Doctor |KNJ

-1-

Elimdeki kahveyi içerken karşımdaki sandalyeye pat diye oturan Yoongi'ye öküz gibi baktım.

"Sana yardımcı geliyormuş?" Dedi sorarcasına.

Ona gözlerimi devirerek cevap verdim. "Umarım yakın zamanda bölüm başkanı olmayı bırakır"

Etrafta gezen bakışları yeniden beni buldu
"Yapma ama, hem sen değil miydin 'Çik yiriliyirim Yiingi' diyen?"

Kafamla onayladım, ardından "Başka bir cerrah gelebilir, lafım yok. Sadece bölüm başkanı olmasını istemiyorum o kadar" dedim, Yoongi yerine odağımı Seok Jin'e çevirmiştim.

İkisi de beyin cerrahıydı ve Kore'nin en iyileriydi. Yoongi ile stajdan tanışıyorduk ve şimdi kendi alanlarımızda en iyileri olarak Kore'nin en iyi hastanesinde çalışıyorduk.

Ben ise genel cerrahların başıydım, bu sabah yanıma bir tane daha bölüm başkanı alınıcağı haberini duyunca devrelerim yanmıştı tabii. Hoşuma gitmeyen kısım da buydu, şimdi bir başka cerrah gelip bütün işlerimi mahvedebilirdi, ya da düzeltirdi bilemiyorum...

"Nabersiniz?" Dedi Seok Jin elleri doktor önlüğünün cebindeyken.

Yoongi cevap verdi ve ben sadece dinledim. Son olanlardan konu geçince Seok Jin'in tepkisine baktım.

"Belki de senin için daha iyi olur. Hem fiziksel hem mental açıdan biraz rahatlamış olursun?" Dedi.

Farklı beyin cerrahı, aynı fikir...

"Hey, boşversenize siz bu konuyu, ben bir şekilde halledeceğim işte. Sizin ameliyatlar nasıl gidiyor?" Dedim masadaki motive sözcüklerinin yaydığı havanın dağılması için.

"Vallahi sizi bilmem ama benimki gayet iyi" dedi Hoseok oturduğumuz masanın yanına sandalye çekerken.

Cidden, kimse masaya otururken izin istenileceğini bilmiyordu.

Hoseok'da işinde en iyisi olan bir kalp cerrahıydı. Şu ana kadar başarısız olduğu ameliyatlar bir elin parmak sayısını geçmezdi.

Çalan telefonum odak nokta olmamı sağlamıştı. İzinlerini isteyip masadan kalktım ve odama doğru yöneldim.

"Efendim?" Dedim telefonun karşısındaki başhekime.

"Yeni cerrah geldi Danbi, odama gelebilir misin?" Dedi. Tanrım hayır!

"Tabii, geliyorum" dedim ve telefonu kapattım.

Odama doğru giden ayaklarımı, başhekimin odasına çevirdim. Olabildiğince yavaş adımlarla yürümeme rağmen şu anda başhekimin odasındaydım.

"Evet Danbi, bu Kim Namjoon. Amerika'nın en ünlü hastanesinde çalışmış kıymetli bir genel cerrah. Bundan sonra ikiniz bölüm başkanlığını paylaşacaksınız" dediğinde Namjoon'un beni süzdüğünü hissedebiliyordum. Bende ona baktım, benim kahverengi gözlerimin onunla aynı renkte olan gözlerine değmesini sağladım. Asık bir suratla onu süzdükten sonra bakışlarımı tekrardan başhekime çevirdim.

"Namjoon" dediğinde sonunda gözlerini benden çekip başhekime çevirmişti. "Danbi'de hastanemizdeki, hatta Kore'deki en iyi genel cerrahtır, onun üzerine kimseyi tanımadım. Artık iki en iyi cerrah, beraber bu hastanenin genel cerrahlık bölümünü yönetirsiniz" demiş ve kahkahayı basmıştı.

Tamam başhekimin beni övmesi hoşuma gitmişti ama Namjoon'un lafı daha da hırslanmama neden olmuştu.
"İşinde en iyisi mi görelim bakalım!" Demişti, bana! Lee Danbi'ye! "Göreceğiz Kim Namjoon"

"Danbi, Namjoon'a hastaneyi gezdir, ameliyathanelerin yerlerini göster. Kısacası bugün içerisinde hastaneyi öğrenmiş olsun"
Başhekime kafamla onay verip Namjoon'a baktım, bu "Benimle gel" demek oluyordu. Odadan çıkarken saygılı bir şekilde eğildim, ardımdan da Namjoon eğildi, pis kopyacı!