DİĞER YARIM - "ZOOARFİN"

HAYATIM ZEHİR OLUYOR

İftiralar okulda kol gezmeye başlamıştı bile herkes beni konuşuyordu. Yalan yanlış şeyler söyleyip milletin aklını bulandırıyorlardı. Aslında benim korkum millet değildi annemdi eğer annem duyarsa ne hesap vereceğimi bilmiyorum.

İçimde ki sıkıntı ile birlikte kendimi zar zor dışarı attım. Eve doğru gitmeye başladım. Birden omzuna dokunan el ile ikildim ve korku ile var gücüm ile çığlık attım.

Arkamı döndüğümde karşımda Burak'ı görüdüm. Burak da ani çığlığım ile korkmuşa benziyordu. Bana şaşkın şaşkın bakıp:

- Korkma Ezra benim !

- EE sen isen ne olmuş ne istiyorsun ?

- Kimdi o ?

- Kim kimdi be ?

- Ezra o çocuk kimdi diyorum ?

- Sanane kimse kim sen bana hesap mı soruyorsun ?

- Hayır hesap sormuyorum sadece merak ettim.

- Etme merak etme kimse beni merak etmesin bir düşün artık peşinden bıktım hepinizden.

Diyerek isteksizce ağlamaya başladım. Elimde ayağımda güç kalmamıştı.Birden bire yere düşmek üzere iken Burak kolundan tuttu ve beni karşı banga taşımaya çalışıyordu. Kendime engel olamıyordum göz yaşlarım seller gibi akıyordu. Burak bana doğru bakıyordu ve ;

Ezra iyi misin yapabileceğim bir şey var mı ?

- Hayır yok lütfen git başımdan beni yalnız bırak.

- Bırakmıyorum sen ne olduğunu anlatmadığın sürece de gitmiyorum.

- Kızı duymadım mı lan defol git başımdan diyor.

Arkamı döndüğümde arkamda Zooarfin ile karşılaştım bize doğru sinirli bir şekilde hızlı hızlı geliyordu. Birden Burak'ın önünde durdu. Burak'da ayağa kalktı ve yüz yüze geldiler.Birden Burak 'ta ona doğru dimdik bakarak.

- Sende kim oluyorsunuz lan.

- Pardon kendimi tanıtmadım ben Batuhan Ezranın sevgilisi.

Deyip Burak'a yumruk attı o kaslı çocuk yere yıkıldı. Tam Zooarfin Burak'ın üzerine gidecekken önüne geçtim. Burak'ta kalktı ve Zooarfinin üzerine yürüdü. Kavga etmek üzere idiler ve Zooarfin kesinlikle onu öldürecekti. Buna engel olmalıydım.

- Yeter kavga etmeyin ikinizde ayrılın.

İkisinde durmuş bana anlamsızca baktılar ama  hayla ikiside bir birlerinin bogazına yapışmışlardı daha fazla dayanamadım tüm gücümle ikisine bağırarak:

- Size ayrılın diyorum.

Deyip kaşlarımı çatıp ikisine baktım. İlk elini çeken  Burak olmuştu. Ardından da Zooarfin elini çekmeye başladı. Çok  şaşırmıştım. Burak tamam da Zooarfinin laf dinleyeceğini düşünememiştim beni baya şaşırtmıştı. Tekrar eve doğru yürümeye başladım. Ayaklarımda derman kalmamıştı zar zor yürüyordum. Sonunda eve gelmistim. Birden Burcu ile karşılaştım acaba olanları duymusmudur diye düşünürken bana bakan Burcu :

- Ee söylemeyecekmisin artık kim bu çocuk?

- Kimse değil ablacım sen onu bıraktı anneme bir şey söyledin mi? Dedim

Burcu kaşlarını çatarak

- Hayır tabiki söylemedim. Ben öyle bir insanmıyım.

İşte benim kardeşim Burcu asla beni ispiyonlayıp anneme söylemezdi ama yinede beni bir korku sarmıştı anneminde duyması an meselesi idi. Burcu bana şaşkın tavırla ile;