Çikolatalı Sütüm [Texting]

1.1

Kalktığımda hâlâ daha istem dışı ağladığımı fark ettim. Gece boyunca yaşlarımın durmadığı Baran'ın sırılsıklam olan tişörtünden anlaşılıyordu. Baran uyuyordu. Belki gece durmadan benimle uğraşmıştı. Yanağına küçük bir öpücük kondurduktan sonra ayağa kalktım. Odama gittim ve üzerimi değiştirdim. Telefonumu açtığımda x'den mesaj geldiğini gördüm. Aklıma geçen konuşmamız gelmişti. Ona tekrar yazmamasını söylemiştim. Eğer yazarsa da engelleyeceğimi söylemiştim. Ama o yine de risk alarak yazmıştı. Mesaja girdim.

**********

X: lütfen ağlama

Beren: Seren nerden öğrendiyse her şeyi zihnine yanlış yerleştirmiş

X: onunla nasıl barışacaksın?

Beren: bilmiyorum

Beren: bir çıkmazın içine girmiş gibi hissediyorum. Duvara tosladım ve

X: sana birisi yardım etmiyor...

Beren: evet :"(

Beren: biliyor musun?

Beren: beni asla affetmeyecek

Beren: o resmen Burak'ı kafasına takmış platonik bir psikopat

Beren: konu da o olunca

X: biliyorum ama

X: siz tırnakla et gibisiniz ve ayrılmazsınız

X: göreceksin barışacaksınız sadece biraz zaman alabilir

Beren: umarım

Beren: okula geç kalacağız kapatsak iyi olur

X: okulda seni göreceğim ama sen beni göremeyeceksin

X: seni göreceğim için yine heyecanlı ve mutluyum

Beren: o kadar emin olma ipuçlarını birleştirmeye başladım

X: :D

[Görüldü]

***********

Telefonu kapattım ve çantamı tek koluma taktım. Kapıyı açtığımda Baran bana bakmaya geliyormuş.

"Nasıl oldun prenses?"

"Biraz daha iyiyim."

Beni kollarının arasına çekip sarıldı.

"Beni seviyor musun abi?"

"Sana aşığım bebeğim"

Kıkırdadım. Kollarının arasından çıktıktan sonra yanağına bir öpücük kondurdum.

"Bende sana aşığım yakışıklı"

Gülümsedi. Merdivenlere yönelince kolumdan tuttu.

"Nereye?"

"Bugün yürümek istiyorum"

Endişeli gözüküyordu. "Sen bilirsin. Dikkatli ol!"

Başımı olumlu anlamda salladım. Alnımdan öptü.

☆☆☆

Okula vardığımda erken olduğunu anlamıştım. Okulun yarısından fazlası boştu. Kantine gittim ve boş bir masaya oturdum. Karşı masada Seren Derya'larla oturuyordu. Bana bilerek bakmıyordu yoksa geldiğimi görmüştü. Masalarında birisi komik bir şey anlatıyordu. İkide bir gülüp duruyorlardı. Başımı sıkıntılı bir şekilde indirdim. Ellerime bakıyordum. Yapamamıştım işte. Yine yalnız kalmıştım. Yine uzaklaştırmıştım kendimden herkesi. Eğer biraz daha açıklamaya çalışsaydım beni dinler miydi? Yoksa dinlemeyip Derya'ların yanına gider miydi? Omzuma biri elini koydu. Arkama baktım. Bu Olçum'du. Yanıma sandalye çekip oturdu. Ona döndüm.

"İyi misin?"

"Eh işte..."

İkimizde aynı anda dirseklerimizi masaya yaslayarak yumruk yaptığımız elimizi yanağımıza dayadık.

"Seren'le konuşmaya çalıştım beni dinlemedi."

"Sen okulda yokken onu bende denedim yüzüme bile bakmadı. O da hemen Derya'ların yanına gitmiş!"

Olçum sinirlenmişti. Kaşları çatıktı. Derya'dan pek hoşlanmazdı. Onun yüzünden neredeyse kızlara güveni bitiyordu. O yüzden aramızda sevilmezdi. Demek ben yokken Olçum da Seren'le konuşmaya çalışmıştı.

"Derya'yı bende sevmiyorum."

Başını onaylar şekilde salladı. Bilerek söylemiştim bunu. Ama gerçekten bende Derya'yı sevmiyordum.

"Olçum biliyor musun?"

"Neyi?"

"Seren benden o kadar nefret ediyor ki..."

Devamını nasıl getireceğimi bilemiyordum. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Benim için çok ağır sözler söylemişti. Dayanamıyordum...

"Onunla dün tuvalette konuşurken çok ağır sözler söyledi. Yani beni tanımayan biri onun söylediği kötü şeylerle ona inanır..."

Devam edemedim. Yüzümü ellerimle kapattım. Kimsenin ağlamamı görmesini istemiyordum. Olçum bana daha çok yaklaşarak beni kollarının arasına çekti. Yüzümü göğsüne gömdüm. Sımsıkı sarılıyordu aynı ikizim gibi...

▼

Ne zamandır "x" konuşmuyordu. Bu bölümde konuşmayı uzun tuttum. Bu bölümü sevdiniz mi? Sizce Seren ve Beren barışacak mı? Beren dediği gibi ipuçlarını birleştirerek "x" bulabilecek mi?

Bölümü nasıl buldunuz bakalım?

Fikirlerinizi benimle paylaşın lütfen

Eleştirmekten çekinmeyin daha çok mutlu olurum

Beğendiyseniz oy verip yorum yapın lütfenn

Seviliyorsunuzz💕