Masakit. Hindi iyon maipagkakaila ni Dulce. Masakit na makitang may sinisintang iba ang iyong asawa.
Buong puso, buong kaluluwa, buong buhay niya, ibinuhos niya kay Raphael simula nang maikasal sila. Pero tanging sukli nito sa kanya ay ang kanilang...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
---💛---
TILA MAY pumipitik sa ulo ni Raphael nang magising kinaumagahan. Akmang hihilutin niya ang sentido nang may maramdamang bigat sa kanang parte ng kanyang katawan. Napabuga siya ng hangin matapos ibaling ang tingin doon at masaksihan ang kahubadan ni Dulce na nakakunyapit sa kanya. Ang kamay nito ay nakatago sa pagitan ng kanilang katawan, magkasiklop. Hindi nakaligtas sa mapanuri niyang mga mata ang pamumula ng bandang leeg at dibdib nito.
Umiwas siya ng tingin at sinuklay ng daliri ang buhok. Napalitan ng nang-aagrabyadong tibok ng puso ang kaninang masakit na ulo. Sa lakas nito ay para siyang aatakehin ng kamatayan. Lasing siya kagabi pero nasa tamang katinuan pa rin siya noong hagkan niya ang babae.
Aminado si Raphael na ginusto niya ang mga naganap kagabi, dahil syempre, natural sa isang lalaki ang maglabas ng init ng katawan. Pero ngayong tumila na ang makamundong tensiyon na nararamdaman niya ay kinakain naman siya ng sariling konsensiya dahil sa muli niyang ginalaw ang asawa. Lalo niyang pinapahirapan ang sitwasyon nila sa ganitong akto.
"Dapat kasi nagpigil ka na lang," naisatinig niya sa ilalim ng hininga.
Naputol ang pagmomonologo ni Raphael sa kanyang isipan nang maramdamang gumalaw si Dulce sa kanyang tabi. Nilingon niya ito at nahuli ang lungkot at pagka-alarmang dumaan sa mukha nito. Dali-dali itong umusog at naupong hubad sa kama. Bumungad sa kanyang paningin ang makrema nitong balat sa likod at hindi niya mapigilang alalahanin ang pagsasalo ng kanilang kaangkinan kagabi. Marahas siyang bumangon upang iwaksi ang nasa isipan at inabot kay Dulce ang damit pantulog nito na nadaganan pala niya.
"Ang damit mo," ani Raphael, ang mata ay nasa balikat nito.
"Salamat," sambit ni Dulce sa ilalim ng kanyang hininga habang inaabot ang damit, ang mga mata nito ay hindi dumako sa kanyang pwesto. "Ang mga bata pala. May klase na ang mga iyon."
Kalkulado sa ipinapakitang reaksiyon ni Dulce ngayon, napagtanto ni Raphael na ayaw nitong pag-usapan ang nangyari kagabi. Ganoon din naman siya.
"Ginising na siguro ni Dita," sagot niya at nilingon ang kanyang kaliwa, kung saan nakasabit ang orasan nila. "Alas sais pa lang naman pala."
Nang maayos ang itsura nito ay tumayo na si Dulce at nagtungo sa banyo. Siya naman ay nanatili sa kama, hinilot ang sentido bago naisipang bihisan ang kahubadan. Siya na rin ang nag-ayos ng gusot sa kanilang sapin sa kama na resulta ng kanilang pagsisiping. Natigil siya sa pag-aayos sa plastada ng kanilang unan nang bumukas ang banyo at iniluwa doon si Dulce. Hindi nito magawang salubungin ang titig niya.
"Iche-check ko lang ang mga bata," paalala nito na tinanguan lang ni Raphael.
"Sige."
Nang lumabas ang asawa ay doon lamang niya pinakawalan ang hanging halos lumunod sa kanyang baga. Sobrang bigat ng damdamin niya kanina habang pinagmamasdan ang asawa, tila ba karga niya pati ang saloobin nito. Sa kilos ni Dulce, alam niyang nasaktan ito sa pananamantala niya.
