Canhıraş adlı hikayedir sadece ismi değişmiştir.
"Ölüm,bazen hayatımızda bize en büyük acıları yaşatırken bazen de en umulmadık anda bizim yaşama olan bağlılığımızı arttırabilir"
"Umut, bizim çıkmazlarla dolu hayatımıza yepyeni ve sonu olmayan yolla...
🖤Alıştığın kişiyi kaybedince herkes gitmiş gibi hissediyorsun🖤
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Bölüm şarkısı: Kahraman Deniz- Suç mahalli
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Keyifli okumalar beğenmeniz dileğiyle 💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🖤🖤🖤
Hayatım boyunca her zaman kontrollü bir insan olmuştum. Benim için mantık her şeyden önce gelirdi. Bir yere giderken, bir şey söylerken mantığımı elimden bırakmazdım. Zira bazen uçarı, umarsızca yaptığımız şeyler bizi çok derinden yaralayabiliyordu. Bize kalan da büyük bir yenilgi oluyordu...
İlk yenilgimi Nikos ile yaşamıştım. Nikos güzel seven adam. Nikos, yabancı uyruklu bir devşirme idi. Kader bizi bir araya getirip ağlarını örmüştü. Nikos ile evlendiğimde dünyanın en mutlu insanıydım. Nasıl olmazdım ki? Sevdiğim adamla evleniyordum. Ama en özeli ise o adamın da beni, en az benim onu sevdiğim kadar sevmesiydi.
Buralarda her yiğidin harcı değildir sevdiği insanla evlenmek. Zaten görücü usulü olur. Ben ise yaşadığım şehre rağmen sevdiğim adamla evlenmiştim. Tabi her şey problemsiz ilerlememişti. Zira Nikos müslüman değildi ve bir müslüman ile bir hıristiyanın evlenmesi kesinlikle iyi karşılanmıyordu. Ailemi yirmi yaşımda iken kaybetmiştim. Ondan sonra da babaanemle yaşamıştım. Babaannem benimle sürekli ilgilenip durmuştu. Oysa ki artık hayatın gerçeklerini kavrayacak yaştaydım. Ama bir gün bile bıkmamıştı. Ona Nikos'u anlattığımda da arkamda durmuştu fakat herkes babaannem kadar vicdanlı değildi Hıristiyan biri ile evlenmem konusunda. Gerçi ben de yapabileceğimi zannetmiyordum. Bu konuyu Nikos'a açtığımda kendimi oldukça kötü hissetmiştim. Kendi dininden vazgeçmesini istemek farklı bir duyguydu. İlk olarak durgunlaşmıştı ama sonradan kabul etmişti. Zaten müslüman bir yerde yaşadığı için müslümanlara özendiğini bile söylemişti bana. Sadece kendini tuhaf hissediyordu. Bunu anlayabiliyordum. Kolay değildi yaptığı, ben yapabilir miydim diye düşünüyorum bazen ama yapmazdım ,yapamazdım. Bu benim Nikos'u onun beni sevdiği kadar sevmediğimi mi gösteriyordu? Yoksa zaten Nikos'un içindeki müslüman olma isteğinden mi kaynaklanıyordu bilmiyordum.
Nikos, müslüman olup şehadet getirmişti artık evlenmemizi engelleyen hiç bir şey yoktu.Adı da Ali olmuştu ama ona Nikos demekten vazgeçemiyordum. İnsan alışkanlıklarından kurtulamıyordu. Evde kıyılan imam nikahımızda yanımda sadece babaannem ve beraber büyüdüğüm Efsun vardı. Şaşılacak derecede güzel giden bir evliliğimiz vardı . Dünyanın en şanslı insanıydım. Ya da ben öyle sanıyordum? Zira sadece üç hafta sürmüştü bu güzel, huzurlu yolculuk. Nikos' un ocağa gittiği gece bir patlama yaşanmıştı ve o gece bizim son gecemiz olmuştu. Son mutlu gecemiz, son beraber geçirdiğimiz gece...
