Sabah okula giderken Çınara uğradım çünkü içimdeki ses öyle diyordu.
Kapıyı çaldım ama açmadı. Aradım,telefonun sesi içerden geliyordu. Bağardım. "Aç şu lanet kapıyı!!"
Nedense Çınarın karşısında kendimi güçlü hissediyordum. Böyle sanki ben tanrıyım o da benim kulum.
Kapıyı açtı. Gözleri aynı dünkü Atakanın gözleri gibiydi. Bana bakmıyor,yere bakıyordu. "Bana bak Çınar" dedim. Sesim nedense yumuşamış gibiydi. Galiba ona acımıştım.
"Sakın bana acıma." dedi. Sesi çok soğuk geliyordu. "Sakın!" diyerek ekledi. "Neden?" dedim. Merak etmiştim neden öyle demiştiki?
"Öcümü aldım ben." Dedi. Ne? Ne öcü. Hey acaba bahsettiği öc ayrıldığımızda "Bir gün öcümü alacağım." demesimiydi? bahsettiği öc bu muydu?
Tamam herşeyi geçtim ÖC diyor ama gözleri mosmor olan oydu. Bu nasıl bir intikamdı? Kafamda deli sorular.
"zaman. zamanla anlarsın" dedi. Sanki içimden geçirdiklerimi biliyormuş gibi.
"Çınar noluyor?" dedim ellerimle kafasını kaldırırken.Cidden üzülüyordum şu an. Çınar için üzülüyodum.
"Hiç bişey yok Asya. Özür dilerim tamam mı. Lütfen beni affet" dedi ağlayarak. Neler oluyor ya? Daha yeni pis pis sırıtarak benden öcünü aldığını söyleyen kişi şuan ağlayarak benden özür diliyordu.
Tam azımı açacaktımki tekrar konuşmaya başladı "Mecburdum. Mecbur. Seni çok seviyorum ben. Biliyorsun. Ama senin için, senin kötü günler geçirmen gerekiyor." Dedi Yanaklarındaki göz yaşlarını silerken.
Kafam karıştı. Nasıl yani benim için,benim kötü günler mi geçirmem gerekiyor? Bu ne saçma bişey.
"Çınar bana herşeyi anlatmanı istiyorum." dedim. "Ben artık normalim Asya. Sen hep farklıydın ya hani şimdi gerçekten farklısın." Dedi bana garip bir şekilde sırıtarak.
İki dakika önceki Çınarla alakası yoktu.
Az önce ağlıyordu. Şimdi pis pis sırıtarak içimi ürpertiyor.
"Nasıl ya? Noluyo Çınar!" dedim ama beni tınlamadı. Çınara tokat attım "Lanet olsun. sana diyorum neler oluyor!!" Derken ağladığımı fark ettim.
İçimdeki ses gitmem gerektiğini söyledi. Gitmeye niyetim yoktu ama en son iç sesimi dinlemediğimde neler olduğunu hatırlayınca kendi kendime yol verdim.
Kendimi o kadar garip hissediyordum ki. güçlü,ezik,değişmiş,kötü,değişik ve esrarengiz.
Okula ilk defa yürüyerek ve tek başıma gidiyordum. Aklım karışıktı.
Yürürken nedense o esrarengiz numara aklıma geldi ve aramak istedim.
Geçmişe girdim numara yoktu. Baktım çok iyi baktım yoktu. Son iki numarasını ezberlemiştim hatta "63" ama yok,numara yoktu. Silmediğime kaykayım üzerine yemin edebilirim.
Ki zaten ben geçmişimi hiç silmezdim.
Tanrım! yeter neler oluyor. Ben eski hayatımı istiyorum. Hani şu sade olan hatırlarsan.
Okula varmıştım. Bu gün ne Merveyi ne de Volkanı görmüştüm. Sınıfa girdim sırama oturdum. Erken gelmiştim. Lise hayatım boyunca ilk defa okula erken gelmiştim galiba.
Kulaklığımı taktım, metallica-evil? 'ı açıp başımı sırama koydum ve gözlerimi kapattım.
Gözümün önüne Çınarın yüzü geliyordu. Gözleri... Yara içindeki o gözleri. Korktuğumu hissetim daha sonra sesler duydum.
