Eighteen.

Part 22.

2 weken later

Nadat Deena me had gebeld, realiseerde ik me pas hoeveel ik haar mis. We hebben het uitgepraat, en af en toe gebeld, maar elkaar nog niet gezien. Het gaat stap voor stap.

Mijn contact met Harry is slecht, en om eerlijk te zijn mis ik hem. Maar ik heb ook het gevoel dat Trent nu veel gelukkiger is, en dat vind ik belangrijk. Ik probeer ook vaker met hem af te spreken, maar hij zit de laatste avonden veel in de kroeg. Ik maak me zorgen om hem.

Het is rond drie uur in de nacht en ik word wakker van hard gebons op de voordeur. Ik trek snel een vest over mijn pyjama aan en pak voor de zekerheid mijn sleutels en telefoon.

Rustig loop ik naar beneden en ik open de deur op een kiertje. Ik zie Trent staan en maak de deur gelijk helemaal open.

Nog voordat ik iets kan zeggen duwt hij me terug naar binnen, klemt me tussen hem en de muur in en perst zijn lippen op die van mij. Mijn ogen worden groot van deze actie en ik duw Trent tegen zijn borst naar achteren.

"Trent wat doe je?!" Roep ik als hij me weer wil grijpen.

"Kom hier." Gromt hij, maar in plaats van naar hem te luisteren ren ik de keuken in. Meteen hoor ik hem achter me aankomen en ik gooi een keukenstoel voor de deur als obstakel, maar zoals verwacht is hij er in no-time. Ik ren door naar de woonkamer en probeer niet naar Trents gevloek te luisteren, wat nog best moeilijk is.

In de woonkamer komt hij ook achter me aan, maar ik ren door. Hij pakt de vaas die op tafel staat en smijt hem op me af. Ik ontwijk hem nog net en ren verder richting de deur. Een stoel vliegt langs mijn hoofd als ik het halletje in ren, naar buiten ga en de deur op slot draai. Meteen staat Trent te bonken tegen het raam in de deur.

Zonder twijfel steek ik mijn tuin over die van Harry in, pak de sleutel onder de bloempot en open snel de deur. Trent heeft ondertussen de deur alweer open gekregen en rent achter me aan.

'Harry!' Roep ik door zijn huis en ik ren naar zijn slaapkamer.

Ik vind Harry verward op zijn bed, niet bewust van de situatie.

Meteen spring ik op zijn bed en kruip achter hem, en hij kijkt me met een scheef gezicht aan.

'Sophie? Wat is er?' Vraagt hij.

'H-het is T-Trent, hij wil me ge-gebruiken. Help me.' Fluister ik en mijn stem trilt. Harry staat op uit bed, haalt een knuppel uit de kast en loopt richting de deur.

'Wat ga je daarmee doen?!' Roep ik geschrokken en hij draait om. 'Die eikel weg jagen. Ik ben zo terug.' Voordat ik nog iets kan zeggen is hij al weg.

Van angst kruip ik onder zijn lakens die naar hem ruiken, en het voelt best veilig.

Wow Sophie, rustig aan.

Ik hoor geschreeuw beneden, dingen omvallen en op een moment slaat de voordeur dicht. Ik hoor voetstappen op de trap en durf niet te kijken wie er naar boven komt.

De deur gaat open, het licht wordt aangeklikt en mijn naam wordt genoemd.

Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond als ik Harry's stem herken.

Sorry dat het zo kort is, maar ik ben al vanaf dinsdag dus ziek en voel me nog steeds niet helemaal gezond, maar ik voelde me verplicht om een nieuw deel te schrijven.
Vergeet niet te stemmen, reageren en volgen. Lylyly x