Eighteen.

Part 4.

'Soph...'

'Wat wil je Harry?'

'Ik wil dat je meegaat.'

'Waarom? Ik heb je excuses aanvaard, je hoeft niks te doen.'

'Toe nou Sophie, ik voel me schuldig voor het verpesten van je avond.'

'Sophie..'

'Please.'

Ik zucht en loop richting de deur. Ik duw de klink omlaag en Harry kijkt me met grote ogen aan.

'Goed, ik ga mee. Maar geen gezeur, en als ik naar huis wil, breng je me naar huis. Jij bent de Bob.'

Zijn gezicht klaart op en enthousiast maakt hij een sprongetje, maar hij keert alweer snel terug naar zijn stoere zelf.

'Is goed. Om acht uur kom ik je halen. Tot straks.'

Hij loopt het tuinpad af richting zijn eigen huis, en verbijsterd door mezelf sluit ik de deur weer.

~~~

'Je wat?!' Roept Deena door de telefoon.

'Sophie, hoe kan dit?' Deena is mijn beste vriendin en kent me van top tot teen. Soms kent ze me zelfs beter dan ik mezelf. Nadat Harry weg is gegaan heb ik haar meteen gebeld, en hier zit ik dan, op de koude tegels in het halletje, met de telefoon tussen mijn oor en schouder terwijl ik friemel aan mijn shirtje.

'Sophie, hoe ben je nou weer in deze situatie beland en met wie ga je?' Vraagt Deena en ik zucht.

'Met mijn buurjongen. Hij heet Harry en ik schat dat hij rond de twintig is. Nadat ik hem gisteren heb verzorgd toen ik hem stomdronken op zijn feest vond, vroeg hij me mee naar een ander feest als bedankje. Hij smeekte me om mee te gaan en na lang twijfelen zei ik ja. Maar ik ben bang dat hij net zo is als Lex.'

'Maar Soph, wat hij doet is toch superlief? Hij smeekt je om mee te gaan omdat hij zich schuldig voelt. Hij is misschien een echte softie.'

'Of hij heeft me nodig voor als hij weer eens dronken wordt. Maar hij beloofde dat hij me veilig thuis zou brengen wanneer ik wil.'

'Nou, kijk eens aan. Maak je maar niet te veel zorgen, oké? Het komt allemaal wel goed.'

Ik zucht. Deena heeft gelijk, ik moet hem een kans geven. Een hele, ini-minuscule kans. Het zal hem toch niet worden. Ik wil dit hele gedoe met Harry gewoon vergeten en me concentreren op een baan en mijn studie weer oppakken. En iemand als Harry helpt daar niet bij.

'En hoe is het daar, in the big city?' Vraag ik, om het onderwerp te veranderen.

'Wel oké, drukker dan normaal. Ik ging laatst langs bij je moeder, en ze mist je heel erg. Ook vertelde ze dat Lex was langsgekomen om je terug te krijgen. Maar je moeder zei dat je hier niet meer woonde, en toen hij vroeg waar je woonde sloeg ze de deur dicht.'

Ik lach. 'Goed bezig mam. En hoe is het met jouw liefde?'

'Nu je het zegt, er is een nieuwe jongen op de campus en om eerlijk te zijn, hij is niet lelijk! Hij slaapt in de kamer naast me. Hij is zo schattig, hij heeft blond geverfd haar, met een beetje bruine uitgroei. Hele mooie blauwe ogen en een Iers accent. En volgens mij heet hij Niall.'

'Niall? Leuke naam zeg. Wat weet je nog meer van hem?'

'Nou, hij slaapt op de kamer met Louis. Het zijn allebei grappenmakers en ik hoor ze soms tot op mijn kamer lachen. Maar ze houden ook van feesten. Laatst kwam een vriend van Niall langs om ze uit te nodigen voor een of ander feest, dacht ik.'

'Oh, wie was dat dan?'

'Nou, hij had zwart haar, tatoeages en volgens mij heet hij Zen, of Zayn of zoiets.'

Ik slik. 'Oh, klinkt gevaarlijk.' Verlaat mijn mond.

'Ja, inderdaad. Wees jij vanavond ook maar voorzichtig. Er zullen vast veel gevaarlijke kerels zijn. Wat trek je eigenlijk aan?'

Ik haal mijn schouders op, en realiseer me dan dat ze dat niet kan zien. 'Geen idee.'

'Alsjeblieft geen vest, dan wordt je sowieso het pispaaltje. Heb je niks speciaals?'

'Nee, niet eens een jurkje.'

Ik hoor gerommel aan de andere kant van de lijn en een deur dichtslaan.

'Sophie, ik pik je zometeen op. We gaan shoppen. Zorg dat je klaarstaat.' en de verbinding is verbroken. Ik zucht, sta op, zet de telefoon op de standaard en loop naar boven.

Hellooooo dubbele update vandaag. Het zijn er dan niet zoveel maar toch heb ik al 29 reads! Yaaassss :D  Leest iemand dit eigenlijk wel? Lmao, bye loves. X

PS. Sophie op de bijlage!