Eighteen.

Part 7.

De deurbel gaat. Ik wrijf in mijn ogen en ga rechtop in bed zitten. 10:43, zegt de klok.

Onderweg is er niks gebeurd tussen Zayn en mij, gelukkig. Er is geen enkel woord gewisseld, maar het was wel vreselijk ongemakkelijk. Ik ben meteen naar bed gegaan toen Zayn me had afgezet en heb er niet meer aan gedacht.

Opnieuw gaat de deurbel. Snel spring ik uit bed, trek ik een grijze joggingbroek en een shirtje aan en ga ik naar beneden. Onderweg maak ik nog snel een staart in mijn haar en bekijk ik mezelf nog snel in de spiegel. Ik open de deur en er staat een jongen op de deurmat.

Hij kijkt op als hij me ziet en meteen valt me zijn tattoo op zijn onderarm op. Het zijn 4 pijlen die naar boven wijzen. De pijlen leiden me meteen naar zijn mooie glimlach.

'Hoi, ik ben Liam Payne.' Zegt hij en we schudden handen. 'Ik ben Sophie, noem me maar Soph.' Stel ik mezelf voor en hij haalt zijn hand achter zijn rug vandaan. Tussen zijn vingers heeft hij een rode roos.

'Ik wilde bonbons voor je kopen, maar een kennis van me die nogal irritant is kocht net de laatste. Dus heb ik maar een roosje voor je gehaald, buur.' Zegt hij met een knipoog en ik neem ongemakkelijk de roos aan.

'Bedankt Liam. Het spijt me dat ik er zo uit zie, ik lag nog in bed.' Hij lacht en ik voel mijn wangen warmer worden.

'Ik heb helaas niks voor jou, kan ik het beter maken met een kopje thee?' Liam lacht nogmaals en knikt. 'Excuses aanvaard. En ja, dat lijkt me een goed plan.' Hij komt binnen en we lopen naar de woonkamer, waar ik 2 minuten later met thee bij Liam ga zitten.

Die middag rond één uur gaat Liam weg. Ik kan het goed vinden met hem, we hebben het gehad over onze jeugd en hoe we uiteindelijk hier terecht zijn gekomen. Ik gaap en zet het theeglas in de vaatwasser. Ik loop terug naar de woonkamer om nog even tv te kijken, maar als ik in de spiegel kijk op de deur schrik ik van mezelf.

Ik zie eruit als een wrak. Mijn staart zakt half uit, ik heb geen make-up op en deze kleding is niet bepaald mooi. In versnelde pas ga ik naar boven en trek ik mijn kast open. Uiteindelijk pak ik een jeans en een blousje uit de kast. Ik kleed me snel om en zoek dan de beautycase van Deena. Ik probeer de make-up van gisteren weer op te doen, wat me aardig goed lukt. Ik zie er alweer een stuk beter uit. Tevreden poets ik mijn tanden en loop ik even later naar mijn auto. Ik ga even snel langs de bibliotheek.

Ik schrik als mijn telefoon afgaat. Ik graai hem uit mijn tas en houd ondertussen het rode stoplicht in de gaten. Als ik hem eindelijk heb druk ik op het groene hoorntje en springt het stoplicht op groen.

"Hallo?' Zeg ik en ik zet hem op de luidspreker.

'Sophie! Met mamma!' Roept mijn moeder door de telefoon en ik begin spontaan te glimlachen.

'Hey mam, is er iets?' Vraag ik.

'Ja, er is iets.' Ik span mijn kaak aan. Het klinkt niet zo goed als mam zegt dat er iets is.

'Weet je nog dat ik die nog ongeboren hond had gekocht? Die ik als 'ie een paar weken oud is zou krijgen?'

'Ja?'

'Nou, ik ben dus gebeld dat overmorgen de hond komt, maar dan moet ik op reis voor mijn werk. Naar Italië. En ik bedacht me net, dat jij nu toch alleen woont en nog geen baan hebt. Zou je alsjeblieft een tijdje voor de hond kunnen zorgen?' Mijn mond valt open van verbazing. Wilt ze dat ik nu even een hond opvoed tot gehoorzame hond?! Ik bedoel, ik snap precies hoe het werkt want mijn moeder heeft het vaker gedaan toen ik nog bij haar woonde, maar ik zou niet weten waar te beginnen!

'Sophie? Ben je er nog?' Vraagt mijn moeder door de telefoon en ik slik.

'Ja...'

'Dus, wil je dat doen? Ik ben een paar maanden weg. En je weet precies hoe het werkt, toch?'

'J-ja... Maar mam, kan dat wel? Ik ben niet heel goed met honden en ik weet echt niet waar ik moet beginnen.'

'Maar Soph, je hoeft hem niet op te leiden, gewoon verzorgen. Dan kom ik morgen naar je toe en leg ik alles uit. Alsjeblieft, deze pup moet opgevangen worden en je bent nodig.'

Ik zucht. 'Goed dan.'

'Goed zo lieverd, ik zie je morgen en dan laat ik je een foto zien van de hond. Ik hou van je.' Ik zucht nogmaals.

'Ik ook van jou, doei mam.' Ik hang op en parkeer mijn auto tegenover de bibliotheek.

Na een uur of twee rond te hebben gehangen in de bibliotheek heb ik eindelijk mijn keuze gemaakt. Ik neem acht boeken mee naar huis, daar kan ik de komende weken wel mee vooruit. Ik heb nog een boek over honden gevonden, en die maar voor de zekerheid meegenomen.

Eenmaal thuis stap ik uit de auto en loop ik naar binnen. Het is drie uur 's middags en aangezien ik geen middageten heb gehad, smeer ik snel een cracker met chocoladepasta, zet ik de tv aan en plof ik op de bank.

~~~

Het is acht uur 's avonds, ik pak mijn kopje thee van het aanrecht, mijn boek en telefoon. Ik zet mijn favoriete playlist aan, ga op de bank zitten en begin te lezen in het boek over honden, wat nog aardig interessant is. Wist je dat honden soms wel 10 pups krijgen? Hopelijk maak ik dat niet mee.

Ik lach in mezelf terwijl ik zachtjes mee neurie op Thinking Out Loud van Ed Sheeran en goed doorlees. Rond een uur of twaalf besluit ik toch maar eens te stoppen met lezen en naar bed te gaan.

Vergeet alsjeblieft niet te stemmen, reageren en volgen. It means a lot to me. Ily x.