Vrijheid. Vrij en gered. Dat is hoe ik me voel zodra ik de deur van het slot draai. Ik ben gered uit een diepe put en nu, nu ben ik weer vrij. En daar kan ik mijn moeder en mijn beste vriendin Deena niet genoeg voor bedanken.
Tevreden trek ik mijn koffer mee naar binnen en laat ik de deur dichtvallen. Ik sta in mijn eigen huisje, in een nieuwe wijk. Buiten de grote stad, weg van de mensen die me pijn hebben gedaan. Ik loop door het smalle halletje naar de woonkamer waar de meubels die ik samen met mijn moeder heb gekocht al staan. Het is een simpel huisje.
Een grijze laminaat vloer op de onderverdieping met witte muren, en af en toe een grijze muur. In de woonkamer staat een grijze tweezitsbank, met een bijpassende loungestoel en een salontafeltje. En natuurlijk een tv, een boekenkast met prulletjes en links staat een eettafel. Er hangen al gordijnen, die heb ik gekregen van mijn oma, die inmiddels al overleden is. Maar goed ook, want ik kan dus nooit kiezen. Ik zet mijn koffer in de hoek en plof neer op de bank.
Jezus, wat voelt dat goed. Gewoon in mijn eigen optrekje. Het is hier lekker rustig, af en toe rijdt er een auto langs. Geen boven- en onderburen. Een tuin, en geen grijze gebouwen om tegenaan te kijken. Toch is het een afgelegen buurt. Hier was vroeger helemaal niks, alleen weilanden. En vee van de boer, en zwerfdieren. Nu zijn die arme dieren hun leefgebied alwéér kwijt. Ik zucht en zet de tv aan. Godzijdank is kabel tv en wifi al allemaal geregeld, dus ik kan vanavond rustig tv kijken.
Ik kijk naar Dr.Phil als ik de brievenbus hoor klapperen. Ik sta op en loop naar het halletje waar, zeer teleurstellend, alleen de krant op de grond ligt. Niet dat ik iets veel spannenders had verwacht.
~~~
Glaasje water? Check. Mobiel? Check. Tv? Check. Het begin van een heerlijke avond in mijn eigen huis? Check check dubbelcheck. Ik zit neer op de bank en zet de tv aan. De gordijnen zijn dicht en de lantaarnpaal schijnt zwak naar binnen. Kleine schemerlampjes staan aan, kaarsjes branden en ik kijk naar een talentenshow.
Een man van 42 probeert een opera lied te zingen, maar dat gaat hem niet goed af. Ik pak mijn mobiel en stuur een berichtje naar mijn moeder, om haar te laten weten dat alles in orde is.
~~~
Een meisje van 13 komt het podium op en zegt opera te kunnen zingen, dus ik ga er eens goed voor zitten. Meestal gaat het bij zo'n kinderen wel goed. De muziek begint, het meisje haalt diep adem en-
Een beat? Een harde beat? Ik hoor de tv niet meer! Ik zet de tv harder, maar de beat wordt ook steeds luider. Boos sta ik op en zet ik mijn oren op scherp. Het komt van links. De buren! Ik trek een jas aan, sluit de deur af en loop naar het huis dat vanuit de straat rechts naast mijn huis ligt. Er staan allerlei mensen in de tuin, met rode bekertjes in hun handen. Er hangt sfeerverlichting en harde muziek wordt afgespeeld. Boos, en ook een beetje bang, wandel ik het tuinpad op en bel ik aan. Tot mijn verbazing wordt er open gedaan.
Vergeet alsjeblieft niet te reageren, stemmen en volgen. Ily x
JE LEEST
Eighteen.
Fanfic"Sometimes what you're looking for is right next door" Started 28'10'14 :) ©Hugginghaz Ik besteed bloed, zweet en tranen aan het bedenken van mijn verhalen dus zou ik het waarderen als je ze niet steelt. You touch, you die† Lieffs♡ {Achievements} #4...
