AMNESIA (H.S)

Κεφάλαιο 17ο

"Zayn τι λες; Δεν είναι δίκαιο για ε-" με διακόπτει.

"Για ποιον Μυρτώ; Για εμένα; Τόσο απελπισμένη να γυρίσεις πίσω σε εκείνον είσαι;" τον δείχνει με το χέρι.

"Σε ταπείνωσε γαμώτο! Πότε θα καταλάβεις ότι εγώ ήμουν πάντα δίπλα σου να σε βοηθάω και να σε στηρίζω;" λέει πιο ήρεμος από ότι πριν.

"Zayn δεν καταλαβαίνεις;" ρωτάω κοιτώντας τον κατάματα. Τα μάτια μου έχουν βουρκώσει αλλά δεν θέλω να φανώ για μια ακόμα φορά η αδύναμη της υπόθεσης. Μπορώ να το περάσω αυτό χωρίς να κλάψω, μπορώ.

"Τι να καταλάβω; Εξήγησέ μου!" υψώνει την φωνή του.

"Zayn γαμώτο ήμασταν μαζί έξι χρόνια. Έξι υπέροχα χρόνια. Ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Τον αγαπούσα με όλο μου το είναι και το ίδιο εκλάμβανα και από εκείνον. Ήμασταν αρραβωνιασμένοι, σε λίγους μήνες αν δεν γινόταν αυτό το απαίσιο τροχαίο, θα παντρευόμασταν. Θα κάναμε οικογένεια και όλα θα ήταν υπέροχα..." σταματώ για να πάρω ανάσα. Δεν τολμώ να κοιτάξω τον Harry που στέκεται δίπλα μου.

"Οπότε δεν μπορείς έτσι απλά να με βάζεις να διαλέξω γιατί ξέρεις ποιον θα διαλέξω τώρα και πάντα!" λέω με απόλυτη σιγουριά και κατεβάζει το κεφάλι του.

"Πολύ καλά..." λέει ηττημένος και ξεκινάει να κατευθύνεται προς την πόρτα.

"Zayn αυτό δεν σημαίνει πως δεν σε αγαπάω ή πως δεν νοιάζομαι για εσένα... Απλώς όσο είναι εκείνος στην μέση..." στρέφω την προσοχή μου στον Harry.

"Όσο είσαι εσύ Harry στην μέση εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ να σε ξεπεράσω και να ζήσω την ζωή μου χωρίς εσένα, διότι ζωή χωρίς εσένα δεν είναι καν ζωή!" λέω αυτά που αισθάνομαι και νιώθω ένα τεράστιο βάρος να ελαφρύνει το σώμα μου. Τόσο καιρό ονειρευόμουν την ημέρα που θα ερχόμουν εδώ και θα εξέφραζα όλα μου τα συναισθήματα. Όλες μου τις επιθυμίες και όλα αυτά που νιώθω.

"Μυρτώ νομίζω πως είμαι ερωτευμένος μαζί σου!" λέει κοιτώντας με κατάματα. Με πλησιάζει και ενώ είναι έτοιμος να με φιλήσει γυρνάω το κεφάλι μου και κοιτάω ενστικτωδώς τον Zayn. Μας κοιτάει αμίλητος και πληγωμένος. Μπορεί να θέλω να φιλήσω τον Harry περισσότερο από οτιδήποτε αυτήν την στιγμή αλλά δεν πρόκειται να τον πληγώσω με αυτόν τον τρόπο ενώ εκείνος δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως για να με βλάψει.

"Εγώ καλύτερα να φύγω..." δηλώνει ο Zayn αλλά τον σταματάω πιάνοντας το χέρι του.

"Μυρτώ ας τον να φύγει!" λέει απλά ο Harry αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι καθόλου απλό να τον αφήσω να φύγει έτσι, χωρίς να του εξηγήσω καλύτερα. Χωρίς να τον κάνω να καταλάβει. Δεν θέλω να δικαιολογηθώ, εξάλλου τον είχα προειδοποιήσει από την αρχή πως δεν πρόκειται να ξεχάσω τον Harry ποτέ. Απλά δεν θέλω να είναι πληγωμένος εξαιτίας μου.

"Περίμενε σε παρακαλώ." τον παρακαλάω να μείνει αλλά τραβάει απότομα το χέρι με αποτέλεσμα να με σπρώξει δυνατά στο ξύλινο τραπεζάκι δίπλα από την πόρτα. Βγάζω ένα επιφώνημα πόνου και τρέχουν και οι δύο τους αμέσως προς το μέρος μου.

"Μυρτώ συγνώμη...συγνώμη δεν το ήθελα!" προσπαθεί να δικαιολογηθεί ο Zayn. Τοποθετεί το χέρι του στο μάγουλό μου αλλά ο Harry το διώχνει.

"Είμαι καλά Zayn..." λέω αδύναμη και κοιτάω Harry. Που έχω μπλέξει; Έχω βάλει δύο κολλητούς στην μέση και μαλώνουν για εμένα. Δεν έπρεπε ποτέ να προχωρήσω με τον Zayn είτε χώρισα με τον Harry είτε όχι. Ήταν φίλοι και γνώριζα καλά πως εγώ θα γινόμουν η αιτία να τελειώσει η φιλία τους. Πιάνω τα χτυπημένα πλευρά που είχα χτυπήσει εξαιτίας του Harry και τσιρίζω από τον πόνο. Δεν είχα καταλάβει προηγουμένως ότι πονούσα εκεί μέχρι τώρα.

"Νομίζω πως έσπασαν τα πλευρά μου..." λέω τρομαγμένη.