What's Left Of Me

3.

media: Powerwolf - Let There Be Night

"Niech stanie się noc

Bóg błogosławi ojca, syna

Niech stanie się noc

I dzień się zakończy

Niech stanie się noc

Fala mroku przybędzie

Niech stanie się noc 

I przeklęte będzie słońce"

~ fragment piosenki z mediów 

Obudziłem się w swojej sypialni. Nie miałem pojęcia w jaki sposób się tu znalazłem, ani kto mnie tu przeniósł. Ani co się stało wczoraj w nocy. Bo przecież coś się stało, prawda?

– Obudził się – usłyszałem głos księcia – Archibaldzie, ty stary durniu! Obudził się! – głos księcia stał się ostrzejszy. Co w moim pokoju robi medyk?

– Widzę doskonale, mój książę – oznajmia spokojnie Archibald i podchodzi do mnie. Kładzie swoją dłoń na moje czoło.

– Gorączka już spadła, więc nic po mnie – wampir wzrusza ramionami, jednak nim opuści moją sypialnie zwraca się do księcia:

– Może być jeszcze w szoku, więc zalecam ostrożność – oznajmia i wychodzi.

– P-p-panie? J-ja prze-przep-przepraszam – mówię, książę wygląda tak jakby chciał mnie zamordować za samo istnienie mojej osoby. A ja nawet nie wiem co mogłem zrobić źle!

– Przymknij się, Dziewięć! – krzyczy wściekle – I gratuluję awansu z niewolnika w mojego... kochanka? Partnera? – rzuca z przekąsem.

Co? O czym on mówi? Jaki kochanek? Jaki partner?

– Ja... nie... rozumiem – mówię i spoglądam w rozzłoszczone złote oczy księcia.

– Domyślam się, bo gdybyś wiedział nie byłbyś takim nieumyślnym idiotą, Dziewięć, prawda? – mówi groźnie, a ja przytakuje skinieniem głowy.

– Wiesz w jaki sposób wampiry łączą się więzią partnerską na całe życie? – pyta, a ton głosu wydaje się być już znacznie łagodniejszy i spokojniejszy. O ile wcześniej książę zachowywał bezpieczną odległość, a właściwie to stał w drugim końcu pokoju, tak teraz zdecydował się podejść bliżej, a nawet odważył usiąść na skraju łóżka.

– N-nie, Panie.

– Po przez wspólne wypicie krwi, a wczoraj... Trudno mi stwierdzić w jakich okolicznościach to się stało, bo nie będę ukrywać Dziewięć, byłem zbyt oszołomiony twoim przybyciem – oznajmia. A ja spoglądam na księcia ze zmarszczonymi brwiami – w końcu kazałeś mi czekać na siebie pół dnia. Nie pilnowałem się, przez co miałem wysunięte kły, które wystarczająco cię poraniły do krwi, a później ty musiałeś mnie ugryźć aż do krwi i musieliśmy wypić swoją krew... Wiesz co to oznacza, Dziewięć?

– Że jesteśmy połączeni tą więzią partnerską? – pytam, a książę przytakuje mi skinieniem głowy. O nie! W co ja najlepszego się wpakowałem! Teraz już na pewno zostanę zabity! Jak mogłem być tak bezmyślny! Nigdy dotąd nie zdarzyła mi się taka sytuacja!