SORUN DEĞİL

22. BÖLÜM: "YARIŞ."

22. BÖLÜM: "YARIŞ."

•

Reha'nın attığı mesaj beynimin içinde dolanıp duruyordu ve gidip gitmemek arasında kararsız kalmıştım. Uzun zamandır pistlere uğramıyordum ve aslını isterseniz, özlemiştim.

Amerika'da asla yarış kaçırmazdık, yani onunla. Neredeyse her yarışa beraber katılır, pistin de tozunu attırırdık çünkü o arabada, ben ise motorda çok iyiydim.

Akşam pist kuruluyor.

Sert bir nefes vererek dudaklarımı yaladım. Reha bir şey yazmamıştı ancak yarışlar genellikle akşam, on bir civarlarında hava tamamen karanlıkken yapılırdı. Saat ona geliyordu ve ben hâlâ emin olamıyordum.

Ani bir kararla üzerimdeki penye şortu çıkarttım ve siyah kot bir şort giyerek üzerime siyah bir askılı giydim. Daha önceden Barlas'ın dolabından yürüttüğüm siyah gömleği de üzerime giyerek düğmelerini açık bıraktım. Ayaklarıma tabanlı botlarımı giyerek bağcıklarımı bağladım ve motorun anahtarını elime alarak evden çıkarken Reha'yı aradım.

"Gece?" diyerek güldü. "Beni aramandan geliyor olduğunu mu çıkartlamalıyım?"

"Araba mı motor mu?"

"Motor," dedi, tam tahmin ettiğim gibi. "Bir saate başlayacak. Gel, seni bekliyorum."

Telefonu kapatarak motoruma atladım ve kaskımı takarak motoru garajdan çıkarttım. Barlas evde değildi, dolayısıyla laf da edemezdi. Motor kullanmamam ve yarışlara katılmamam için elinden geleni yapıyordu da.

Yarışın yapılacağı yere ulaştığımda motoru durdurarak kaskımı çıkarttım ve ateşlerle aydınlatılmış ortamda gözlerimi gezdirmeye başladım. Şehir dışına yakın izbe bir yerdeydi, herhangi bir polis baskınına gidilmemesi için böyle bir yer tercih ediliyordu.

"Hey!" diye bir ses duyduğumda gözlerimi sesin sahibine çevirdim. Reha, karışmış dalgalı saçları ve üzerindeki simsiyah kıyafetleriyle yanıma geliyordu. Ellerinin üzerindeki ve boynunun yanındaki, yazı şeklinde aşağıya inen dövme görünüyordu. "Selam, güzellik," diyerek eğildi ve dudaklarını dudaklarımın hemen yanına bastırarak geriye çekildi. Suratına bir sırıtış kondurdu. "Yarış eşli olacağı için bugün bana muhtaçsın."

Kaşlarımı kaldırdım. "Başka birisini bulabilirim."

Umursamazca omuz silkti. "Bununla uğraşacak birisi değilsin, kötü yarışacak birisiyle de asla eşleşmezsin."

Haklıydı, uzatmamın anlamı yoktu. Başımla onayladım. "Motoru kullanacak kişi ben olacaksam hiçbir sorun yok."

"Üzgünüm," diyerek sırıttı. "Ama motoru bugün ben kullanacağım."

"Arkaya binmem."

"Öne de binebilirsin tabi."

Söylediği şeyin anlamını bildiğim için gözlerimi devirerek uzatmamaya karar verdim. Kabalık içinde birkaç tane tanıdığım yüz vardı ancak hiçbirisi iletişimde olduğum insanlar değillerdi, bunun yanında burada motoru Reha'dan daha iyi kullanan birisi varsa o da bendim. Bir başkası değildi. Kötü olan birisiyle beraber yarışmazdım.