AMNESIA (H.S)

Κεφάλαιο 19ο

Είμαι πόσες ώρες σε αυτό το καταραμένο άχρωμο δωμάτιο και με εξετάζει ο γιατρός. Μου έχει δώσει αμέτρητα χάπια και έχει κάνει διάγνωση στα πλευρά μου από τέσσερα διαφορετικά μηχανήματα. Το πιο βαρετό και βασανιστικό, ήταν η αξονική τομογραφία που έπρεπε για σαράντα ολόκληρα λεπτά να κάθομαι ακίνητη δίχως να μπορώ να μιλήσω ή να κάνω γενικότερα τίποτα, διαφορετικά θα χρονοτριβούσε περισσότερο. Επιτέλους είπε σε μια ξανθιά νοσοκόμα, γύρω στην ηλικία μου, να με βάλει σε ένα δωμάτιο στον πρώτο όροφο. Με βοήθησε να κάτσω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και ξεκίνησε να με σέρνει προς το νέο μου δωμάτιο όπου θα διανυκτερεύσω για μια τουλάχιστον βραδιά. Καθώς ανοίγει την πόρτα αντικρίζω τον Harry και την Έλενα. Πριν επτά μήνες εκείνος ήταν στην θέση μου... Ειρωνεία έτσι;

"Τι έγινε; Τι διάγνωση έκανε ο γιατρός;" ρωτά η Έλενα. Ο Harry το μόνο που κάνει, είναι να μου τρίβει τρυφερά το χέρι και φυσικά είναι αρκετό. Η κινησή του με αποσυντονίζει αλλά γρήγορα επανέρχομαι.

"Εμ, θα ξέρουμε σε λίγο!" την ενημερώνω χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από τον Harry. Μου χαμογελάει και λιώνω. Το παρατηρεί η Έλενα και δεν αργεί να κάνει ένα από τα σαχλά σχόλιά της.

"Σαν ερωτοχτυπημένο, εφηβικό, ζευγαράκι κάνετε!" λέει το πικρόχολο αστείο της και το μόνο που πετυχαίνει είναι να λάβει ένα βλέμμα υποβιβασμού από τον Harry και ένα δολοφονικό βλέμμα από εμένα.

"Χα χα χα..." την κοροϊδεύω και η νοσοκόμα συνεχίζει την διαδρομή ως το προσωρινό μου δωμάτιο. Από δίπλα μου ακριβώς ακολουθεί ο Harry και η Έλενα. Βρισκόμαστε στον πρώτο όροφο οπότε δεν αργούμε να φτάσουμε στο δωμάτιο 29. Ανοίγει την πόρτα και αφού με βοηθάει να ξαπλώσω προσεχτικά στο κρεβάτι φεύγει από το δωμάτιο. Ο Harry και η Έλενα στέκονται αμίλητοι δίπλα μου. Δεν μετακινώ στιγμή το βλέμμα μου από τον Harry, τον κοιτάω κατάματα και το ίδιο κάνει και αυτός.

"Εγώ καλύτερα να σας αφήσω μόνους..." παίρνει την πρωτοβουλία η Έλενα και από μέσα μου την ευχαριστώ. Της χαμογελάω ελαφρά ευχαριστώντας την και αποχωρεί από το δωμάτιο.

"Λοιπόν..." λέει και με πλησιάζει.

"Λοιπόν..." επαναλαμβάνω αμήχανα.

"Ξέρεις Μυρτώ εγ-" κρέμομαι από τα χείλη του όταν ξαφνικά τον διακόπτει ο γιατρός που μπαίνει στο δωμάτιο. Κάθεται πλάι μου αναμένοντας τα λόγια του γιατρού.

"Είστε η Μυρτώ Στεφανίδη σωστά;" γνέφω και συνεχίζει.

"Και εσείς είστε ο...;" κάνει παύση αναμένοντας την απάντηση του Harry.

"Είναι ένας φίλ-" με διακόπτει η φωνή του Harry.

"Είμαι ο αρραβωνιαστικός της!" λέει περήφανος και απότομα γυρνάω το κεφάλι μου κοιτώντας τον. Μόλις είπε πως είναι ο αρραβωνιαστικός μου; Θεέ μου, με θυμήθηκε; Όχι Μυρτώ μην ενθουσιάζεσαι απλά το χρησιμοποίησε για να μείνει μαζί σου στο δωμάτιο.

"Πολύ καλά τότε!" λέει και για λίγα δεύτερα κοιτά κάποια δεδομένα στα χαρτιά που κρατάει.

"Η διάγνωση έδειξε πως έχετε σχεδόν σπάσει τα πλευρά σας." στο άκουσμα των λέξεων του πάγωσα.

"Όμως σταθήκατε τυχερή και δεν συνέβη κάποια αδιόρθωτη ζημιά!" λέει και ξεφυσώ από ανακούφιση.

"Ευτυχώς..." μουρμουρίζω.

"Είναι φυσιολογικό πως τις πρώτες μέρες δεν θα περπατάτε διότι θα επιβαρύνεται το κάταγμα αλλά ύστερα με νάρθηκα θα είστε εντάξει!" με ενημερώνει και γνέφω. Είμαι ανακουφισμένη που δεν προκαλέστηκε κάποια μεγάλη ζημιά δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν μπορούσα να περπατήσω για πάνω από δύο μήνες.

"Οφείλω να σας ενημερώσω πως λίγο πιο αριστερά να γινόταν το τραύμα θα είχατε σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα για αρκετό καιρό... Αύριο μπορείτε να πάρετε εξιτήριο αλλά πρέπει να ξανά κάνουμε διάγνωση σε περίπου 15 ημέρες!" λέει ο γιατρός και γνέφω.

"Καλή ανάρρωση!" μου εύχεται ο γιατρός και τον ευχαριστώ. Πλέον είμαι μόνη στο δωμάτιο με τον Harry και ενώ ετοιμαζόμαστε επιτέλους να κουβεντιάσουμε για τα πράγματα που συνέβησαν σήμερα μπαίνει βιαστική η Έλενα στο δωμάτιο.

"Τι σας είπε ο γιατρός;" ρωτάει ανήσυχη.