End Desire🍀 "Hyunjin" (✔)

🍁9

Yorgun adımlarımı eve yöneltirken Hyunjin önden kapıyı açıp kenara çekilmişti. Utanıyordum açıkçası.

Uzun elbisemin eteklerini toplayarak içeriye girdim. Yabancısı olduğum bu ev artık ikimizindi. Düşüncesi bile garip gelirken şimdiden, okuldan formalı bir şekilde eve gelen evli bir çift gözümün önüne gelmişti.

Garip, diye geçirdim içimden. Dünya üzerinde okul üniforması ile eve gelen kaç çift vardı ki?

Hyunjin boğazını temizleyerek ona dönmemi sağlarken düşüncelerimin saçmalığı ile başımı iki yana salladım.

Merdivenlere yönelen Hyunjin'i takip ettim. Bana göstermek için bir kez getirmişti fakat pek içini hatırladığım söylenemezdi.

Uzun koridorun sonundaki karşılıklı iki odaya doğru ilerledik. Sağdaki odayı gösterdi.

"Burası senin odan. İçeriyi annenden zevklerin hakkında fikir alarak dizayn ettirdim. Beğenmezsen daha sonra değiştiririz."

Başımı salladım. Bu sefer soldaki odayı gösterdi.

"Burası da benim. Bir isteğin olursa kapıyı tıklaman yeterli."

Başımı salladım. Annemlerin haberi olmasa da ayrı odalarda kalmayı biz istemiştik. Hyunjin kendini duvara yaslayıp odama girmemi beklerken iyi geceler dileyip odaya girdim.

Sevdiğim renkler hakimdi odada. Mobilyaların şekli pek ilgimi çekmese de güzel olmadığını söyleyemezdim.

Dolaba yönelip kapısını açtım yavaşça. Giysilerim çoktan yerleştirilmişti. Alt taraftaki raflarda bir kaç çeşit pijama takımı vardı. İçlerinden birini alıp banyoya geçtim.

Şekil verilmiş spreyli saçlarım için duşa girerken yıkanıp pijamaları üzerime geçirdim. Banyonun kapısını açıp odaya tekrar girerken yorgunluğum sebebi ile acayip çekici gelen yatağa bıraktım kendimi.

Kolumu uzatıp ışığı kapatırken sarı ışıklar ile aydınlanan tavan beni ürkütmüştü. Bakışlarımı kaldırdığımda yüzümde bir gülümseme oluştu. Tavan yıldız şeklinde ışıklandırmalar ile donatılmıştı.

Bu küçükken hayalini kurduğum bir şeydi fakat hiç sahip olamamıştım. Keyfini çıkararak başımı yastığa koydum.

Bugün gözümün önünden geçiyordu sürekli. Gariptik biz. Nikâhımız herkesinki gibi kalabalık değildi mesela. Sadece annelerimiz ve Hyunjin'in bir kaç arkadaşı vardı. Ah tabiki Han ailesini unutmayalım. Sade sapsade bir şeydi işte.

Bundan sonrası nasıl sonuçlanacaktı hiç bir fikrim yoktu. Sadece iki gün sonra başlayacağımız okulun bizi sürekli oyalayacağını biliyordum. Yorgun olduğum için düşüncelerimi bir kenara bırakıp uyumayı seçtim.

🍁

Sabah odamın kapısının çalınması ile uyandım. Gelen hafif kalın ses ile yüzümü buruşturdum.

"Ne ağır uykun var ya!"

Odaya dalan Hyunjin ile rahatımı bozmadan yatakta gerindim. Ardından yerimden doğruldum.

"Ne var Hyunjin?"

"Kahvaltı hazırla."

"Neden kendin hazırlamıyorsun?"

"Genelde kadınlar hazırlar."

Gözlerimi kıstım. Ciddi olamazdı. Ya da hiç bir şey bilmediği için böyle yapıyordu.

"Hadi söyle de kurtul. Bir ramen bile yapamıyorsun!"

"Hiçte bi kere!"

"O zaman in aşağıya kendin hazırla."