Eighteen.

Part 11.

Ik wacht nerveus af op wat Harry nog te zeggen heeft, maar in plaats daarvan pakt hij mijn pols en trekt hij me mee naar het halletje.

'Het spijt mij óók, Sophie. Het is gewoon, dat... Zayn is gewoon een jongen die, waarbij ik in de smaak wil vallen. Niet verliefd, maar ik vind hem wel chill. Hij is heel stoer en hij staat ook best goed bij anderen, in mijn wereld dan. Je hoeft maar één ding fout te doen bij Zayn, en meteen ziet iedereen je als een softie, sukkel of wat dan ook. Dat jij dat zei waar Zayn bij was, had mijn hele status kunnen verpesten. Dan zou ik geen vrienden meer met hem zijn, en zou mijn hele reputatie verpest zijn. Als jij je gewoon buiten deze wereld houdt, zal er niks fout gaan. Dus, nooit vragen beantwoorden van Zayn, geen drankjes aannemen en nooit, nooit met hem mee naar huis gaan.' Begint hij.

'Maar Harry, ik weet niet of je het in de gaten hebt, maar ik beantwoord jouw vragen, ik neem drankjes van jou aan en ik rijd met je mee. Oh, en dan nog iets. Jíj bent degene die mij met Zayn mee naar huis stuurde. Ben maar blij dat hij me gewoon heeft thuis gebracht!'

'Weet ik, Sophie. -Maar ik ben niet zoals Zayn. Ik heb lang niet zoveel invloed als Zayn. Mocht ik willen. Daarom reageerde ik zo toen je me voor schut zette. Bij Luke of Holly, Jacey misschien ook, was dat wel oké geweest. Maar je wilt niet weten waar Zayn tot in staat is.'

'Maar Harry, waarom heb je me dit nooit verteld? Je vraagt me 2 keer mee naar een feest en elke avond gaat fout. En blijkbaar draait het allemaal om Zayn!'

'Niet waar, om schuldgevoel.'

'Luister, Harry... Dit was totaal niet mijn planning. Ik heb ook een verleden in die wereld, en dat wilde ik graag achter me laten door hier te wonen. Maar ik ben nu al 2 keer op hetzelfde soort feestjes geweest en elke keer liep het slecht af. Laten we elkaar gewoon vergeten, oké? Dit klinkt misschien heel bot, maar het moet gewoon duidelijk zijn, ik wil niks met je te maken hebben. Ik weet hoe dit zal aflopen. Het spijt me, Harry.'

Hij kijkt me met een koud gezicht aan, en vreemd genoeg -met pijn in mijn hart- draai ik me om en loop ik terug naar het zwembad.

Nog compleet in de war, over wat Harry net allemaal heeft gezegd, pak ik nog een glaasje water en ga op de rand van het zwembad zitten, met mijn voeten in het water.

Plotseling voel ik iemand in mijn kuit knijpen, en van schrik trek ik mijn been omhoog. Een lachende jongen komt boven water. Hij schudt met zijn hoofd om zijn haar uit te schudden en kijkt me daarna met een grote lach aan.

'Je schrok, hè?' Zegt hij en ik kijk hem met een scheve glimlach aan.

'Ja, ik schrok.' Hij klimt uit het bad en komt naast me zitten.

'Ik ben Trent.' Zegt hij en hij steekt zijn hand uit.

'Sophie, woon je hier ook pas?' We schudden handen en hij knikt.

'Sinds gisteren. En jij?'

'Ik woon hier al een tijdje. Welk nummer?'

'Hiernaast, nummer 20. En jij?'

'17. Leuk je te ontmoeten, Trent.'

'Jij ook, Sophie.' Hij knipoogt en kijkt naar de mensen in het water. Zijn gemiddelde, bruine haar droogt en krult langzaam op en hij heeft teddybeer bruine ogen. Hij ziet er heel lief en vriendelijk uit.

'Ik ken niet echt veel mensen hier, jij wel?' Vraagt hij na een poosje.

'Niet veel. Ik ken haar.' Antwoord ik en ik wijs naar Puck. '-En Liam, die staat daar. En ik ken hem, en hem, oh en haar ook.' Wijs ik onopvallend en Trent volgt netjes mijn vinger.

'En hem?' Vraagt Trent en hij wijst voorzichtig richting Harry. Ik slik en Trent kijkt me met een vragende blik aan.

'J-Ja, hij is mijn buurman. Niet meer.' Stotter ik en Trent knikt begrijpend. 'Aha, lijkt me een afwezige gast. Hoe oud, of zal ik zeggen, hoe jong ben je eigenlijk?' Ik grinnik.

'Ik ben laatst 18 geworden, en jij?'

'Haha, ik ben al 23, maar dat maakt niks uit. Waarom zwem je niet?'

'Waarom stel je zoveel vragen?'

'Waarom vraag je waarom ik zoveel vraag?'

'Waarom vraag je waarom ik vraag waarom jij zoveel vraagt?'

'Ik volg je niet meer.' Lacht Trent. 'Ik mezelf ook niet.' Lach ik met hem mee. Hij pakt mijn glas uit mijn hand en zet het achter hem neer.

'Kom zwemmen.' Zegt hij en hij steekt zijn hand naar me uit.

'Nee, mijn haren drogen heel lang en dan zijn ze morgenochtend nog steeds niet droog.' 'Ah toe nou Sophie, het is tenslotte een zwemfeestje.' Smeekt Trent maar ik schud mijn hoofd. 'Oké, dan moet het maar op de moeilijke manier.' Grijnst hij en hij pakt mijn arm en trekt me mee het water in. 'Nee Trent!' Krijg ik er nog net uit voordat ik lachend kopje onder ga.
~~~
'Bedankt dat je er was Sophie, het was echt supergezellig.' Zegt Liam en hij stapt in de deuropening. 'Bedankt voor de leuke en vooral gezellige avond Liam. Ik zie je!' Zeg ik en ik steek de straat over. 'Laters!' Hij doet de deur dicht en ik loop richting mijn huis.

Het is al flink afgekoeld en in mijn natte shirt heb ik het erg fris. Het is bijna twaalf uur 's nachts en ik ga Deena's oppasdienst op Darcy maar eens aflossen. Ik loop langs mijn auto die langs de stoep staat geparkeerd en wil het tuinpad oplopen, als me plotseling iets opvalt. Ik loop terug naar mijn auto en kijk naar het zijraampje aan de bestuurderskant. Als ik er met de zaklamp van mijn telefoon op schijn, staat er iets opgeschreven.
Girl i see it in your eyes you're dissapointed, cause i'm the foolish one that you anointed, with your heart. I tore it apart.

Vergeet niet te stemmen, reageren en volgen. Ily x