Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❦
Fotoğraf kareleri.
O karenin içinde yer alan insanlar, ileride hüzünlü bir anıya dönüşecek olan gülümsemeler, arkadaşlıklar, bağlar.
Sol tarafta oturarak fotoğrafın çekildiğinden habersizce sohbet eden iki zıt görünümlü kız, sağ tarafta şakalaşırken kareye yakalanan erkek grubu, karenin tam ortasındaki soluk tenli kız, yanında oturan iki çocuk ve gülmekten kendini alamazken tesadüfen çekilmiş bir kare. Sonlu bir sürede yaradılan sonsuz bir anı.
Fotoğraf kareleri.
Ve o fotoğraf karesini çeken kişi.
O pek hatırlanmazdı gerçi. O gün orada olduğu, ne giydiği, nasıl göründüğü, nasıl gülümsediği yıllar içinde unutulup giderdi. Çektiği fotoğraf sonsuz birer anı olsa bile, fotoğrafı çeken kişi zamanla toz bulutu gibi havada süzülerek sonlu bir anıya dönüşürdü. Bu kişinin anısı o gün o gruptaki son kişinin hafızasından silindiği an yok olurdu.
Hüzünlü ve unutulmuş sonlu bir anı gibi.
Bir insanın hayatı gibi. Yaşarken etrafında olan ve öldükten sonra onu tanıyan son kişininde hafızasında silindiği an bu dünyadan yok oluyordu; sanki hiç yaşamamış gibi.
"Erva hadi ama!" Nino'nun itirazlarını kulak ardı ederek işime odaklanmaya devam ettim.
"Ağaç olduk kök saldık resmen." Leon mor pijamasının üzerine geçirdiği şişme montunun önünü açarak söylenmeye başladı. "Yaprak dökeceğim birazdan, az kaldı. Çok az."
"Bekleyin." İç çektim. "Hale Kristina'nın saçını yana doğru yatır." Hale gösterişimle Kristina'nın at kuyruğu yaptığı saçını yana doğru yatırmıştı. "Furkan sende yaklaş yaklaş. Daha samimi olun okul için fotoğraf çekinmiyoruz sonuçta."
Kamerayı otomatikman ayarlayarak derin nefes aldım. "Hazır olun, geliyorum!" Ve düğmeye basarak çocukların yanına hızlı bir şekilde koşmaya çalıştım. Çalıştım diyorum çünkü ayağım kayarak düşme tehlikesi yaratmam ve o an Furkan'ın uzanarak beni yakalaması, Furkanın omuzuna yaslandığı için düşen Leon ve düşerken saçını yakaladığı Nino'yla birlikte kameranın flaşı patlamıştı. Hale'le kafasını iki yana sallayarak yerde yatan bize bıkkın gözlerle bakıyordu ve Kristina'nın elini tutuyordu.
"Geri zekalılar," diye söylendi Hale. "Bir fotoğraf çekinmeyi beceremiyorsunuz."
Ayağa kalkmayı başardığımda ellerimi birbirine çırparak tozunu temizledim ve kameraya doğru giderek çekindiğimiz fotoğrafa baktım. Fotoğraf tam olarak yarı bulanık bir şey çıkmıştı. Furkan yere dirseği üzerinde düşmüş, Nino'nun kafası Furkan'ın ayakları arasında kalmıştı. Leon bütün bu sıkışıklıkta herkesten önde yayılarak havalı bir şekilde uzanmayı başarmış, bende en arkada poposu üstüne yere yapışmıştım. Hale ve Kristina bütün bu hengameye rağmen sağ tarafta gülümseyerek kameraya bakıyorlardı.
