AMNESIA (H.S)

Κεφάλαιο 9ο

"Ο Harry;" ρωτάει χωρίς να με χαιρετήσει καν. Τι γλυκιά.

"Μέσα, σε περιμένει..." λέω με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Θέλω πολύ να της κοπανήσω την πόρτα στο κεφάλι αλλά αντιθέτως την ανοίγω περισσότερο ώστε να μπορεί να περάσει η φάλαινα. Εντάξει για να λέμε και την αλήθεια μόνο φάλαινα δεν είναι. Είναι πιθανόν πιο αδύνατη από εμένα αλλά δεν έχει πιο ωραίο σώμα. Μια γυναίκα χρειάζεται και τις καμπύλες τις, όχι μόνο κόκαλα.

"Καλημέρα!" λέει ενθουσιασμένη και τυλίγει τα χέρια της γύρω του αγκαλιάζοντάς τον. Ζηλεύω τόσο πολύ. Γαμώτο, δεν μπορώ να τους κοιτάω να αγκαλιάζονται.

"Εγώ πάω επάνω..." δηλώνω και ο Harry με κοιτάζει. Περνάω από δίπλα του και με σταματάει πιάνοντας απαλά το χέρι μου.

"Εμείς έχουμε να ολοκληρώσουμε κάτι..." λέει πονηρά και τραβάω απότομα το χέρι μου.

"Καλά να περάσετε Harry!" λέω χωρίς να τον κοιτάω ενώ κατευθύνομαι επάνω στο δωμάτιό μου. Ύστερα από λίγο ακούω την εξώπορτα να κλείνει και ξεφυσώ από ανακούφιση. Δεν το πιστεύω ότι ενέδωσα. Δεν το πιστεύω ότι τον άφησα να με δει έτσι αδύναμη. Δεν πρέπει να το ξανά αφήσω να συμβεί. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα τον προσεγγίσω ως φίλη αλλά να που στην πρώτη ευκαιρία ανταποδίδω στο φιλί του και αφήνομαι στο έλεός του. Αλλά μου είπε πως με θέλει... Όχι Μυρτώ συγκεντρώσου δεν θέλει εσένα αλλά το κορμί σου. Θα μπω να κάνω ένα κρύο ντους μήπως και λογικευτώ. Γιατί η καρδιά μου και η λογική μου αυτήν την στιγμή παλεύουν για το ποια θα νικήσει.

[...]

Μετά από κάμποσες ώρες ακούω την πόρτα να ανοίγει. Μπα μπα μας θυμήθηκε ο κύριος Styles;

"Γεια!" με χαιρετάει και κάθεται δίπλα μου στον καναπέ.

"Γεια..." λέω αδιάφορα και έρχεται μια θέση πιο κοντά μου.

"Έγινε κάτι;" ρωτάει ανήσυχος και στρέφω την προσοχή μου σε εκείνον.

"Σοβαρά τώρα;" ρωτάω ειρωνικά. Σηκώνει τα φρύδια του και περιμένει να συνεχίσω.

"Harry κάναμε ότι κάναμε και ξαφνικά έρχεται το τσουλί σου και εσύ τρέχεις από πίσω της και με παρατάς σύξυλη!" φωνάζω θυμωμένη και γελάει.

"Γιατί γελάς;" φωνάζω ξανά και σηκώνεται όρθιος. Τον αντιγράφω και σηκώνομαι και εγώ.

"Εσύ δεν ήσουν που με αγνοούσες και που δεν με άφηνες να σε αγγίζω; Τι άλλαξε Μυρτώ;" ρωτάει θυμωμένος.

"Εσύ μου είπες πως με θέλεις Harry και εσύ μου ρίχτηκες! Από την πλευρά μου δεν άλλαξε τίποτα, είναι όλα όπως τα ξες!" φωνάζω και με κοιτάει ειρωνικά.

"Δηλαδή αν σε ξανά φιλήσω δεν θα ενδώσεις;" ρωτάει και με πλησιάζει επικίνδυνα.

"Harry μην με πλησιάζεις!" λέω σχεδόν από μέσα μου αλλά με αγνοεί. Δεν νομίζω άλλωστε να με άκουσε. Με φτάνει και χωρίς να περιμένει την άδειά μου σκύβει και με φιλάει. Και ενώ είμαι έτοιμη να ενδώσω στο βασανιστικό φιλί του τραβιέται.

"Μυρτώ θυμήθηκα!" τι;