Gelin Hanım

6

Güzel Aslı.... Asil Aslı... Duvağı yüzüne kefen Aslı...

Acı... Tarifi imkansız bir acı... Asil Ağa'nın bıraktığı en derin iz tarifi imkansız bir Acıydı Aslı'ya o gece.

Aslı ağladı ağladı kalbi sökülene kadar ağladı. Sevmek bu kadar mi günahtı bu topraklarda. Günahının bedelimiydi bu yaşadıkları. Peki bu bedelse, bedel ödenmişmiydi. Ya yeni başlıyorsa...

O gece en çok canını fiziksel acısı mı yoksa kalbinin acısı mı yaktı hiç bilemedi Aslı.

Daha gün doğmadan gözlerini açtığında geceyi hatırlamamak için hemen kalkmak istedi kendine gece mezar olan yatağından. Ama canının acısı buna izin vermedi. Bir süre kendine gelmeyi bekledi ve usul usul kalktı cehenneminden.

Yatağa baktığında yer yer kan izleri olan çarşafa gözü çarptı. Düşünmemeye çalışarak banyoya girdi. Aynada gördüğü yüz ... Korkunçtu...  kendinden utandı... Boğazını tamamen kaplayan koca bir morluk.. Ağlamaktan şişen gözler... Akmış makyajı... Üzerindeki elbiseyi çıkardı yavaşça. Bedeninde özellikle kollarında da gecenin izleri... Morluklar... Diş izleri vardı yer yer.  Daha fazla görmek istemedi, bakmak istemedi acınası haline. Kim görse acırdı belki de, bi tek en sevdiği acımadı haline....

Sıcak bir banyodan sonra dolabın önüne geçti. Beyaz giymesi uygundu bu sabah.. Siyahlı beyazlı bir elbise giydi yaşadığı geceyi andıran.Boynuna izleri kapatacak bir fular bağladı. Kolları zaten uzundu elbisenin. Saçlarını düzene soktu. Odadan çıkması yakışık almazdı. Tam bunları düşünürken dışardan sesler geldi. Belliki çarşaf için gelmişlerdi. Tam kapıyı açacakken Asil'in sesi gürledi.' Ana neden geldin.' Kadın cılız sesiyle 'Hem çarşafı alayım dedim. Hem de sizi kahvaltıya çağıracaktım.'  ' Ana çarşafı al.  Ama o kadın ben olduğum sürece benim masamda oturamaz. Yoksa dar ederim hepinize bu konağı. Kapımdaki köpek gelir yemek yer o sofrada o kadın yiyemez duydun mu beni. Sonrasında merdivenlerden inerken histerik bir gülüşle 'Zaten dün geceden sonra ya ölmüştür ya da kaçmıştır konaktan. İnsan olan yaşayamaz bu cehennemi. '  diyerek inmeye devam etti.

Artık dayanacak gücü kalmayan Aslı duvarın dibine kendini bırakmıştı.' İşte bu kadar, büyük aşkının köpek kadar değeri yok Aslı. Eserinle övün' dedi kendi kendine...     

Ölmedi. Ama artık  yaşamıyordu da Aslı. Öylece boşluğa bakakaldı.