Infinity

3. Sen o przyszłości

„Nauczyłem się kochać tajemniczość. Ona jedna chyba może życie nasze uczynić niezwykłym i cudownym."
~ Oscar Wilde „ Portret Doriana Graya"

Był w ciemnym pomieszczeniu. Kompletna pustka i ciemność, nie ma

żadnej istoty, do której można się odezwać.

Wtem nastała światłość.
Yuri leżał na swoim łóżku, jednak to nie był jego pokój. Tej jednej rzeczy był w stu procentach pewien. Zdezorientowany usiadł po turecku na materacu i ujrzał swojego zmarłego przyjaciela- Victora.

Victor był pudlem którego Yuri dostał, kiedy był małym brzdącem.

Dosłownie w tym momencie spostrzegł długowłosą, wysoką postać, która była źródłem oślepiającego światła.

Istota odwróciła się powoli, po czym zaczęła zmierzać w kierunku przerażonego chłopaka.

-Nie bój się mnie. Nie zrobię Ci krzywdy.
Głos kobiety-jak Katsuki zdążył wywnioskować-był łagodny oraz odbijał się echem. Dama przypominała jego przyjaciółkę.

-Kim jesteś?-zapytał
-Twym aniołem stróżem- nad głową anioła pojawiła się aureola.
-Chcesz mi coś przekazać?
-Tak. Zdobądź jego serce, otocz go miłością, pozwól wypłakać mu się w swoje ramię i NIGDY go nie opuszczaj. Tego nie wolno ci zrobić. Muszę cię ostrzec-nie będzie to łatwym zadaniem. Jest zepsuty, zagubiony i obdarty z emocji. Jeżeli zyskach jego zaufanie i będziesz cierpliwy wobec jego grymasów, zaznasz szczęścia, oto przepis na nie.
-Jeszcze jedno; pamiętaj młokosie;

„How many nights does it take to count the stars?
That's the time it would take to fix my heart"

-Nie bardzo rozumiem, o co chodzi- odparł.
-Błękit oceanu da ci odpowiedz. Bywaj, rycerzu i pamiętaj moje słowa.

Po tych słowach Dama z aureolą zniknęła.

Po tygodniu nieobecności przyszedł czas, by wrócić do żywych. Yuri pamiętał słowa postaci ze snu. Początkowo się nimi nie przejął i zwalił wszystko na chorobę.

Zaczął brać je do siebie, kiedy ktoś na korytarzu zaczął nucić cytat wypowiedziany przez istotę.

-Hej, sorki, że przeszkadzam, ale co to za piosenka?
-„Infinity"-odparła dziewczyna
-Dzięki bardzo- powiedział na prędcę  i pognał po telefon.

Jak miło, że jest internet. Po wpisaniu frazy w Spotify i chwili poszukiwań znalazł to, czego szukał.
Przesłuchał uważnie kilka razy piosenkę i postanowił zaufać snu, który męczył go od kilku dni.

-No no, panie Katsuki, jest z tobą coraz lepiej- pomyślał, nie mogąc uwierzyć w to, co chce zrobić. Chce zaufać snu, podczas którego miał wysoką temperaturę- nie ma co, psychiatryk już czeka.

-BOO
-AA! Nie strasz, kobieto!
-Sorry not sorry, musiałam-wyznała.-A zdradzisz mi, nad czym tak filozofujesz i czemu bazgrolisz po pracy domowej?
W tej chwili do Yuriego dotarło, że podczas jego rozmyślań zaczął obrazować postać ze snu. Tylko fajnie by było, gdyby nie robił tego na wypracowaniu, nad którym spędził dwie bite godziny.