FERİDE

~8~

Ben kimseyi görmedim asker ağa!
- Yadigâr bak eğer bir şey biliyorsan ya da gördüysen söyle, yazık bak çocuk kaybolmuş, onu bulup ailesine teslim edelim.
- Ben kimseyi görmedim Asker ağa!
- Tamam eğer görürsen direk bana gel tamam mı?
- Tamam asker ağa!
Akşama kadar süren aramalar sonuç vermeyince Halit umudunu iyice kesmişti Feride'den. Gelmeyeceğini bulunmayacağını, ondan kaçtığını anlamıştı. Yeniden Hüsna'nın yanına gelip;
- Sana onu bul demedim mi?
- Yapma Halit! Ben nereden bulacağım onu, bir ordu asker, köy ahali kimse bulamadı ben nereden bulacağım. Yadigâr bile görmemişse ben nasıl bulayım. Yapma kurban olayım yeter yemin ederim bulamam ben onu!
- Sen dua et de bulunsun yoksa onun yerine seni öldüreceğim
İyice kontrolden çıktı Halit Hüsna karşısında. Sanki her şeyi biliyormuş gibi davranıyordu Hüsna'ya! Bu geceyi Yasemin'in odasında geçiren Halit;
- Sen Feride'yi en son ne zaman gördün?
- Öğle zamanı ses etti başka da görmedim
- İyi bakalım! Doğtor'a git karı var mı gebeliğin öğren ona göre iş güç yap!
- Tamam sabah giderim Yusuf ile
Hiçbir şey demeden uyudu Halit! Bu yaşanan olaylardan çok uzaktı Feride.
Bugün oldukça güzel geçti Feride için zaman, çarşıda olabildiğince gezip eğlendiler Suna ile, hayatı boyunca görmediği lunapark ve hiç tatmadığı yeni tatlılar yemiş, kıyafetler almıştı. Hiç bu kadar huzurlu ve mutlu olamamıştı belliydi. İçi yine de buruktu, o küçük ve masum yüreği o kadar temiz ki aklı sürekli annesi ve babasında, Hüsna ablasında. Onların ne durumda olduğunu, Halit'in Hüsna ve Yasemin'e ne yaptıklarını kestiremiyordu ama tahmin edebiliyordu. Halit Feride'nin evden kaçıp gitmesini kendine bir türlü yediremedi. Zaten köyde de adı çıkmış Halit'in! Köy ahali olduğu gibi Halit'in evden kaçan karısından söz ediyor. Kimsenin umurunda değildi Feride'nin nereye neden gittiğini, kimden ötürü gittiği!