5. BÖLÜM: "TEKLİF."
-
Sabah kendi kendime uyandığımda etrafıma bakınarak nerede olduğumu idrak etmeye çalıştım. Barda Araz'la beraber kaldığım aklıma geldiğinde gözlerimi açarak yatakta oturur pozisyona geldim.
Üzerinde siyah bir gömlek vardı, dün en son çıkartmıştı. Gece üşümüş olmalıydı ki geri giymişti. Altında siyah kot pantolonu ve siyah spor ayakkabılarıyla duruyordu ve koltukta uyumuştu. Ellerini önünde birleştirmişti ve o böyle yapınca gömleği hafifçe kaslarını sarmıştı.
Ayağa kalkarak pantolonumu ve tişörtümü bıraktığım yerden aldım ve banyoya girerek kapıyı kapattım. Banyodaki aynadan kendime bakmaya başladığımda hafif dalgalı saçlarımın karışmış ve gözlerimin kızardığını görmüştüm.
Ve kıyafetlerinin bana çok bol ve uzun geldiğini.
Aslında çoğu insana göre oldukça uzundum fakat onun yanında ben de kısa kalıyordum.
Düşünmeyi keserek altımdaki eşofmanı değiştirdim. Onun bol tişörtü daha rahat olduğundan kendi tişörtümü giymeye gerek duymamıştım.
Botlarımı giyerek bağcıklarını bağladım ve elimi yüzümü yıkayarak banyodan çıktım. Saçlarımı da biraz olsun düzeltebilmiştim.
Araz'ın uyanmış olduğunu görerek kaşlarımı çattım. "Ben artık gitmek istiyorum."
Başıyla onaylayarak ayağa kalktı ve kapıya ilerleyerek kilidi açtı. "Tişörtüm neden hâlâ senin üzerinde?"
"Çünkü rahat," diyerek omuz silktim ve telefonumu alarak kapıya ilerledim. Odadan çıkacağım sırada nazikçe bileğimi tutmuştu.
Bu kadar sert bir adamın nazik davranıyor olması şaşırtıyordu.
"Unutma diye söylüyorum, ben hâlâ senin ensendeyim, güzelim. Hareketlerine dikkat et. Cesur hakkında aldığım ilk duyumda, dibinde biteceğim."
•
Eve girdiğimde elinde kahveyle mutfaktan çıkan Barlas'ı görerek kaşlarımı çattım. Üzeri de giyinik değildi, eşofmanlarıyla duruyordu.
İşe gitmemiş miydi?
Beni görünce kaşlarını çattı. Eve yeni geldiğimi anladığında çatık olan kaşları havaya kalkmış, ardından tekrar çatılmıştı.
"Gece neden evde değildin?"
Bunu sana söylemeyeceğim.
"İşim vardı."
Birkaç saniye daha baktıktan sonra umursamazca omuz silkti. "Kahve içer misin? Yapayım mı?"
"Olur."
Barlas mutfağa gittiğinde ben de odama geçerek üzerimi değiştirdim ve saçlarımı tarayarak gevşek bir at kuyruğu yaptım.
Aşağıya tekrar indiğimde tezgahın üzerindeki kahve bardağını aldım ve kalçamı tezgaha yasladım.
"Sen neden işe gitmedin bugün?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SORUN DEĞİL
Novela JuvenilBoş bakan gözleri aslında çok şey anlatıyordu. Sadece, bunu anlamayan bendim. Ya da anlamak istememiştim. Ve bunu, her şeyin sonunda fark ettim.