Doctor |KNJ

-21-

Ürkekçe etrafıma bakınıp Jay'e mesaj çektim, "Jay, bu manyak ev değiştirmeme rağmen beni buldu. Yardım et!"

Mesajımı görmesini çok istiyordum fakat o inatla bana geri dönmüyordu. Acaba Namjoon'a mı mesaj atmalıydım? Hayır, bu saatte çoktan uyumuştur. Jay'in mesajımı görmesi için dua ediyordum. Madem mesajlarıma bakmayacaktı, neden bana bu numarayı vermişti ki?

"Aşağı in Danbi"

Telefonuma gelen mesaj ile gülümsedim. Jay gelmişti, hatta şu an apartmanın dışındaydı. Böyle düşününce içimi nedensizce bir güven duygusu kaplamıştı. Hemen kapıyı açıp sessiz adımlarla merdivenleri indim ve dışarıya çıktım. Jay, siyah bir arabaya yaslanmış bana el sallıyordu. Caddenin müsaitliğini kontrol ettikten sonra koşarak karşıya geçtim ve Jay'in önünde durdum.

"Bu psikopat beni nereden buldu?" Dedim sessizce, sokaklar bomboştu bu yüzden sesimin yankılanmasından korkuyordum.
"Ben de onu anlayamadım. Arabana takip cihazı yerleştirmiş olabilir. Müsaade edersen bakabilir miyim?"

Hızlıca başımı sallayıp iki metre önümüzdeki arabamın kilidini açtım. Aşağıya inerken araba anahtarımı almayı da unutmamıştım.

Jay hızlıca arabanın altına, bagajın oraya bakarken ben de arabanın içine bakıyordum. Torpidoyu açmamla yeşil ışık saçan bir şey görmem bir olmuştu. "Jay? Sanırım bir şey buldum" dedim dışarıya kafamı uzatırken. Jay de ayaklanıp yanıma geldiğinde yeşil ışık saçan şeyi inceledi. "Bunu buraya her kim koyduysa baya yakın biri olmalı ha?" Bana alaylı bakışlarla baktığında gözlerimi kıstım. Yalanını yakalamıştım. "Hani sen bu manyağın kim olduğunu biliyordun?" Çatık kaşlarımla sorduğum soruya karşılık gayet rahat bir cevap almıştım, "Yanlış kişiyi takip ediyormuşuz. İlk kez yanıldık. Yani şu an ben de bilmiyorum kim olduğunu"

Oflayarak torpidoya baktım. Arabama binip, torpidoyu açan kimse olmamıştı. Ya da ben hatırlamıyordum.

Jay elindeki takip cihazıyla bana bakıp eliyle paramparça etti. "Artık seni takip edebileceğini düşünmüyorum Danbi. Ama burası da şu an güvenli değil. Bildiğin başka bir yer var mı?" Düşünür gibi yaptım. Bizim çocukların evleri vardı fakat bu saatte onlara gitmek ayıp olacağından Jay'e söylemedim. "Hayır, yok" dedim dudaklarımı büzüp.

Kaşlarını kaldırıp bana baktı "Sevgilin yok mu Danbi? Onda kalabilirsin" gözlerimi devirdim, "Şu an annemde kalıyoruz ve sevgilim annemin karşı komşusu, yani yine mekan değişikliği olmayacak"

"Sevgilim bu çocuk da kim? Uzaklaştırmamı ister misin?"

Mesajı direk Jay'e gösterdiğimde daha yakından bakmak için telefonu eline aldı. Sonra klavyede ellerini gezdirip geri verdi. Ona cevap olarak: "Bu çocuk beni rahatsız ediyor, gelsen fena olmaz" yazmıştı. Ne yani kavga falan mı izleyecektim? Hiç hoş değildi.

Jay bana doğru yaklaşıp çenemden tuttu. Geri çekilmemiştim çünkü büyük ihtimalle sapığın inanması için yapıyordu. Gerçi şu an olduğumuz pozisyondan hiç hoşnut değildim orası ayrı bir şeydi. Arkamda araba, önünde ise Jay vardı ve kendimi sıkışmış hissediyordum. Eğer Namjoon bunu görürse nasıl açıklayabilirdim ki?

Maskeli bir adamın Jay'in arkasında durmasıyla çığlık attım çünkü elinde bıçak vardı. Jay hızlı hareketlerle bıçaktan kurtulup adamın maskesine yapıştı fakat çıkarmayı başaramamıştı. Çok hızlı bir şekilde hareket ediyordu ve bu Jay'in işini daha da zorlaştırıyordu.

Annem, kardeşim, Namjoon ve diğer komşular pencerelere çıkarken annemin bana seslendiğini duyuyordum fakat duymamazlığa geliyordum çünkü dikkatim dağılırsa Jay'in de dikkati dağılırmış gibi hissediyordum. Jay, sapıkla yumruk yumruğa dövüşmeye başladığında ne yapabileceğimi düşündüm.

Sapığın dikkatini dağıtabilirdim.

"Hey sen!" Dedim maskeli adamın gözlerinin içine bakarak. Tanıdık bir göz yapısı yoktu.

"İstediğin kişi benim değil mi?" Dedim gülerek. Jay ne yaptığımı anlamış yavaş yavaş onun arkasına geçmişti. Namjoon ise yukarıdan dikkatli olmam gerektiğiyle ilgili bir şeyler söylüyordu.

Sapık kafasıyla beni onayladığında dudaklarımı dilimle ıslattım, "Bak, neden benim peşimdesin, benden ne istiyorsun bilmiyorum fakat kimseye zarar vermezsen söz veriyorum ki seninle geleceğim"

Adam anında sakinleşip bana doğru yürümeye başladı. Namjoon camdan avazı çıktığı kadar bağırıyordu, Jay ise doğru zamanı bekliyordu. Kardeşim ve annem ne olduğunu anlamamış, sadece bizi izliyorlardı. Diğer komşuların kendi aralarında konuştuklarını duyabiliyordum.

"Şu arkadaki çocuk sevgilisi mi?"

"Kavga mı etmişler?"

"Namjoon'la beraber başka bir çocukla daha mı? Hiç yakıştıramadım"

Maskeli adam bir adım önümde durduğunda titrek bir nefes alıp yüzüne baktım, hiç beklemediği bir anda maskesini alıp çıkardığımda karşımdaki yüzü görmeyi hiç beklemiyordum...

Piçlik yapıp bölümü burada bitirmek 🤝 Ben
YORUM İSTERİM BU ARADA