Τα Χρονικά Του Dragonmere: Το Χαμένο Νησί {Book 2}

~9~

Η πρώτη εβδομάδα του ταξιδιού ήταν κυρίως μέρες προσαρμογής για όλους. Η ζωή στο πλοίο ήταν πολύ πιο διαφορετική και σκληρή από αυτήν που είχαν υπολογίσει. Οι ώρες ύπνου ήταν περιορισμένες αφού τη νύχτα έπρεπε να ξυπνούν σε τακτά χρονικά διαστήματα για να αντικαθιστούν άλλους του πληρώματος που δούλευαν το βράδυ.

Η Evie ήταν κάπως πιο τυχερή. Η καπετάνισσα, βλέποντας το μικρό της ανάστημα, την έστειλε να βοηθάει τον μάγειρα του πλοίου και να σφουγγαρίζει το κατάστρωμα σχεδόν τρεις φορές την ημέρα. Αν και σίγουρα βρισκόταν σε καλύτερη θέση σχετικά με τους άλλους - που περνούσαν μεγάλο μέρος της ημέρας τους δένοντας και λύνοντας σκοινιά και ανεβοκατεβαίνοντας σε κατάρτια - η κούραση ήταν μεγάλη. Ήταν σίγουρη ότι μέχρι να τελειώσει αυτό το ταξίδι θα είχε βγάλει κάλους στα χέρια της.

Δεν βοηθούσε το γεγονός πως η καπετάνισσα τους έβριζε συνέχεια με βλασφημίες που πολλές φορές τους ήταν άγνωστες. Βέβαια, έβριζε τους πάντες αδιάκριτα οπότε κανείς δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι τον είχε βάλει στο στόχαστρο. Ίσως όμως και με αυτόν τον τρόπο να επέβαλε την τάξη σε ένα πλοίο γεμάτο ανθρώπους που ο μόνος νόμος στον οποίο υπάκουαν ήταν αυτός των πειρατών. Η καπετάνισσα είχε και έναν παπαγάλο που πετούσε πάνω από τα κεφάλια τους επαναλαμβάνοντας τις αγαπημένες της βρισιές.

"Αυτή πρέπει να βρίζει και στον ύπνο της, δεν εξηγείται αλλιώς," είχε ακούσει κάποια στιγμή την Eden να μουρμουρίζει καθώς έδενε σφιχτά κάποιο σκοινί.

Ένα ακόμα πρόβλημα που αντιμετώπισαν ήταν ότι η Atalantis αποδείχτηκε ότι είχε ναυτία. Αν και αυτό δεν την εμπόδιζε στις εργασίες της, η Evie την είχε πιάσει μερικές φορές να ξερνάει στο πίσω μέρος του πλοίου. Την λυπήθηκε. Θα βρίσκονταν αρκετό καιρό στη θάλασσα.

Πάντως, μέσα σε όλη αυτήν την ιστορία η Evie είχε αποκτήσει και έναν καινουριο φίλο: τον μάγειρα του πλοίου. Το όνομά του ήταν Saif και ήταν ένας άνδρας με σκούρο δέρμα, πιο σκούρο και από της καπετάνισσας, γύρω στα πενήντα, που όμως ήταν βουβός. Όμως τα μάτια του μιλούσαν για χίλια στόματα. Ο μάγειρας είχε και έναν βοηθό, τον Arundel, που λειτουργούσε ως μεταφραστής του. Ήταν ένα μικροκαμωμένο αγόρι, ίσως δεκαπέντε ή δεκαέξι ετών. Ο Saif ήταν ένας άνθρωπος υπομονετικός και καλοσυνάτος και ποτέ δεν θύμωνε μαζί της. Με την στοργή ενός πατέρα, της εξηγούσε τι ακριβώς έπρεπε να κάνει και την καθοδηγούσε. Η Evie έμαθε ότι κάποτε δούλευε μέσα σε άθλιες συνθήκες σε ένα από τα πλοία του πολεμικού ναυτικού του Έθνους του Νερού όταν είχε πιαστεί αιχμάλωτος. Δεν ήταν πάντα βουβός αλλά του είχαν κόψει την γλώσσα πριν περισσότερο από δέκα χρόνια. Η καπετάνισσα Iris τον είχε σώσει από μία φριχτή ζωή. Ήλπιζε ότι κάποτε η θάλασσα θα τον επέστρεφε πίσω στην οικογένειά του που ζούσε κάπου στο σύμπλεγμα των Λαμπερών Νησιών. Προς το παρόν, η ζωή του ήταν πάνω στο "Asbaroth".