Τα Χρονικά Του Dragonmere: Το Χαμένο Νησί {Book 2}

~2~

Στα λόγια της Atalantis η Evie μαρμάρωσε, αδυνατώντας να πιστέψει αυτό που μόλις άκουσε.

"Evie;" έκανε ανήσυχα η Atalantis. Η φωνή της έβγαλε την νεαρή κοπέλα από τον προσωρινό της λήθαργο και παραπάτησε προς τα πίσω προτού πέσει πάνω στον καναπέ ζαλισμένη. Η Atalantis κάθισε δίπλα της με την ανησυχία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.

"Μα πώς;" κατάφερε να ψελλίσει η Evie. "Είναι αδύνατον. Αφού την
είδα..."

Την είχε δει και εκείνη η εικόνα δεν θα σβήνονταν ποτέ από το μυαλό της. Ο τρομερός και διαβολικός Borgia να χτυπά την Eden κατάστηθα με τα δύο τεράστια σπαθιά του και έπειτα να την ρίχνει από ύψος εικοσιπέντε μέτρων. Ακόμα και αν εκ θαύματος επιβίωνε το πρώτο χτύπημα, το δεύτερο θα την αποτελείωνε. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η σκηνή αυτή επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά στα όνειρά της. Τώρα δεν εμφανίζονταν και τόσο συχνά, όμως μερικές φορές ο εφιάλτης αυτός την ξυπνούσε μέσα στην μαύρη νύχτα.

"Το ξέρω," είπε καθησυχαστικά η κοκκινομάλλα. "Ούτε εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω. Πριν λίγες εβδομάδες, ο Ambrose κατέβηκε στο υπόγειο για να επισκεφτεί τους τάφους κι εκεί συνειδητοποίησε ότι η Eden ανάσαινε. Ήταν ανεπαίσθητο, όπως το περιέγραψε, αλλά ανάσαινε, και τελικά την ανέβασε στο κάστρο. Λίγες μέρες πριν ξύπνησε από το κώμα της και ήσουν το πρώτο άτομο που αναζήτησε."

Όμως η Evie δεν μπορούσε ακόμα να το πιστέψει. Η Eden ζωντανή, της φαινόταν αδύνατον. Ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο βρικόλακας θα μπορούσε να επιζήσει.

"Μου κάνεις πλάκα," κατάφερε να πει η Evie. "Μου κάνεις πλάκα. Αποκλείεται."

Η Atalantis κοίταξε απυησμένη το ταβάνι. "Γιατί, ως γνωστών, έχω τρομερή αίσθηση του χιούμορ."

Η Evie συνειδητοποίησε ότι είχε δίκιο. Η Atalantis δεν έκανε πλάκες, πόσο μάλλον τόσο χοντρές. Όμως ακόμα κι έτσι, ο εγκέφαλός της αρνούνταν να το πιστέψει. Ίσως αυτή η άρνηση να λειτουργούσε σαν ένας προστατευτικός μηχανισμός γιατί δεν θα άντεχε να πληγωθούν τα συναισθήματά της έτσι ξανά.

"Γιατί τώρα;" ρώτησε η Evie. "Ύστερα από τόσο καιρό, γιατί τώρα;"

"Γιατί όχι τώρα;" αποκρίθηκε η Atalantis με ένα χαμόγελο. "Evie, ξέρω ότι σου είναι δύσκολο να το πιστέψεις και ξέρω ότι έχεις κάνει μία τρομερή προσπάθεια για να ξαναχτίσεις την ζωή σου μετά τον χαμό της Eden. Δεν θα ήταν δίκαιο εκ μέρους μου να σου ζητήσω για άλλη μία φορά να τα παρατήσεις όλα και να έρθεις μαζί μου. Πέρασες πολλά και τα πέρασες όλα μόνη σου και σε θαυμάζω για αυτό."