VERA

28.Bölüm

Meryem göz yaşlarını silerek çıkmıştı odadan. Elinden hiç birşey gelmiyordu. Günlerdir hastanedeydi ama Talha hiç uyanmayacak gibi kapamıştı kendini.

Çaresizlik, ömrünü zedelemişti.

"Hadi güzelim kendine gel"

Carla yorgun arkadaşına sıkıca sarılmış onu teselli ediyordu. Ne zordu yıkık dökük olana baka kalmak.

"Ü-üzüyor Carla...içimi yakan birşey var sanki. Yakıyor"

Genç kız arkadaşını boş bir banka oturttu. Günlerdir burdaydı Meryem. Eşyaları okula yerleştirilmiş ihtiyacı olduğunda sadece bir saatlik çıkıyordu hastaneden. Ona bile zor ikna oluyordu ya.

"Onun için herşeyi yapılıyor biliyorsum. Lütfen kendini bu kadar hırpalama Meryem"

Arkadaşı onu teselli ederken yine yüreğine azda olsa su serpecek iki arkadaşı görünmüştü.Hastane kapısından Lona ile beraber Esma girmişti. Esma çok sık kalamasa da arada uğruyordu. Elinden gelse herşeyi yapmaya hazırdı ama sadece bekleyin demişti doktor. En zorunu söylemişti. Bekle..

Carla gördüğü arkadaşlarıyla sıkıntı ile saçını karıştırıp ayaklandı.

"Geldiniz mi kızlar" demişti. Hepsinin aklı allak bullaktı. Çaresizlik ne zordu böyle.

Esma başını sallarken gözleri Meryem'e çevirdi.

"Meryem sana da yiyecek bişeyler getirdik hadi gel kantine inelim hem içeçek birşeyler alırız"

Meryem yüzünü sıvazlayıp Esma'ya dönerken.

"Hiç iştahım yok Esma. Siz yiyin" demişti. Normalde kimseye zorluk çıkarmıyordu ama git gide kendini kapıyordu sanki genç kız. Acı ruhunu hapis tutmaya başlıyordu.

Esma'nın üzgünce dudakları buzüşmüş gözleri Carla'ya kaymıştı. Carla yüzüne yalancı bir gülümseme eklerken yüzüne Meryem'e çevirdi. Herkes güçlü durmaya çalışıyordu. Harabenin üzerinde dimdik.

"Hadi inelim Meryem. Yapma böyle hıh"

Genç kız derin bir nefes verdi.Kuruyan dudaklarını ıslattı.  Onun göz bebeklerine bakan arkadaşlarını kıramamıştı. Onları da üzmek istemiyordu.

"Peki. Gidelim"

Arkadaşlarının yüzüne gülümseme yayılırken Lona Meryem'in koluna girmişti. Her zaman ki gibi aralarında en güçlü duran Lona'ydı. Herkesi toplayan yıkılmayan Lona..

"Mükemmel bir tarif denedik Esma'yla Meryem, eminim çok beğeneceksin"

Esma'nın gözleri Lona'ya gülümserken

"O mükemmel tarifin de ki suyunu fazla kaçırdım cümlesi nerede Lona hanım"

Lona duruşunu dikleştirip arkadaşına burnunun üzerinden bakarken.

"Suyunu çok kaçırmadım bir kere. Sen yanlış bardağı verdin" diye savunmuştu kendini.

Carla'nın dudaklarından bir gülümseme çıkarken Meryem'in yüzüne de hafif bir tebessüm konmuştu.

"Ben bardağın yarısı demiştim ama neyse artık, nasıl olsa iyisiyle kötüsüyle yiyecek biziz" demişti.

Dostluk bambaşkaydı.

Onları ilerden izleyen Karolin hastane koridorun da birbirine destek olan arkadaşlara baktı. İnsana yük olmayan, sırtında ki yükü kucaklayan insanların olması ne hoştu.

Sevmişti Karolin, insanın insana değer vermesini sevmişti. Ömrünün uzun bir yolunu insanlardan nefret ederek geçirsede. Günlerdir burda oğlu ile beraber olan gençlerden çok şey öğrenmişti.