Uczennica Sebastiana

14.Kotełki

Z dnia na dzień coraz częściej rozmyślałam nad Sebastianem. Coraz bardziej mnie pociągał. Moje wieczorne teorie przerwał demon. Zapukał do moich drzwi po czym wszedł.
-Nie przeszkadzam?- zapytał trzymając Todo na rękach.
-Nie, możesz ze mną posiedzieć.
-Przyniosłem kilka zabawek.
-Yyyyy... Mam się bać?
- Bez przesady, takim zboczeńcem nie jestem. Zabawki dla kotka mam.
-To dobrze.
Wziełam patyczek ze sznureczkiem i piórkiem a zaraz po tym zaczęłam się bawić z Todo. Czułam na sobie wzrok Sebastiana. Augh czemu on musi mi się podobać.
- A ze mną to już nie chcesz się pobawić?- powiedział zabierając mi zabawkę.
-Zazdrosny jesteś o kotka? Zauważmy jeszcze jeden fakt że nie jesteśmy razem.
- Ja zazdrosny....pfff.- powiedział to z trudem. Chyba go uraziłam tym że nie jesteśmy razem.
Czasami powinnam trzymać język za zębami.
Czułam się głupio więc na przeprosiny pocałowałm go. Szybko to odwzajemnił. Siedzieliśmy tak złączeni pocałunkiem około pięć minut. Przerwał Sebastian by zapytać się o coś.
- Przepraszam za to co spytam ale mogłabyś mi opowiedzieć o swoich rodzicach?
-Szczerze mówiąc to nie za bardzo pamiętam moje dzieciństwo. Czemu pytasz?
-Chciałem wiedzieć jak się to stało że stałaś się półdemonem.
-Mogę ci powiedzieć tylko że moi rodzice zginęli jak byłam malutka. Nic nie pamiętam o moim starym domu. Znalazł mnie mężczyzna, był to hrabia Mitter, to on mnie przygarnął. Jak byłam starsza chciał bym była jego tak jakby gościem ale się nie zgodziłam. Chciałam się mu jakoś odwdzięczyć dlatego zostałam pokojówką.
-Przykra historia. Muszę przyznać że jak na twoją duszę, która była w jakimś stopniu zła postąpiłaś bardzo szlachetnie.- gdy skończył swoją wypowiedź widziałam że był smutny. Po chwili znowu złączył nasze usta. Znowu było wspaniale. Czemu musi to spotykać akurat mnie... Po chwili poszłam położyć się na łóżko a Sebastian zrobił to samo. Przytuliłam się mocno do niego. Nie wiedząc kiedy zasnęłam.