End Desire🍀 "Hyunjin" (✔)

🍁4

"İlik bulunmuşken reddetme Yeon Do... Lütfen..."

"Ölmek istiyorum Jisung! Daha fazla acı çekmek istemiyorum!"

"Bizi düşün! Anneni düşün ya! Kadın sensiz ne yapar?"

      Annem ve Jisung ile son bir kaç gündür diyaloglarımız hep bu yöndeydi. Hye Jin unnienin isteği, geride kalacak olanlar... Hiç birini düşünmeden ölmek istiyordum.

     Odanın kapısı açılınca ikimizde o tarafa bakmıştık. Gelen kişi şaşkınlık yaşamamı sağlarken Jisung ta kaşlarını çatmıştı. Hyunjin yüzüme bakarken konuştu.

"Yalnız konuşmamız gereken konular var."

       Jisung bana bakınca gözlerim ile çıkmasını işaret ettim. Tereddüt etse bile  odadan çıkmıştı. Kapı kapanınca Hyunjin cama doğru ilerledi. Camdan yansıyan yüzüne baktım bir süre. Solgun ve yorgundu. Hye Jin unnie ne istemişti acaba? Uykusunu kaçıracak cinsten miydi?

"Hye Jin noona ile ilikleriniz uyuşuyor."

       Hyunjin tek nefeste konuşurken kaşlarımı çattım. Hyunjin iliğini ona verecekti. Demek oluyor ki Hyunjin ile iliklerimiz uyuşuyor.

"Evet bu benimki ile de uyuştuğu anlamına geliyor. O da iliğimi sana vermemi istemiş."

       Soğuk tavırları moralimi bozmuştu. Başımı öne eğerken konuştum.

"Vermene gerek yok. Ölmeyi yaşamaya yeğlerim. Elimdeki tek tedavi ilik nakli değildi. Ne kadar uzun sürecek olsa da şansımı kemoterapi ile de deneyebilirdim ama istemedim."

       Bana döndüğünü farkedince başımı kaldırdım. Yüzünde buruk bir gülümseme vardı. Ama nedense bu gülümseme sinir bozucuydu. Ki sebebini de çok geçmeden anlamıştım.

"Bu ilik nakli gerçekleşecek!"

       Bana emir vermesi sinirimi bozarken başımı iki yana salladım. Sırf o istediği için kabul edecek değildim.

"Gerçekleşmeyecek."

"Gerçekleşecek çünkü noonanın bizden son bir isteği daha var."

"Nedir?"

"Sen tedavi olmadan söylemeyeceğim."

     Gülümsedim, sinirim bozulduğu için gülümsedim. Bir süre yüzüme baktı. Tekrar reddedeceğimi tahmin ediyor olmalıydı ki tam ağzımı açacakken cebinden bir kağıt çıkardı.

"İmzala."

"Ne bu?"

"İlik naklinin gerçekleşeceğini belirten belge."

"Ama gerçekleşmeyecek!"

       Ellerimi hızla arkaya atarken ne kadar çocuksu göründüğümün farkındaydım. Bu halime güldü ve bir adım yaklaştı.

"İmzala!"

"Hayır!"

"Ölmek hiçbir şeyin çözümü değil!"

"Bunu bilemezsin!"

       Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Kalbimde anlam veremediğim bir hareketlilik olurken Hyunjin kağıdı yanımdaki komodine bıraktı. Nefesi yüzüme çarparken konuştu.

"Onun son isteğini yerine getirmek istiyorum. Bunun için senin hayatta kalman gerekiyor. Lütfen iyice düşün ve imzala şunu."

       Hızla odadan çıkarken masanın üzerindeki kağıda baktım. Hadi ama şimdiden ikna olmuş olamazdım değil mi? Odaya giren annem ile bakışlarım onu buldu.