Τα Χρονικά Του Dragonmere: Το Χαμένο Νησί {Book 2}

~26~

Το πρόσωπο της Selene σκλήρυνε απότομα. Αγριοκοίταξε τον άνδρα, και αν τα βλέμματα σκότωναν, τότε σίγουρα θα ήταν νεκρός. Εκείνος της ανταπέδωσε το βλέμμα δίχως ίχνους φόβου. 

"Μα τι λέει; Ποια εγκλήματα;" ρώτησε γεμάτη απορία η Eden.

Το βλέμμα του άνδρα ξεκόλλησε από την Selene και έπεσε κατευθείαν στην Evie και την συντροφιά της. "Κι εσείς βρίσκεστε υπό προσωρινή κράτηση, καθώς βρεθήκατε ένοχοι για να παροχή βοήθειας σε μία προδότρια," πρόσθεσε.

Τότε η Selene ξέσπασε. "Ποιον αποκαλείς προδότη; Εσύ ήσουν αυτός που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον αδελφό του για να αναλάβεις το θρόνο!"

"Έκανα αυτό που ήταν το καλύτερο για την Epraria," αποκρίθηκε. "Η διακυβέρνηση του πατέρα σου μας οδηγούσε στην καταστροφή. Έπρεπε να τη σώσω από έναν ανίκανο βασιλιά."

Η Selene όρμησε να τον χτυπήσει, αλλά η Iris την τράβηξε απότομα πίσω. "Πώς τολμάς;" ούρλιαξε. "Πώς τολμάς να αμαυρώνεις την μνήμη του πατέρα μου;"

"Εσύ πώς τολμάς, Selene, να προδίδεις τα μυστικά του λαού σου σε πειρατές και ξένους;" ο άνδρας αγρίεψε. "Εγώ λέω μονάχα την αλήθεια."

"Όλα αυτά είναι απλώς ένα παραμύθι που κατασκεύασες για να τους πείσεις να σε ακολουθήσουν." Η Selene έδειξε τους οπλισμένους άνδρες. "Δεν είχες κανένα λόγο να δολοφονήσεις και τη μητέρα μου και να προσπαθήσεις να με καταδικάσεις στην ίδια μοίρα. Ήθελες να μας ξεφορτωθείς για να αναλάβεις ανενόχλητος το θρόνο της Epraria."

Ο άνδρας, που πιθανότατα  ήταν ο θείος της, ο Taron, χαμογέλασε χαιρέκακα. "Είσαι απλώς αφελές κορίτσι και θα τιμωρηθεί παραδειγματικά για όλα σου τα εγκλήματα." Έπειτα, με ένα νεύμα του κεφαλιού του, οι άνδρες του όρμησαν προς το μέρος τους. Προτού όμως προλάβουν να τους βλάψουν, η Diaphira μπήκε στη μέση και τους απώθησε με την τεράστια ουρά της. Κάποιοι μόλις που πρόφτασαν να κυλιστούν στην άμμο για να αποφύγουν το χτύπημα ενώ άλλοι κοιτούσαν με δέος το γιγάντιο πλάσμα για το οποίο τόσα πολλά είχαν ακούσει αλλά ποτέ δεν είχαν δει από κοντά. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στην Evie και στους άλλους να το σκάσουν. 

"Τρέξτε!" Φώναξε ο Δράκουλας και άρχισαν να κατευθύνονται προς τη ζούγκλα χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό. Αυτό ήταν κάτι που θα τους απασχολούσε αργότερα. Η Diaphira σκόρπισε τον Taron και τους στρατιώτες του και πέταξε προς τη θάλασσα, βγάζοντας ένα μακρόσυρτο μουγκρητό.