10 Ways To Kill Someone? (Not)

Γενέθλια μέρος 3ο

Είχα παγώσει στην θέση μου από αυτά που άκουγα. Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να φέρεται έτσι;

Ορ: Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα Ιωάννα το καταλαβαίνεις; Δεν μπόρεσα να σώσω την αδελφή μου.

Τον κοίταξα βαθιά στα μάτια και είδα θυμό, φόβο, πίκρα και στεναχώρια. Του χάιδεψα το μάγουλο και έκλεισε στιγμιαία τα μάτια του με αποτέλεσμα κάποια δάκρυα να τρέξουν.

Ιω: Ορφέα μου μην πεις πότε ξανά πως δεν έκανες τίποτα. Δεν θα μπορούσες να κάνεις πολλά άλλωστε, ήσουν ένα μικρό παιδί που έπρεπε να υπομένει όλα αυτά καθημερινά. Ήσουν ένα παιδί αγάπη μου που έβλεπε την μαμά του να κακοποιείται από τον πατέρα του, που είδε την μαμά του πεσμένη από τις σκάλες να χάνει το παιδί της. Έκανες ότι μπορούσες και η μαμά σου είναι σίγουρα περήφανη για εσένα και σε καμία περίπτωση δεν σε κατηγορεί.

Ορ: Αν είχα κάνει πιο γρήγορα στην κουζίνα ίσως-

Ιω: Δεν υπάρχουν ίσως Ορφέα. Δεν κοιτάμε τι θα μπορούσε να γίνει άμα  γινόταν κάτι αλλο. Είσαι δυνατός αγάπη μου και είμαι περήφανη που είμαι κοπέλα σου.

Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και είδα το χρώμα τον ματιών του να γίνεται πιο σκούρο ενώ έκρυβαν μια λάμψη. Με αργές κινήσεις ένωσε τα χείλη μας σε ένα αργό φιλί, ένα φιλί που είχε ανάγκη για να νιώσει αγάπη και εγώ ήμουν πρόθυμη να του δείχνω κάθε μέρα την αγάπη μου. Είχε νιώσει μόνο την αγάπη της μητέρας του και ένιωθε μισός, το έβλεπα, το ένιωθα. Όμως τώρα έχει και την δική μου αγάπη. Απομακρύνθηκα από το φιλί μας και τον κοίταξα γλυκά.

Ορ: Σ' αγαπώ μωρό μου! Πραγματικά απίστευτα πως δεν είμαι άξιος να με αγαπήσουν και πως δεν θα μπορούσα και εγώ μα αγαπήσω κάποια όμως ήρθες εσύ και άλλες όλη μου την κοσμοθεωρία. Δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να σ πληγώσει και κύριος να σε πάρει μακριά μου. Τώρα που σε βρήκα και είσαι δικιά μου δεν πρόκειται να σε αφήσω να πας πουθενά.

Ιω: Δεν είχα σκοπό αγάπη μου να πάω πουθενά.

Ορ: Λοιπόν σήκω να συνεχίσουμε την μέρα μας γιατί δεν θα προλάβω να σε πάω όπου θέλω.

Ιω: Οκ πάμε γιατί ανυπομονώ να μάθω και άλλα για εσένα.

Μετά από 20 λεπτά
Ιω: Τι κάνουμε στο λούνα παρκ;

Ορ: Εδώ ερχόμουν με την μαμά όταν ήθελε να με κάνει να ξεχαστώ.

Ένα χαμόγελο μελαγχολίας εμφανίστηκε στα χείλη του. Δεν ήθελα να τον βλέπω άλλο στεναχωρημένο. Χαιρόμουν που μου ανοιγόταν όμως ήξερα πως τον πονούσε όλο αυτό, τον πονούσαν οι ίδιες του οι αναμνήσεις.