Tanıtım

77 11 14
                                    

İnsan kaybetmeden anlamaz derler elindekinin kıymetini. Galiba benim ki de öyle oldu.

İşte şimdi, o kadar alıştırdıktan sonra gidiyordu sevdiğim adam sessizce. Gidiyordu hayatımdan arkasına bile bakmadan. O giderken bana olmaz dediğim, asla dediğim ne kadar duygu varsa yaşatıyordu. Aklıma gelmezdi bi adama karşı bu kadar çaresizce yalvaracağım.

Ama yaptım bağırdım arkasından...

"Gitme!" sesimdeki acizlik beni öylesine vurdu ki gögsüm daraldı nefes alamadım. Durmayınca bu kez daha çok bağırdım. "Gitme lütfen gitme" sesimi duyunca durdu ve sakince döndü...

Sorarcasına bakıyordu gözlerime... Bana
bakarken öylesine uzak ve soğuktu ki gözlerim yanmaya başladı. Ağlamamak için kendimi tutuyordum zaten ama ağlamazdım ki ben ağlayamazdım. Başımı eğdim parmak uçlarıma bakarak tekrar
"kal gitme" dedim.

Sakin bir şekilde yaklaştı adım adım bana ve tam karşımda durdu. Parmaklarını çeneme koyup kaldırdı başımı ve yaklaşıp

"Gitmemem için bi sebep söyle bana" dedi. Gözlerinin içine baktım huzuru bulduğum gece karası gözleri bu sefer canımı yakıyordu. Meydan okuyordu bana bi an bile düşünemedim kelimeler döküldü ağzımdan ilk kez bir adama söylediğimi bile fakedemeden.

"Seni seviyorum bu senin için bir sebep olur mu?"

Ne Çok Sevmişim SeniHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin