10 Ways To Kill Someone? (Not)

Μπουνιά;!

~Love has no age, no limit and no death~ 

John Galsworthy

Μου άφησε το χέρι, ανέβηκα στην μηχανή και φύγαμε για το σχολείο.

10 λεπτά μετά

Φτάσαμε στο παρκινγκ του σχολείου και ευτυχώς δεν ήταν κανένας εκεί.

Ιω: Ευχαριστώ που με έφερες, αν και δεν χρειαζόταν. Τα λέμε. Ααα και βγάλε τα γυαλιά, έλεος δηλαδή.

Δεν περίμενα την απάντηση του και έφυγα γρήγορα από εκεί. Μπήκα στο σχολείο και κοίταξα αμέσως στο παγκάκι που κάθονται συνήθως τα παιδιά. Αφού είδα ότι είναι όντως εκεί πλησίασα και χωρίς να πω τίποτα κάθισα πάνω στα πόδια του Χρήστου. Ας παρεξηγήσει όποιος θέλει, δεν με νοιάζει καθόλου, εγώ ξέρω ότι δεν είναι πονηρό.

Χρ: Καλημέρα.

Ιω: Καλημέρα τι κάνετε;

Τα κορίτσια απάντησαν με μια φωνή ενώ ο Χρήστος παρέμεινε σιωπηλός.

Ιω: Χρήστο;

Χρη: Ναι;

Έσκυψα στο αυτί του για να μην ακούσουν η Ελεάννα και η Λίζα κατι αφού δεν πρέπει να μάθουν.

Ιω: Είσαι ακόμα νευριασμένος μαζί μου;

Χρη: Όχι απλά προσπαθώ να το χωνέψω.

Τον αγκάλιασα σφιχτά.

Ιω: Συγνώμη που σε απογοητεύω.

Χρη: Είναι εντάξει μικρή. Όλοι κάνουμε λάθη αρκεί να τα καταλάβουμε πριν να είναι αργά.

Ελπίζει ακόμα ότι δεν θα το κάνω αλλά...

Λι: Θα μπορούσατε να είστε αδέρφια είστε τόσο γλυκούλικα.

Χρη: Ναι αυτό είναι σίγουρο. Να σου πω ρε Ιωάννα δεν σηκώνεσαι από τα πόδια μου μην το παρεξηγήσει κανείς.

Το κανείς εννοείται πως το τόνισε θέλοντας να αναφερθεί στον Ορφέα χωρίς να καταλάβουν τα κορίτσια. Για άλλη μια φορά έσκυψα στο αυτί του.

Ιω: Ρε Χρήστο δεν είναι αγόρι μου, στο είπα χίλιες φορές και άλλωστε ας παρεξηγήσει όποιος θέλει.

Απομακρύνθηκα από το αυτί του και κοίταξα την Χριστίνα. Φυσικά αφού ήταν η μόνη που ήξερε κατάλαβε το υπονοούμενο. Εκείνη γύρισε το βλέμμα της προς την είσοδο και γρήγορα κοίταξε ξανά εμένα με γουρλωμένα μάτια. Καλά τι έπαθε αυτή. Μια μουρμούρα άρχισε να δημιουργείται στο προαύλιο και γύρισα να κοιτάξω τι στο καλό είχε προκαλέσει αυτή την σύγχυση. Τότε είδα τον Ορφέα χωρίς γυαλιά, με πρησμένο μάτι και πάρα μα πάρα πολύ νευριασμένο να κοιτάει εμένα. Ήθελα να σηκωθώ και να τον πλησιάσω αλλά φυσικά δεν μπορούσα. Η Χριστίνα, που κατάλαβε την ανησυχία και την επιθυμία μου, ανέλαβε δράση.