MARRIED BY MISTAKE (COMPLETED)

CHAPTER 12: Painful Goodbye

CHAPTER 12: Painful Goodbye

***********

"Don't be nervous, Love. I'm not mad besides I'm so dam-n happy. You choose to be with me than to be with him. Thank you, Love."

***********

LUNA

"Susunduin kita." Maawtoridad na sabi ni Dylan sa kabilang linya. Pumunta kasi ako sa isang branch ng salon dahil matagal ko ng hindi nabibisita ang salon.

"'Wag na. Alam kong madami kang ginagawa dyan sa office." Sabi ko. Kinawayan ko ang taxi na dumaan at huminto iyon sa harap ko. "I'm okay."

"Well, I'm not. Coding ang sasakyan mo, I'm not comfortable of you commuting."

Huminga ako ng malalim. Nakasakay na ako sa taxi. "I've done this so many times, D."

"I'm on my way." Narinig kong tumunog ang makina ng kotse nito.

"Huh? Nakasakay na ako ng taxi."

"Edi bumaba ka." Napanguso ako nang mapansin ang pagkairita ang pagkairita sa bosea nito. "Bumalik ka ulit sa boutique."

"Pero 'yung office works mo." Okay. Nagpapakipot pa ako. Arti.

"All I have there are f-cking useless papers. I want you safe. Now, do what I say. I'll spank you kapag hindi kita naabutan sa boutique."

"Oh, I'm so scared. Okay, fine." I sighed. Tumingin ako sa driver. Hindi ko inilayo ang phone ko para marinig ni Dylan ang pagsunod ko sa kanya. "Manong, pakibalik po sa boutique."

"Yes, Ma'am." Nag-u turn agad si Manong.

"Satisfied?" Sabi ko kay Dylan.

He chuckled. "Yeah. Give me three minutes."

Nagbayad ako sa taxi driver bago bumaba. Umupo ako sa may bench at nag-intay kay Dylan. Pinapanuod ko ang mga kabataan na naglalabas-pasok sa bagong bukas na bar, hindi kalayuan sa kinatatayuan ng shop ko. Teenagers.

Nabaling ang tingin ko sa itim na sasakyan na pumarada sa harap ko. Hindi ko na inintay pang bumaba si Dylan, sumakay na agad ako sa passenger seat nito.

"Let's go." Utos ko.

Kumunot ang noo nito. "Are you mad?"

"No." Simpleng sabi ko. Wala lang. Gusto ko lang siyang inisin sa monosyllabic ko.

Ipinatong nito ang braso sa headrest ng upuan ko at ang isang kamay naman nito ay hinawakan kamay ko na nasa ibabaw ng hita ko. "How's your day? Are you tired?"

I shrugged. "Good."

"You're mad." Lumapit ang labi nito sa tenga ko. Naramdaman kong inamoy nito ang buhok ko. "Why are you mad at me? You don't want me to take care of you?"

Napakapit ako sa polo nito. "D, I just don't want to bother you kasi alam ko pagod ka."

"Is that it? You are worried about me? Good God, Luna." Nahigit ko ang hininga ko nang baba ang ulo nito sa leeg ko. "You're overthinking."

"I'm not."

Mahina itong tumawa at lumayo na sa akin.

"Come here. Sit on my lap."

Nagsalubong ang kilay ko. "I'm not your dog."

"Again, don't overthink things, sweetheart." Ito na mismo ang humila sa dalawang braso ko at iniupo ako sa ibabaw ng hita nito. Ipinalibot nito ang mga braso sa bewang ko."Let's communicate. Tell me how mad you are."