DİĞER YARIM - "ZOOARFİN"

ZOOARFİN NEYİ AMAÇLIYOR

Çok yoruldum her şey üst üste geliyordu epey yıpranmıştım. Her tarafım Kan revan içindeydi acıları iliklerime kadar hissedebiliyordum. Gözlerimi zar zor açabiliyordum. Gözlerimi yavaş yavaş aralarken Zooarfinin gözleri ile karşılaştım. Onu hiç böyle görmemiştim. Korku dolu gözleri ile bana bakıyordu. Bana dönerek:

- Ezra ! sonunda uyandın iyi misin ?

Gerçekten bu gördüklerim doğru mu bir cin benim için korkuyor beni seviyor mu ? Hatta benim için kendi ırkına karşı mı gelmişti Benna'yı bana aşık olduğu için mi terketmişti. İnanılır gibi değil ben insanlara bile aşkta güvenmezken bir cine asla güvenmem kesinlikle bu bir oyun beni kandırmak için yaptığına adım gibi eminim. Zooarfinin gözlerinin içine bakarak:

- İndir beni yere.

- Hayır seni eve götüreceğim halin çok kötü.

Ev mi ne evi ben evde değilmiydim zaten. Hızlıca etrafıma bakındım kendimi bir ormanlık alana benzeyen bir yerde buldum. Nasıl ya nasıl geldim ben buraya. Şaşkınlığımı üzerimden atarak Zooarfin'e döndüm.

- Zooarfin beni hemen yere indir ben kendim eve gidebilirim.

Zooarfin birden sanki benden emir almış gibi beni yere bıraktı ve bana öylece bakakaldı. Ama bu pek uzun sürmedi daha ilk adımı atamadan az kalsın yere düşecektim. Ama Zooarfin son anda yakaladı ve bana gülerek:

- Sana dedim halin çok kötü yürümeye bile halin yok.

Beni tekrar kucağına alarak yürümeye başladı. 

- Kes sesini ve beni hemen yere bırak.

- Asla bu sefer benim dediğim olacak ve ben seni evine kadar götüreceğim.

- Zooarfin beni hemen yere bırak annem ikimizi böyle görürse beni öldürür.

Zooarfine birden bir şey oldu Annemin adını duyar duymaz birden durdu ve dona kaldı vücudu alev almaya başladı tabi benim vücudumda öyle tir tir titreyen Zooarfine dönerek:

- Zooarfin canım yanıyor.

- Ne ! Özür dilerim farkında değildim.

Diyerek tekrar yürümeye başlamıştık. Ve Zooarfinin bu hali beni epey şaşırtmıştı acaba Annemden mi korkuyordu ve annemden neden korkuyordu eğer annem değil ise Zooarfini bu kadar korkutacak ne olabilirdi ? Üstelik beni sürekli hor gören pis çamur diye hitap eden Zooarfin benden özür dilemişti. Bu beni epey etkilemişti. Öyle ki insan olsa kesinlikle aşık olurdum o kadar yürekten özür diledi ki kalbime kadar işlemişti. Eve doğru yaklaşmıştık iki sokak falan kalmıştı ki Zooarfin birden bana dönerek:

- Evine yaklaştık buradan kendin gidebilir misin ?

- Ne oldu az önce seni ben bırakacağım diyordun şimdi beni kendim gitmemi mi istiyor sun ?

- Evet az önce annenin kızacağını söylediğin de sana hak verdim benim yüzüm den annen ile aranın bozulmasını istemem.

- Hmmm pek inanmadım ama indir bakalım.

Pek yürüyeceği mi sanmıyorum ama annem beni Zooarfinle görmemesi lazım eğer görürse gerçekten çok kötü olur. Ama tabi ki düşündüğüm gibi oldu Zooarfin beni bırakır bırakmaz iki üç adım atabilmiştim sadece birden diz üstü yere kapaklanmıştım. Zooarfin hızlıca yanıma gelip:

- İyi misin ? 

- Değilim.

Birden Zooarfin tekrar beni kucakladığı gibi yürümeye başladı ona bakarak: