Τα Χρονικά Του Dragonmere: Το Χαμένο Νησί {Book 2}

~7~

Στην αρχή όλοι νόμιζαν ότι ο Goisfrid αστιευόταν. Όμως, όπως αποδείχτηκε, ο βασιλιάς του Έθνους της Γης καθόλου πλάκα δεν έκανε. Διέταξε αμέσως τον Silas να επιστρέψει στο χωριό του ώστε να φέρει τους απαραίτητους για το ταξίδι χάρτες που είχε φυλάξει ο παππούς του και τους υπόλοιπους να ετοιμαστούν για ταξίδι. Ήταν φυσικά μία απρόσμενη εξέλιξη και η Evie περίμενε ότι ο Δράκουλας θα αντιδρούσε. Προς μεγάλη της έκπληξη όμως δεν το έκανε, υπακούοντας αδιαμαρτύρητα στις διαταγές του βασιλιά.

Έτσι, άρχισαν τις προετοιμασίες για το ταξίδι, όχι όμως χωρίς κάποιες απορίες που συνέχισαν να στριφογυρίζουν στο μυαλό της Evie. Γιατί ήθελε τόσο απεγνωσμένα ο Goisfrid να βρουν αυτοί το φυτό αντί να ζητήσει την βοήθεια του Έθνους του Νερού που πιθανότατα γνώριζαν και καλύτερα τα μέρη εκείνα; Δεν θα ήταν πιο εύκολο έτσι από το να στείλει εκείνους; Τελικά τόλμησε να ρωτήσει τον Δράκουλα γιατί δεν είχε αντιδράσει στην φαινομενικά παράλογη θέληση του Goisfrid.

"Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό," εξήγησε με υπομονή εκείνος. "Αρχικά, δεν είναι καν σίγουρο ότι το Έθνος του Νερού θα ήταν πρόθυμο να βοηθήσει. Κανένας δεν θα χαράμιζε τους πόρους ενός κράτους για έναν πειρατικό θρύλο. Ύστερα, ακόμα και αν δέχονταν να βοηθήσουν, είναι πολύ πιθανόν να ζητούσαν μεγάλα ανταλλάγματα και ο Goisfrid δεν θέλει να βρίσκεται υποχρεωμένος στο Dralville. Ύστερα, εμπιστεύεται περισσότερο εμάς από οποιονδήποτε αξιωματούχο του Έθνους του Νερού."

Φυσικά. Η Evie μερικές φορές αμελούσε ότι τα πολιτικά παιγνίδια δεν εξέλειπαν από το Dragonmere, εξαιτίας των οποίων θα είχαν μία ακόμα περιπέτεια.

Ο Silas επέστρεψε δέκα μέρες αργότερα με όσους χάρτες μπόρεσε να περισυλλέξει. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν χειρόγραφοι, γεμάτοι μουτζούρες και σημειώσεις με γράμματα κακογραμμένα. Η Evie αναρωτήθηκε πώς στο καλό θα έβγαζαν άκρη. Πάντως μόλις το ξωτικό επέστρεψε αναχώρησαν όλοι μαζί με προορισμό το μακρινό Έθνος του Νερού. Σύμφωνα με κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς του Δράκουλα θα περνούσαν τα σύνορα μεταξύ των δύο κρατών σε περίπου δύο εβδομάδες αν διέσχιζαν σταθερά μεγάλες αποστάσεις καθημερινά. Εκείνο το πρωί μία πολύ παράξενη συντροφιά βγήκε έξω από τα τείχη του Terradale: δύο καβαλάρηδες, ένας λύκος και πάνω από τα κεφάλια τους πετούσαν δύο γεράκια και δύο μεγάλα σμήνη νυχτερινών - μέρα μεσημέρι.

Παρά τις διαμαρτυρίες της Evie η Eden είχε επιμείνει να ταξιδέψει πετώντας, καθώς όπως έλεγε ήταν αρκετά δυνατή για να πετάξει. Δεν ήταν βέβαια μόνο η Evie που δεν της άρεσε η συγκεκριμένη ιδέα αλλά τελικά ούτε ο Δράκουλας κατάφερε να την πείσει.