar için mutlu son değildi bu aksine onların mutluluğu yeni filizlenmeye başlamış daha uzun bir yol katedeceklerdi. Daha ömürlerine neler sığdıracaklardı kim bilir. Belki küçük küçük bedenler evlerini süsleyecek belki de dünya ya aşkları ile iz bırakacaklardı.

Herkes küçük bir muhabbet içindeykem ikramlıklar dağıtılmaya başlamıştı. Kızlar tabakları birer birer içeri taşırken Esma dalgınca işin ucundan tutmuş ruh misali tabakları dolduruyordu.

"Esma! Hey Esma!"

Genç kız daldığı düşüncelerden çıkıp arkadaşına döndü dudaklarından bir

"He" kaçmıştı.

"Hadi uzat şu tabağı! Sana sesleniyorum sabahtan beri yine daldın gittin"

"A. Afedersin"

Esma elinde ki tabağı uzatırken derin bir nefes almıştı. Bir bir doldurulan tabaklar ve içeceklerle dağıtılırken en büyük desteği arkadaşlaro yüklenmişti. Herkese teker teker ikramlıklar dağıtılmış Lona yorgunlukla bir nefes alırken

"Bitti sonun da hadi bizde içeri geçelim"  demişti Esma'ya genç kız gülümserken elini Lona'nın koluna sararken

"Meryem hanımın garsonu da olduk" demişti gülümseme takınan sesiyle.

"Kızım bi de müslümanlar da sünnet olayı var. Bunun çocuğu erkek filan olursa kesin bize ke..."

Esma eli ile Lona'nın ağzını kaparken

"Lona!" demiş

"Yorgunluk başına vurdu. Biri duyucak"

Lona dudaklarından çekilen ellerle

"Ne kızım yalan mı." demişti.

"Bence seni de kısa zaman da evlendirmeliyiz böylelikle aklını sadece eşine odaklarsın " dedi Esma.

Yüzünde ki ciddiyet Lona'nın kaşlarını çatmasına sebep olurken.

"Ama Carla benden 2 gün büyük" demiş ikisinin dudaklarından tutamadıkları küçük bir kahkaha kaçmıştı. İnsanın yanında dostu olması tüm yaraları sarıyordu. Belki bir saçmalık belki de küçük bir tebessümle.

"İçecek alabilir miyim"

Gelen ses ile iki genç kız  dönerken Esma'nın gülümsemesi yüzün de yavaş yavaş solmuştu. Gerçekler her zaman gözünün önünde olacak gibiydi.

"Geldiğin iyi oldu Efrahim. Bunları içeri taşırmısın"

Lona kenarda ki içecekleri Efrahim'e tutuştururke

Efrahim gözü kısa bir sürü Esma'ya kaymış eline tutuşturulan içeceklerle

"Bu arada baya geç oldu. Okula benim arabamla döneriz" demişti