Τα Χρονικά Του Dragonmere: Το Χαμένο Νησί {Book 2}

~22~

Όταν τα λόγια αυτά ξέφυγαν από τα χείλη του Denneth, η Evie ένιωσε το αίμα της να παγώνει. Η πρώτη και αυθόρμητη αντίδρασή της ήταν να ρίξει το βλέμμα της στην Iris, προσπαθώντας να καταλάβει τι σκεφτόταν, αλλά η καπετάνισσα είχε ένα ιδιαίτερο ταλέντο να παραμένει εντελώς ανέκφραστη όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Δεν υπήρχε περίπτωση να έδινε την πυξίδα στον Denneth έτσι απλά, σωστά; Εξάλλου, είχαν κάνει μία συμφωνία με τον Cyreus ότι θα την επέστρεφαν όταν ολοκλήρωναν την αποστολή τους. Ήταν άραγε σε τόσο δύσκολη θέση ώστε να έχουν ανάγκη την βοήθεια του Denneth; Δεν ήταν σε θέση να το γνωρίζει, αλλά όπως και να είχε, εκείνη δεν θα έδινε ποτέ την πυξίδα σε αυτόν τον άνδρα, ακόμα κι αν η ζωή της εξαρτώταν από αυτό.

Ύστερα από μερικές στιγμές, που στην Evie φάνηκαν αιώνες, η Iris μίλησε. "Εντάξει. Αλλά θα σου δώσω την πυξίδα μόνο όταν έχουμε τελειώσει το ταξίδι μας."

Η Evie ένιωσε τα αυτιά της να βουίζουν. Μάλλον δεν θα είχε ακούσει καλά, για αυτό ήταν βέβαιο. Αλλά από την ίδια έκφραση που μοιράζονταν η Eden, ο Δράκουλας, η Atalantis, ο Orion και ο Silas, μάλλον τα αυτιά της δεν την είχαν ξεγελάσει.

"Δίκαιο μου φαίνεται," είπε ο Denneth νεύοντας. "Χαίρομαι που βλέπεις το πράγμα ρεαλιστικά," πρόσθεσε με ένα μοχθηρό χαμόγελο. Η Iris του έριξε ένα υποτιμητικό βλέμμα. "Λοιπόν, αν έχεις τώρα την καλοσύνη να ακολουθήσεις το πλοίο μου σε ένα νησί εδώ κοντά για να ξεκινήσουμε τις επιδιορθώσεις, τα βασιλικά πλοία δεν θα μας φτάσουν ποτέ."

"Οδήγησέ μας," είπε ήρεμα η Iris.

Ο Denneth επέστρεψε στο πλοίο του μαζί με τους άνδρες τους και η Iris διέταξε το δικό της πλήρωμα να επιστρέψει στις δουλειές τους. Η αρχική σαστιμάρα που είχε καταβάλει την Evie αντικαταστάθηκε από θυμό. Έπρεπε φυσικά να το περιμένει ότι η Iris δεν θα κρατούσε το λόγο της προς τον Cyreus. Αλλά δεν θα την άφηνε να ξεφύγει και με αυτό. Υπήρχαν και κάποια όρια.

"Evie, πού πηγαίνεις;" ρώτησε η Atalantis καθώς η κοπέλα απομακρυνόταν.

"Να πω δυο κουβέντες με την καπετάνισσα," αποκρίθηκε η Evie. Κατευθύνθηκε προς την καμπίνα της Iris, όπου την είχε δει να πηγαίνει. Μπήκε κατευθείαν μέσα δίχως να χτυπήσει την πόρτα. Βέβαια, ίσως αυτό να ήταν λάθος, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν την ένοιαζε καθόλου.

Η πόρτα άνοιξε με έναν πάταγο, πνίγοντας τις φωνές που ήδη ακούγονταν από πίσω. "Τι συμβαίνει, Hiddleston;" ρώτησε η Iris. "Στην πατρίδα σου δεν έχετε πόρτες;" πρόσθεσε κάπως ειρωνικά.